Παρασκευή 3 Ιουλίου 2020

Νὰ σκέπτεσαι, παιδί μου, τὸ ἄδηλόν του θανάτου

Νὰ σκέπτεσαι, παιδί μου, τὸ ἄδηλόν του θανάτου, ποία δαιμόνια, ποία τελώνια φοβερὰ θὰ διέλθη ἡ ταπεινὴ ψυχή μας! Τί φοβερὸν κριτήριον τὴν περιμένει! Θὰ τρέμη ἀπὸ φόβον καὶ τρόμον! Μελέτα τὴν ὀδυνηρὰν κόλασιν μετὰ τῶν δαιμόνων, οἶμοι, αἰωνία ὑπάρχει χωρὶς τέλος καὶ τέρμα!
Δυστυχῶς, παιδί μου, ὁ κακὸς διάβολος ὄλας τὰς σωτηριώδης μνήμας, μᾶς τὰς παίρνει, διὰ νὰ μὴν ὠφεληθῶμεν καὶ μᾶς φέρει ὄλας τὰς κακᾶς, διὰ νὰ μᾶς μολύνη τὴν ψυχήν. Ἐφ’ ὅσον γνωρίζομεν τὰς παγίδας του, ἃς βιάζωμεν τοὺς ἑαυτοὺς μᾶς τόσον εἰς τὴν ἁγιωτάτην εὐχήν, ὅσον καὶ εἰς τὰς πνευματικᾶς μελέτας, τῶν τόσον ὠφελίμων θεωριῶν, ὥστε ἡ ψυχὴ μᾶς συνεχῶς νὰ ὠφελῆται καὶ νὰ καθαρεύη.

Γέροντας Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνας, Πατρικαι Νουθεσίαι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ΄, Περὶ Μνήμης Θανάτου, Κολάσεως καὶ Κρίσεως

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου