ΑΡΡΑΓΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑ

 «Ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς»

Τὴν Κυριακὴ πρὶν ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τι­μᾶ τοὺς 318 θεοφόρους Πατέρες, ποὺ συγκρότησαν τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τὸ 325 μ.Χ. στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας. Τὴ λαμπρότατη αὐτὴ ἡμέρα ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀναγινώσκεται πρὸς τιμὴν τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ εἶναι τμῆμα τῆς ἀρχιερατικῆς προσευχῆς τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Παρὰ τὴν ὀδύνη καὶ τὴν ἀγωνία ποὺ ἔνιωθε ὁ Κύριός μας γιὰ τὸ ἐπικείμενο ἄχραντο Πάθος του, μεριμνᾶ ἰδιαιτέρως γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν μαθητῶν του καὶ τῆς Ἐκκλησίας του καὶ προσεύχεται γιὰ νὰ τὴ διατηρήσουν.

Ἂς ἑστιάσουμε σήμερα τὴν προσοχή μας στὴν ἑνότητα, στὴν ὁποία ἀναφέρεται ὁ Χριστός μας, γιὰ νὰ δοῦμε ὅτι ἡ ἑνότητα αὐτὴ θεμελιώνεται στὴν ὀρθὴ πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἐκφράζεται μὲ τή μεταξύ μας ἀγάπη.

1. Θεμέλιο ἡ ὀρθὴ πίστη

Ὁ Κύριός μας προσευχήθηκε στὸν Θεὸ Πατέρα του γιὰ τὴ διατήρηση τῆς ἑνότητας στοὺς πιστούς του, ἡ ὁποία θεμελιώνεται στὴν ὀρθὴ πίστη στὸν Τριαδικὸ Θεό. Στὴν πίστη ποὺ μᾶς παρέδωσε ὁ Κύριος διὰ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ἡ ὁποία αἰῶνες τώρα διασφαλίζεται ἀνόθευτη στὴν Ἐκκλησία μας. Αὐτὴ μᾶς ἑνώνει. «Εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα· εἷς Θεὸς καὶ Πατὴρ πάντων» (Ἐφ. δ΄ 5), γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Δηλαδή, ἕνας καὶ μόνος Κύριος ὑπάρχει. Μία πίστη ἔχουν ὅλοι οἱ Χριστιανοί. Ἕνα βάπτισμα ἔλαβαν. Ἕνας καὶ μόνος εἶναι ὁ Θεὸς καὶ Πατέρας τους.

Οἱ πιστοὶ ἑνωνόμαστε στὴν μία, ὀρθὴ πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ πίστη αὐτὴ πηγάζει ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν Ἱερὰ Παράδοση. Αὐτὲς εἶναι οἱ δύο πηγὲς ποὺ μᾶς ἀποκαλύπτουν τὴν ἀλήθεια γιὰ τὸν Θεό. Δηλαδή, τὰ ἱερὰ κείμενα ποὺ μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατέγραψαν οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι στὴν Καινὴ Διαθήκη. Ἐπιπλέον δὲ ὅλα ὅσα παρέλαβαν ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους οἱ θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τὰ παρέδωσαν κατόπιν σ᾿ ἐμᾶς. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, λοιπόν, εἶναι «στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (Α΄ Τιμ. γ΄ 15), ὅπως τονίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, κάθε δὲ παρέκκλιση ἀπὸ τὴν ὀρθὴ πίστη της συνιστᾶ αἵρεση, σχίσμα καὶ τραυματίζει τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας.

Γι᾿ αὐτὸ ἰδιαιτέρως τιμοῦμε σήμερα τοὺς θεοφόρους Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι καταπολέμησαν τὴν αἵρεση τοῦ Ἀρειανισμοῦ καὶ μᾶς παρέδωσαν ἀλώβητη τὴν ὀρθὴ πίστη, ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι Θεός, ὁμοούσιος μὲ τὸν Πατέρα. Τὴν ἀλήθεια αὐτὴ μὲ ἀκρίβεια διατύπωσαν στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, τὸ «Πιστεύω». Ἡ πίστη δὲ αὐτὴ μᾶς ἑνώνει καὶ μὲ ἀσφάλεια μᾶς ὁδηγεῖ στὴν αἰώνια σωτηρία.

2. Ἡ μεταξύ μας ἀγάπη

Ἡ ἑνότητα ἡ ὁποία, ὅπως προείπαμε, θεμελιώνεται στὴν ὀρθὴ πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐκφράζεται καὶ ἀποτυπώνεται στὴν καθημερινὴ ζωὴ τῶν πιστῶν. Ἔκφρασή της εἶναι ἡ ἀγάπη. Ὁ Κύριός μας, στὴν ἀρχιερατική του δέη­ση, προσευχήθηκε στὸν Θεὸ Πατέρα νὰ διατηρηθοῦν ἑνωμένοι οἱ μαθητές του καὶ τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας του, ὅπως εἶναι ἑνωμένα τὰ θεῖα Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὰ Ὁποῖα ἔχουν τὴν ἴδια οὐσία καὶ φύση, σὲ μιὰ ἑνότητα τέλειας ἀγάπης, ἀκατάληπτης βέβαια γιὰ τὸν ἀνθρώπινο νοῦ.

Ἀντίστοιχα καὶ κατ᾿ ἀναλογία οἱ πιστοὶ τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας καλούμαστε νὰ διατηροῦμε αὐτὴ τὴν ἑνότητα τῆς ἀγάπης μεταξύ μας, «ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ, σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης» (Ἐφ. δ΄ 3), ὅπως μᾶς προτρέπει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Νὰ καταβάλλουμε δηλαδὴ κά­θε προσπάθεια προκειμένου νὰ δια­τηροῦμε τὴ μεταξύ μας ἑνό­τητα, μὲ τὴν ὁποία μᾶς ἕνωσε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ἔχοντας ὡς σύνδεσμο τὴν εἰρήνη, ἡ ὁποία μᾶς δένει ὅλους τοὺς πιστοὺς σὲ ἕνα Σῶμα. Νὰ ζοῦμε καὶ νὰ συν­εργα­ζόμαστε ἁρμονικά, χω­ρὶς ἔριδες, διχόνοιες καὶ ἀντεγ­­κλήσεις. Νὰ ξεπερνοῦμε τὶς μικρότητες καὶ τοὺς ἐγωισμούς, ποὺ διασποῦν τὴν ἑνότητά μας. Νὰ ἔχουμε διά­θεση αὐτοθυσίας καὶ ἀμοιβαίας ὑποχωρητικότητας πρὸς τοὺς ἀδελφούς μας, στὸ περιβάλλον μας, στὴν οἰκογένειά μας, στὸν ἐργασιακό μας χῶρο. Νὰ ἀνεχόμαστε δηλαδὴ μὲ ἀγάπη ὁ ἕνας τὶς ἀδυναμίες τοῦ ἄλλου.

Αὐτὴ ἡ ἑνότητα τῆς ἀγάπης μεταξύ μας θὰ ἐπιβεβαιώνει ὅτι ἀνήκουμε στὴ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ· ὅτι εἴμαστε γνήσιοι μαθητὲς Ἐκείνου. «Ἐν τούτῳ γνώσονται πάν­τες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ἰω. ιγ΄ 35), εἶπε ὁ Κύριος. Ἀπὸ αὐτὸ θὰ ἐπιβεβαιώνεται ὅτι εἶσθε δικοί μου μαθητές, ἀπὸ τὸ ἂν ἔχετε ἀγάπη μεταξύ σας. Ἂν ἔχουμε ἀγάπη, τότε θὰ εἴμαστε ἑνωμένοι. Τότε ἡ ἑνότητα, γιὰ τὴν ὁποία προσευχήθηκε ἐναγωνίως ὁ Κύριος καὶ γιὰ τὴν προάσπιση τῆς ὁποίας ἀγωνίσθηκαν οἱ θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, δὲν θὰ εἶναι μόνο ἑνότητα πίστεως, ἀλλὰ καὶ ἑνότητα ζωῆς.