Ὁ Ἀββᾶς Ἀρσένιος ὅταν ζοῦσε ἀκόμα μέσα στὸ παλάτι, προσευχόταν στὸν Θεὸ λέγοντας: Κύριε, ὁδήγησέ με πῶς νὰ σωθῶ.
Καὶ τότε μία φωνὴ τοῦ εἶπε: ''Ἀρσένιε, φύγε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ θὰ σωθῇς''.
Ὅταν δὲ ἀναχώρησε γιὰ νὰ ἀκολουθήσῃ τὸν μοναχικὸ βίο, προσευχήθηκε πάλι τὸ ἴδιο. Καὶ τότε μία φωνὴ πάλι, τοῦ εἶπε:
'' Φεῦγε, σιώπα, ἡσύχαζε. Αὐτὲς εἶναι οἱ ρίζες τῆς ἀναμαρτησίας''.
Καὶ τότε μία φωνὴ τοῦ εἶπε: ''Ἀρσένιε, φύγε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ θὰ σωθῇς''.
Ὅταν δὲ ἀναχώρησε γιὰ νὰ ἀκολουθήσῃ τὸν μοναχικὸ βίο, προσευχήθηκε πάλι τὸ ἴδιο. Καὶ τότε μία φωνὴ πάλι, τοῦ εἶπε:
'' Φεῦγε, σιώπα, ἡσύχαζε. Αὐτὲς εἶναι οἱ ρίζες τῆς ἀναμαρτησίας''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου