Η ταπείνωση του Οσίου Σεργίου του Ραντονέζ

 Η μεγάλη ταπείνωση του οσίου Σεργίου και το πατρικό του ενδιαφέρον για τους αδελφούς φαίνεται και από το επόμενο παράδειγμα:

Όταν πρωτοήλθε στην έρημο διάλεξε ένα τόπο άνυδρο, για να προμηθεύεται το νερό από μεγάλη απόσταση και να σκληραγωγεί έτσι περισσότερο το σώμα του. Όταν όμως με το θέλημα του Θεού αυξήθηκαν οι αδελφοί και δημιουργήθηκε μοναστήρι, άρχισε να παρατηρείται μεγάλη έλλειψη νερού, που έπρεπε να το φέρνουν από μακριά και με μεγάλο κόπο. Μερικοί λοιπόν βαρυγκόμησαν:

– Γιατί τόσο αδιάκριτα και απερίσκεπτα διάλεξες αυτό το μέρος; Γιατί έκτισες εδώ το μοναστήρι, αφού δεν υπάρχει καμιά κοντινή πηγή;

– Εγώ, αδελφοί, απαντούσε ταπεινά, διάλεξα αυτό το μέρος, για ν’ ασκούμαι στην ησυχία μόνος μου. Θέλημα του Θεού ήταν να εγκατασταθεί εδώ μονή. Αυτός μπορεί να μας χαρίσει και το νερό. Μόνο μη γογγύζετε. Έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό και προσεύχεσθε με πίστη. Εάν από μια ξερή πέτρα έβγαλε μέσα στην έρημο νερό για τον απειθάρχητο λαό των Εβραίων, το ίδιο δεν μπορεί να κάνη και για μας που με αφοσίωση τον υπηρετούμε;

Έπειτα από τα λόγια αυτά πήρε έναν αδελφό και κρυφά από τους άλλους κατέβηκαν στο πυκνό κοντινό δάσος. Βρήκαν εκεί σε μια τάφρο λίγο βρόχινο νερό. Ο άγιος γονάτισε και προσευχήθηκε:

– Θεέ και Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εσύ που δημιούργησες τον ουρανό και τη γη και όλα τα ορατά και τα αόρατα, εσύ που έπλασες τον άνθρωπο και δεν θέλεις το θάνατο του αμαρτωλού πλάσματός Σου, δέξου την ικεσία των αθλίων δούλων Σου. Άκουσε το στεναγμό μας και φανέρωσε την δόξα Σου, όπως στην έρημο του Σινά. Όπως τότε με τον Μωυσή θαυματούργησες αναβλύζοντας νερό από τον βράχο, έτσι και εδώ φανέρωσε την δύναμή Σου. Χάρισέ μας νερό στον τόπο αυτό, για να πιστέψουν όλοι ότι ακούς τις προσευχές των δούλων Σου και να δοξάσουν Σένα τον άναρχο Πατέρα και τον μονογενή Σου Υιό και το πανάγιο Πνεύμα «νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων». Αμήν.

Ξαφνικά ανέβλυσε μια πηγή με άφθονο νερό. Κατάπληκτοι και γεμάτοι θαυμασμό το πληροφορήθηκαν οι αδελφοί. Ονόμασαν την πηγή «Σέργιεβιμ». Ο όσιος όμως θεωρούσε σαν βάρος την ανθρώπινη δόξα. Γι’ αυτό τους είπε:

– Δεν σας έδωσα εγώ αυτό το νερό, αλλά ο ίδιος ο Κύριος το έστειλε σε μας τους αμαρτωλούς. Γι’ αυτό μην ονομάζετε την πηγή με το όνομά μου.

Πειθαρχώντας στην εντολή του οι μοναχοί έπαψαν να τη λένε «Σέργιεβιμ». Ποτέ πλέον δεν δοκίμασαν έλλειψη νερού. Το αντλούσαν πάντοτε άφθονο για τις ανάγκες της μονής και συχνά άρρωστοι που το έπιναν με πίστη θεραπεύονταν.

Από το βιβλίο: Όσιος Σέργιος του Ραντονέζ. Έκδοση έκτη. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2006, σελ. 44.