Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 Ἡ Ἐκκλησία εἶναι θεμελιωμένη ταυτόχρονα πάνω στήν Θεία Εὐχαριστία καί στήν Πεντηκοστή. Στήν ἐποχή τοῦ Εὐαγγελίου ὁ Χριστός ἦταν ἱστορικά ὁρατός, ἦταν ἐνώπιον τῶν Μαθητῶν Του. Ἀλλά ἡ Πεντηκοστή ἀποδίδει στόν κόσμο τήν μυστική παρουσία τοῦ Χριστοῦ καί Τόν φανερώνει –ὄχι ἐνώπιον τῶν Μαθητῶν– ἀλλά ἐντός τῶν Μαθητῶν, στίς καρδιές τους.

Αὐτή ἡ μυστική παρουσία τοῦ Χριστοῦ ἐνεργεῖται ἀκριβῶς διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τό Ἅγιο Πνεῦμα δέν εἶναι μιά ἀφηρημένη θεία ἐνέργεια, ἀλλά ἕνα ἀπό τά τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδας, πού ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα καί ἀναπαύεται στόν Υἱό.

Ἔτσι ὁ Χριστός ἀποστέλλει τό Ἅγιο Πνεῦμα καί τό Ἅγιο Πνεῦμα διαμορφώνει τόν Χριστό μέσα στίς καρδιές μας. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἔρχεται ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατρός γιά νά ἀποκαλύψει καί νά ἐργαστεῖ τό θέλημά Του στόν κόσμο. Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἔρχεται ἐξ ὀνόματος τοῦ Υἱοῦ γιά νά μαρτυρήσει γι᾿ Αὐτόν, νά Τόν φανερώσει καί νά τελειώσει τό ἔργο Του.

Ἅγιο Πνεῦμα καί Ἐκκλησία

Οἱ Πατέρες μαρτυροῦν τήν συμφωνία τῆς Ἐκκλησίας ἐπάνω στήν σχέση τῆς ζωῆς μας καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ βεβαιότητα τῆς πατερικῆς θεολογίας εἶναι ὅτι χωρίς τήν κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡ μαρτυρία καταντᾶ κενός τύπος, ἡ διακονία ἐπιτήδευση, ἡ προσευχή μονόλογος, ἡ κοινωνία ἀπρόσωπη μάζα, ὁ ποιμαντικός μόχθος ὀργανωτική κίνηση στό κενό. Ἀντίθετα, μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα ἔχουμε ζωή Θεοῦ, ἀπό τήν πτώση νίκη, ἀπό τήν ἁμαρτία μετάνοια καί καινούργια ζωή. Ὅσοι βαπτίζονται στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδας καί ἐνδύονται τόν Κύριο καί εἰσέρχονται στό Σῶμα Του, τήν Ἐκκλησία, μέ τήν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος οἰκειοποιοῦνται τήν ζωή τοῦ Θεοῦ.

Ἅγιο Πνεῦμα καί ἄνθρωπος

Ὅλη ἡ ἐπιμέλεια καί ὁ ἀγώνας τοῦ ἀνθρώπου συγκεντρώνονται στήν ἀπόκτηση τοῦ Πνεύματος τοῦ Κυρίου καί στήν παραγωγή τῶν καρπῶν του, ἀπό τούς ὁποίους γνωρίζεται καί μέ τούς ὁποίους ἐκφράζεται ἡ χριστιανική ζωή. Σκοπός ὅλων τῶν ἀνθρώπων πού ζοῦν κατά Θεόν, εἶναι νά εὐαρεστήσουν τόν Χριστό, τόν Θεό, καί μέ τήν μετοχή τους στό Ἅγιο Πνεῦμα νά γίνουν φίλοι μέ τόν Θεό καί Πατέρα κι ἔτσι νά ἀποκτήσουν τήν σωτηρία τους. Αὐτή ἡ σωτηρία πού πραγματοποιήθηκε μέ τόν Χριστό δέν νοεῖται χωρίς τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἡ πατερική παράδοση εἶναι πλούσια σ᾿ αὐτό τό σημεῖο: «Χωρίς τό Ἅγιο Πνεῦμα εἴμαστε ξένοι καί μακριά ἀπό τόν Θεό, μέ τήν μετοχή μας ὅμως στήν χάρη τοῦ Πνεύματος συναπτόμαστε μέ τήν θεότητα. Ὥστε τό νά εἴμαστε στόν Θεό - Πατέρα, δέν εἶναι δικό μας κατόρθωμα, ἀλλά τοῦ Πνεύματος πού εἶναι καί μένει μέσα μας», μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Εἰρηναῖος. Ἄν ὁ ἄνθρωπος εἶναι θεοειδής καί χριστόμορφος, ἄν εἶναι «ποίημα Θεοῦ κτισθείς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», αὐτό ὀφείλεται στήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Τό Ἅγιο Πνεῦμα οἰκοδομεῖ τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τελειοποιεῖ τά μυστήρια, χορηγεῖ, ἐνεργεῖ, αὐξάνει καί ὁλοκληρώνει τά πάντα, μᾶς χαρίζει κάθε πλήρωμα εὐλογίας στόν παρόντα αἰώνα καί στόν μέλλοντα.

Ἡ ἀπουσία τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ γεννᾶ τήν ἐσωτερική ἐρήμωση καί ἐρείπωση τοῦ ἀνθρώπου, τήν σύγχυση καί τήν διαστροφή, τό ψέμα καί τήν τραγωδία, τήν ἀδυναμία καί ἀποτυχία τοῦ καλούμενου πνευματικοῦ βίου. Ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ κόσμου ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα γεννᾶ τήν κρίση καί τά δεινά του. Πρόκειται γιά τήν εἰσβολή τοῦ φρονήματος τῆς ἐκκοσμικεύσεως στήν ζωή μας, μέ τήν ὁποία σβήνεται ἡ πνοή καί ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἀντικαθίσταται ὁλοκληρωτικά μέ τό ἀνθρώπινο θέλημα καί τήν ἀνθρώπινη δραστηριότητα.

«Ἐλθέ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον»

Ζώντας σ᾿ ἕναν κόσμο πού προσφέρει προγράμματα βελτιώσεων τοῦ ἀνθρώπινου βίου καί καταγίνεται στήν διαφήμιση τῶν ὑλικῶν πραγμάτων, πρέπει νά ἐπανεκτιμήσουμε τήν σημασία τῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς πού μᾶς διδάσκει ὅτι, κάθε φορά πού ἡ ἀνθρώπινη ὕπαρξη ἀπαντᾶ καταφατικά στήν Χάρη τοῦ Πνεύματος, τότε μεταμορφώνεται. Γι᾿ αὐτό νά εὐχόμαστε καί αὐτό ἄς ἐπιδιώκουμε. «Πνεῦμα ἅγιον, τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον καί ἐν Υἱῷ ἀναπαυόμενον, ἐλθέ, ἀπερίγραπτον Φῶς, τό πάντα πληροῦν καί ζωοποιοῦν, καί φώτισον ἡμᾶς τούς ἐσκοτισμένους τοῖς πάθεσιν· ἴασαι τήν φύσιν ἡμῶν τήν συντριβεῖσαν ἐκ τῆς πτώσεως τοῦ Ἀδάμ καί διά τῆς μεταλήψεως τῶν ἀχράντων τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων τύπωσον ἐν ἡμῖν τήν εἰκόνα Αὐτοῦ, τοῦ ταπεινοῦ καί πράου Ἀμνοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ αἴροντος τάς ἁμαρτίας τοῦ κόσμου· δεόμεθά Σου, ταχύ ἐπάκουσον καί ἐλέησον».

† Ὁ Φ. Ἀ