Ο Νικηφόρος Κάλλιστος Ξανθόπουλος ήκμασε στο τέλος του 13ου και στην αρχή του 14ου αιώνος στο βυζάντιο· διακρίθηκε ως ιστορικός εξηγητής των γραφών, των Πατέρων και τωμ Υμνογράφων, ποιητής εκκλησιαστικών ύμνων και επιγραμμάτων, αγιολόγος και λειτουργιολόγος. Είναι αυτός που έχει συνθέσει τα υπομνήματα στις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές του Τριωδίου και Πεντηκοσταρίου. Σ’ αυτόν ανήκει η διήγηση των επτά επομένων θαυμάτων.
1. Παράδοξη απαλλαγή από δαιμόνια
Μετά την κοίμησι του Αγίου Νικολάου, ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο στύλος της ευσεβείας, γνωρίζοντας την χάρι του μεγάλου Ιεράρχου φρόντισε να ανεγερθή Ναός στο όνομά του δίπλα στην Αγία Σοφία, προς την περιοχή της Πόλεως που λεγόταν Ανατολικά Έμβολα. Εφρόντισε δε να τον κτίση με μεγάλη αρμονία και να τον καλλωπίση εσωτερικά με ωραίες τοιχογραφίες και πολλές εικόνες. Μία από αυτές τις εικόνες έκανε εκείνα τα χρόνια το παράδοξο θαύμα που τώρα θα διηγηθούμε.
Ένας φτωχός άνδρας, που είχε το όνομα του Αγίου, απέκτησε ο δυστυχής και άλλο βάσανο κοντά στην φτώχεια, την αρρώστια, η οποία όμως προερχόταν από δαιμόνια που κατοίκησαν στα σπλάγχνα του μονίμως, αφού πρώτα έκαναν τον απαραίτητο θόρυβο που φανέρωσε και την παρουσία τους. Η ενέργεια των δαιμόνων εκδηλώθηκε με υψηλούς πυρετούς, ανεξήγητους για τους ιατρούς, οι οποίοι εκράτησαν για μισό χρόνο και είχαν σαν κατάληξι να μείνη κατάκοιτος στο κρεβάτι με όλα τα μέλη του πιασμένα. Απελπισμένος λοιπόν από κάθε ανθρώπινη βοήθεια κοιτόταν ανίατος και με απορία τι να κάνη.
Όταν λοιπόν έφθασε η μεγάλη εορτή του Αγίου και όλοι στην Πόλι έτρεχαν πρόθυμα για να αντλήσουν από την Χάρι του,παίρνει κι ο φτωχός Νικόλαος για βοήθεια δύο μπαστούνια για να κρατιέται, και σέρνοντας ο καημένος το σώμα του σπεύδει να φθάση όπως μπορεί στο Μοναστήρι των Ιβήρων, όπου υπήρχε Ναός του Αγίου, με μόνα εφόδια τον πόθο του και ένα κεράκι.Βλέπει εκεί να μαζεύεται απ’ όλη την Κων/πόλι κόσμος που είχε έλθει να πανηγυρίση την λαμπρή εορτή του σοφού μυροβλήτου.
Καθώς λοιπόν επλησίαζε στην Εκκλησία,πίσω ακριβώς από την Αγία Σοφία τον συναντά ο Νικόλαος ο Αρχιερέας των Μύρων και τον ρωτά με ενδιαφέρον για το όνομά του, την αρρώστια του, από που έρχεται και πόσο καιρό υποφέρει. Όταν έμαθε αυτά που ήδη γνώριζε, του λέγει αμέσως ο Άγιος:Εκεί που πηγαίνεις, χριστιανέ, δεν θα βρης αυτό που θέλεις· εάν ποθής να βρης την υγεία σου, γύρισε γρήγορα πίσω και πήγαινε στον Ναό της Βασιλίσσης, για να απαλλαγής από αυτούς που σε παιδεύουν. Αν μάλιστα δεν γνωρίζεις που είσαι, να σε πάω εγώ πρόθυμα· ακολούθησε με χωρίς αργοπορία.
Προπορευόταν λοιπόν ο Άγιος διδάσκοντας τον να υπομένη για την σωτηρία του την μάστιγα που επιτρέπει ο Θεός, και φθάνοντας στον Ναό της Βασιλίσσης ξαφνικά έγινε άφαντος από μπροστά του, πριν ακόμη περάσουν από την πύλη. Εκείνη την ώρα γινόταν λιτανεία και μόλις έβγαιναν από την Εκκλησία. Αυτός από όσα είδε ήταν γεμάτος σύγχυσι και απορία, οπότε βλέποντας τον λαό και τον κλήρο να λιτανεύουν στην περιοχή γύρω από τον Ναό,σέρνοντας κι αυτός το σώμα και κουβαλώντας τα πόδια του συμβάδιζε με προθυμία,μέχρι που ήλθαν πάλι στον Ναό της Βασιλίσσης. Μπαίνοντας δε εκεί μέσα βλέπει σε μια εικόνα εκείνον που τον έφερε, ακριβώς όπως συνήθως είναι: ρυτιδωμένο,φαλακρό, με άσπρα γένεια. Φτάνει έρποντας στην εικόνα και αγκαλιάζοντας το σανίδι ζητεί την χάρι σαν μεγάλο δάνειο που θα το ανταποδώση. Κρατώντας την έτσι με τόσο πόθο την ρίχνει κάτω και πέφτει κι αυτός επάνω στην εικόνα, οπότε ένας μικρός σταυρός από τα αφιερώματα μπαίνει στο στόμα του, κι αυτός δαγκώνοντας το καταπίνει. Μπαίνοντας ο πολύτιμος σταυρός μέσα του έβγαλε αμέσως από εκεί το στίφος των δαιμόνων, και η εικόνα στάθηκε πάλι εκεί που ήταν πριν. Ο φτωχός, χωρίς να τον δη κανένας, τρέχει και την πιάνει από κάτω ζητώντας την πλήρη υγεία, σαν να είχε πάρει την υπόσχεσι. Απλώνοντας λοιπόν τα χέρια λύθηκαν αμέσως και τα πόδια, κι αυτός πηδώντας τρέχει μέσα στον κόσμο να ψάλη ευχαριστήριο ύμνο στον Θεό και στον σοφό Νικόλαο μαζί του.
Άγιος Νικόλαος των Μύρων,Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Μύρων Λυκίας, τεύχος 21ο, σελ.29-30, έτος ΙΑ , Ιούλιος-Δεκέμβριος 2012
1. Παράδοξη απαλλαγή από δαιμόνια
Μετά την κοίμησι του Αγίου Νικολάου, ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο στύλος της ευσεβείας, γνωρίζοντας την χάρι του μεγάλου Ιεράρχου φρόντισε να ανεγερθή Ναός στο όνομά του δίπλα στην Αγία Σοφία, προς την περιοχή της Πόλεως που λεγόταν Ανατολικά Έμβολα. Εφρόντισε δε να τον κτίση με μεγάλη αρμονία και να τον καλλωπίση εσωτερικά με ωραίες τοιχογραφίες και πολλές εικόνες. Μία από αυτές τις εικόνες έκανε εκείνα τα χρόνια το παράδοξο θαύμα που τώρα θα διηγηθούμε.
Ένας φτωχός άνδρας, που είχε το όνομα του Αγίου, απέκτησε ο δυστυχής και άλλο βάσανο κοντά στην φτώχεια, την αρρώστια, η οποία όμως προερχόταν από δαιμόνια που κατοίκησαν στα σπλάγχνα του μονίμως, αφού πρώτα έκαναν τον απαραίτητο θόρυβο που φανέρωσε και την παρουσία τους. Η ενέργεια των δαιμόνων εκδηλώθηκε με υψηλούς πυρετούς, ανεξήγητους για τους ιατρούς, οι οποίοι εκράτησαν για μισό χρόνο και είχαν σαν κατάληξι να μείνη κατάκοιτος στο κρεβάτι με όλα τα μέλη του πιασμένα. Απελπισμένος λοιπόν από κάθε ανθρώπινη βοήθεια κοιτόταν ανίατος και με απορία τι να κάνη.
Όταν λοιπόν έφθασε η μεγάλη εορτή του Αγίου και όλοι στην Πόλι έτρεχαν πρόθυμα για να αντλήσουν από την Χάρι του,παίρνει κι ο φτωχός Νικόλαος για βοήθεια δύο μπαστούνια για να κρατιέται, και σέρνοντας ο καημένος το σώμα του σπεύδει να φθάση όπως μπορεί στο Μοναστήρι των Ιβήρων, όπου υπήρχε Ναός του Αγίου, με μόνα εφόδια τον πόθο του και ένα κεράκι.Βλέπει εκεί να μαζεύεται απ’ όλη την Κων/πόλι κόσμος που είχε έλθει να πανηγυρίση την λαμπρή εορτή του σοφού μυροβλήτου.
Καθώς λοιπόν επλησίαζε στην Εκκλησία,πίσω ακριβώς από την Αγία Σοφία τον συναντά ο Νικόλαος ο Αρχιερέας των Μύρων και τον ρωτά με ενδιαφέρον για το όνομά του, την αρρώστια του, από που έρχεται και πόσο καιρό υποφέρει. Όταν έμαθε αυτά που ήδη γνώριζε, του λέγει αμέσως ο Άγιος:Εκεί που πηγαίνεις, χριστιανέ, δεν θα βρης αυτό που θέλεις· εάν ποθής να βρης την υγεία σου, γύρισε γρήγορα πίσω και πήγαινε στον Ναό της Βασιλίσσης, για να απαλλαγής από αυτούς που σε παιδεύουν. Αν μάλιστα δεν γνωρίζεις που είσαι, να σε πάω εγώ πρόθυμα· ακολούθησε με χωρίς αργοπορία.
Προπορευόταν λοιπόν ο Άγιος διδάσκοντας τον να υπομένη για την σωτηρία του την μάστιγα που επιτρέπει ο Θεός, και φθάνοντας στον Ναό της Βασιλίσσης ξαφνικά έγινε άφαντος από μπροστά του, πριν ακόμη περάσουν από την πύλη. Εκείνη την ώρα γινόταν λιτανεία και μόλις έβγαιναν από την Εκκλησία. Αυτός από όσα είδε ήταν γεμάτος σύγχυσι και απορία, οπότε βλέποντας τον λαό και τον κλήρο να λιτανεύουν στην περιοχή γύρω από τον Ναό,σέρνοντας κι αυτός το σώμα και κουβαλώντας τα πόδια του συμβάδιζε με προθυμία,μέχρι που ήλθαν πάλι στον Ναό της Βασιλίσσης. Μπαίνοντας δε εκεί μέσα βλέπει σε μια εικόνα εκείνον που τον έφερε, ακριβώς όπως συνήθως είναι: ρυτιδωμένο,φαλακρό, με άσπρα γένεια. Φτάνει έρποντας στην εικόνα και αγκαλιάζοντας το σανίδι ζητεί την χάρι σαν μεγάλο δάνειο που θα το ανταποδώση. Κρατώντας την έτσι με τόσο πόθο την ρίχνει κάτω και πέφτει κι αυτός επάνω στην εικόνα, οπότε ένας μικρός σταυρός από τα αφιερώματα μπαίνει στο στόμα του, κι αυτός δαγκώνοντας το καταπίνει. Μπαίνοντας ο πολύτιμος σταυρός μέσα του έβγαλε αμέσως από εκεί το στίφος των δαιμόνων, και η εικόνα στάθηκε πάλι εκεί που ήταν πριν. Ο φτωχός, χωρίς να τον δη κανένας, τρέχει και την πιάνει από κάτω ζητώντας την πλήρη υγεία, σαν να είχε πάρει την υπόσχεσι. Απλώνοντας λοιπόν τα χέρια λύθηκαν αμέσως και τα πόδια, κι αυτός πηδώντας τρέχει μέσα στον κόσμο να ψάλη ευχαριστήριο ύμνο στον Θεό και στον σοφό Νικόλαο μαζί του.
Άγιος Νικόλαος των Μύρων,Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Μύρων Λυκίας, τεύχος 21ο, σελ.29-30, έτος ΙΑ , Ιούλιος-Δεκέμβριος 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου