Λόγοι ζωῆς

 Μεγάλου Βασιλείου

Δὲν γνωρίσαμε ἐμεῖς τὸν Θεὸ γιὰ τὴ δικαιοσύνη μας, ἀλλὰ ὁ Θεὸς μᾶς γνώρισε διὰ μέσου της ἀγάπης Του.

Πρέπει νὰ μὴν ξεχνᾶμε ὅτι εἶναι ἀναρίθμητες οἱ εὐκαιρίες πού μᾶς δίνει ὁ Θεὸς γιὰ νὰ τελειοποιηθοῦμε.

Ὁ Θεὸς δίνει τὴ δύναμη πού χρειάζεται στὸν ἄνθρωπο στοὺς κόπους καὶ τοὺς ἀγῶνες του γιὰ τὴν ἀρετή.

Ἀπὸ τὴν μνήμη τῶν παρελθόντων καὶ ἀπὸ τὴν πείρα τῶν παρόντων διδασκόμαστε γιὰ τὸ μέλλον.

Ὅποιος γεύτηκε τὴν γλυκύτητα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν πρόδωσε, μοιάζει μ’ ἐκεῖνον πού ἄλλαξε τὸ πολύτιμο διαμάντι μ’ ἕνα χρωματιστὸ γυαλί.

Μιὰ ἕφοδος τοῦ ἐνθέου δὲν μπορεῖ νὰ φέρει κακό, ἂν ἐμεῖς ἔχουμε ὅπλο τὴν πίστη.

Ἡ θεία βοήθεια ἀπὸ τὴ μιὰ καὶ ἡ θελήση μας ἀπὸ τὴν ἄλλη φέρνουν τὴν νίκη κατὰ τοῦ πονηροῦ.

Ὁ Θεὸς δὲν ἐξετάζει τὸν ἄνθρωπο μερικῶς, ἀλλὰ συνολικῶς, γιὰ νὰ σοῦ διδάξει τὴν ἀμεροληψία.

Ἡ μολυσμένη ἀτμόσφαιρα καὶ ἡ κακία ἔχουν ἕνα κοινὸ σημεῖο: ἡ μία μολύνει τὸ σῶμα καὶ ἡ ἄλλη τὴν ψυχή.

Διατήρησε ἁγνὴ τὴν ψυχή σου σὰν τὸ πολυτιμότερο κεφάλαιο στὴ ζωή.

Οἱ μέλισσες οὔτε σὲ ὅλα τὰ ἄνθη πλησιάζουν οὔτε προσπαθοῦν νὰ τὰ σηκώσουν ὁλόκληρα, ἀλλὰ παίρνουν ὅ,τι τοὺς εἶναι χρήσιμο καὶ φεύγουν.

Ἡ ψυχὴ μας ἐξομοιώνεται μὲ ὅσα σπουδάζει καὶ πράττει καὶ μὲ ὅσα αἰσθάνεται, σύμφωνα μὲ τὴν κατεύθυνση πού τῆς δώσαμε.

Ὅπως οἱ ληστὲς κρύβονται στὰ σκιερὰ μέρη γιὰ νὰ ληστέψουν περαστικούς, ἔτσι καὶ ὁ διάβολος κρύβεται στὶς ἀπολαύσεις γιὰ νὰ κυριεύσει τὴν ψυχή μας.

Ἡ κακία μοιάζει πολὺ μὲ τὴν ἀτμόσφαιρα πού μολύνει, ὅταν ἔχει δηλητηριώδεις ἀναθυμιάσεις.

Ἡ πραγματικὴ χαρὰ συμβαδίζει οὐσιαστικὰ μὲ τὴν λύπη καὶ τὰ δάκρυα.

Ὁ Θεὸς δὲν ἔχει πάντοτε ἀνάγκη ὑπενθυμίσεως γιὰ τὶς ἀνάγκες μας, ἀλλὰ τῆς εἰλικρινοῦς διαθέσεώς μας.

Οἱ ἡμέρες τῆς ζωῆς μας βιάζονται καὶ δὲν περιμένουν τὸν ὀκνηρὸ νὰ διορθωθεῖ.

Τὸ κακὸ καὶ ἡ ἁμαρτία ξεκινοῦν ἀπὸ τὴ δική μας προαίρεση.

Ὅταν ἱκανοποιεῖται ἡ ἀνάγκη τοῦ φαγητοῦ δὲν πρέπει νὰ λησμονεῖται ἡ εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ.

Ὅπως οἱ βαφεῖς βάφουν μὲ χρώματα ἀνεξίτηλα, ἔτσι ἀνεξίτηλο πρέπει νὰ μείνει μέσα μας τὸ καλό.

Μὴν ἀφήνεις νὰ διαμορφώνονται πονηρὲς ἰδέες στὸ μυαλό σου τὶς ὧρες τῆς ἀναπαύσεως.

Ἡ ἀποβολὴ μιᾶς συνηθείας εἶναι δύσκολο, ἀλλὰ ὄχι καὶ ἀκατόρθωτο ἔργο.

Τίποτε ἀπὸ τὰ γύρω μας δὲν μένει ἀμετάβλητο, οὔτε κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι.

Δὲν πρέπει νὰ ἐπιδιώκουμε τὴν θεραπεία τοῦ κακοῦ μὲ τὸ κακό.

Τὰ πράγματα τοῦ βίου ἀλλάζουν εὔκολα δεσπότη, ἡ ἀρετὴ μόνο εἶναι ἀναφαίρετο κτῆμα.

Δῶσε πρώτη κληρονομία στὰ παιδιά σου τὴν ἀρετὴ καὶ ὕστερα μοίρασέ τους καὶ τὴν περιουσία σου.

Ἡ ψαλμωδία γιὰ τὰ παιδιὰ εἶναι ἄνεση καὶ εὐχαρίστηση, ἀλλὰ καὶ ἀναφορὰ στὸν Θεό.

Ὅπως ἡ φύση παίρνει λαμπρὸ χρῶμα ἀπὸ τὸν ἀκτινοβόλο ἥλιο, ἔτσι καὶ ἡ ψυχή μας ἀπὸ τὰ διδάγματα τῶν πατέρων.

Νὰ μὴν δίνεις ἄφθονο πλοῦτο στὶς ἀνέσεις σου, ἀλλὰ στὴν ψυχή σου.

Ὅπως ὁ ὄγκος τοῦ σώματος δημιουργεῖ πρήξιμο καὶ φλόγωση, ἔτσι καὶ τὰ πάθη φλογίζουν τὴν ψυχή.

Ὅταν βλέπεις κάποιον νὰ κλαίει γιὰ τὰ ἁμαρτήματά του, συμπάθησέ τον καὶ μιμήσου τον.

Νὰ ἀποφεύγουμε τὴν ἁμαρτία καθὼς καὶ τὰ ἄλογα ζῶα τὴ δηλητηριώδη τροφή.

Νὰ ἀποφεύγεις τὴν ἁμαρτία, ὅπως τὸ ἐλάφι τὸ σχοινὶ καὶ τὸ πτηνὸ τὴν παγίδα.

Ἀπὸ ὅποιο πράγμα ἁμαρτάνουμε εὐκολότερα, πρέπει νὰ προφυλασσόμαστε περισσότερο.

Προσπάθησε νὰ περισυλλέγεις τοὺς ναυαγούς τῆς ἁμαρτίας δείχνοντάς τους σανίδα σωτηρίας τὴν ἐλπίδα τοῦ Θεοῦ.

Ὅταν μᾶς περιτριγυρίζει ἡ φωτιὰ τοῦ κακοῦ ἢ τὰ λιοντάρια τῆς ἁμαρτίας, νὰ ἐλπίζουμε στὸ Θεὸ γιὰ τὴ σωτηρία μας.

Νὰ μὴν ὑπερπαχύνεις τὸ σῶμα σου, γιατί ἐξασθενεῖς τὴν ψυχή σου.

Νὰ μοιράζεις τὰ ἐφόδια πρὸς τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχὴ ἀνάλογα μὲ τὴν ἀνάγκη τοῦ καθενός.

Παράβλεπε τὴ σάρκα ποῦ εἶναι φθαρτὴ καὶ ἐπιμελοὺ τῆς ψυχῆς ποῦ εἶναι ἀθάνατη.

Ὁ Θεὸς μᾶς σώζει ἀπὸ τοὺς κινδύνους καὶ ὅταν ἀκόμη χαθεῖ κάθε ἐλπίδα σωτηρίας.

Ἡ θλίψη εἶναι φυσικὸ φαινόμενο καὶ ἡ μετάνοια θαυμάσια πράξη.

Ὅπως οἱ ἰατρικὲς συμβουλὲς ἀποδεικνύονται ὠφέλιμες ὅταν τηροῦνται, τὸ ἴδιο καὶ οἱ πνευματικές.

Ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ἀνομιῶν μας καὶ ἡ φύση ἀκόμα στενάζει καὶ ἔφυγαν ἀπὸ τὰ φυσικά τους ὅρια οἱ περιοχὲς τοῦ χρόνου.