*Ο ασκητής Ιεράρχης που δίδαξε ταπείνωση και αγάπη. Να έχουμε την ευχή του. Αιωνία η μνήμη του.
~ Στις 17 Δεκεμβρίου του 2005 «μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος, ένα παράδειγμα σύγχρονης αγιότητος, ο ταπεινός και αφιλοχρήματος. Καταθέτω ένα περιστατικό, όπως μου το διηγήθηκε ο Γέροντας Στέφανος και τούτο προς δόξαν Θεού και παραδειγματισμό όλων μας.
Ένα απόγευμα ο φιλάγιος και φιλακόλουθος Μητροπολίτης Αντώνιος έψαλλε τον Εσπερινό μόνος του με ψάλτη τον νυν Ηγούμενο της Μονής του Δρυοβούνου, πατέρα Στέφανο. Στο τέλος του Εσπερινού τον πλησίασε μία γυναίκα και ζήτησε να εξομολογηθεί. Ο π. Στέφανος τον αποχαιρέτισε και ο Δεσπότης έμεινε για να εξομολογήσει την ψυχή που του έστειλε ο Κύριος.
Την επομένη ημέρα το πρωϊ, όρθρου βαθέος, ο Δεσπότης πήρε τηλέφωνο τον πατέρα Στέφανο. Εκείνος τα έχασε. Τόσο πρωϊ τηλέφωνο καλό δεν προμηνύει. Το σήκωσε και άκουσε τον Δεσπότη να του λέει.
-Δεν είμαι καθόλου καλά. Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ!
-Γιατί, Δεσπότη μου, τον ρώτησε με αγωνία αυτός. Μήπως είσθε άρρωστος και πρέπει να έλθω να σας μεταφέρω σε νοσοκομείο; Σημειωτέον ότι ο Δεσπότης δεν είχε ούτε αυτοκίνητο.
-Όχι, πάτερ Στέφανε, απάντησε. Αλλά θυμάσαι χθες εκείνη την γυναίκα που ζήτησε να εξομολογηθεί; Αυτή φεύγοντας μου άφησε ένα φακελλάκι. Όταν το άνοιξα είδα μέσα δέκα λίρες. Τα έχασα! Μου ανέβηκε η πίεση. Όλο το βράδυ δεν μπόρεσα ούτε να ξαπλώσω στο κρεββάτι. Έλεγα. «Σκέψου, Αντώνιε, να πεθάνεις σήμερα το βράδυ και οι άλλοι να βρουν αυτές τις λίρες και να πουν ότι ήσουν φιλοχρήματος και προσποιητά έκανες τον αφιλάργυρο»! Ανέβαινα και κατέβαινα σκάλες και παρακαλούσα τον Θεό να μην με πάρει αυτή τη βραδιά και φανώ ασυνεπής στα λόγια που διδάσκω για την πτωχεία του Ιησού. Έλα, σε παρακαλώ, να τις πάρεις και να τις διαθέσεις, όπου εσύ θέλεις. Θέλω να φύγουν από κοντά μου!
Του Δρ Χαραλάμπη Μ. Μπούσια,
Μεγάλου Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας
~ Στις 17 Δεκεμβρίου του 2005 «μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος, ένα παράδειγμα σύγχρονης αγιότητος, ο ταπεινός και αφιλοχρήματος. Καταθέτω ένα περιστατικό, όπως μου το διηγήθηκε ο Γέροντας Στέφανος και τούτο προς δόξαν Θεού και παραδειγματισμό όλων μας.
Ένα απόγευμα ο φιλάγιος και φιλακόλουθος Μητροπολίτης Αντώνιος έψαλλε τον Εσπερινό μόνος του με ψάλτη τον νυν Ηγούμενο της Μονής του Δρυοβούνου, πατέρα Στέφανο. Στο τέλος του Εσπερινού τον πλησίασε μία γυναίκα και ζήτησε να εξομολογηθεί. Ο π. Στέφανος τον αποχαιρέτισε και ο Δεσπότης έμεινε για να εξομολογήσει την ψυχή που του έστειλε ο Κύριος.
Την επομένη ημέρα το πρωϊ, όρθρου βαθέος, ο Δεσπότης πήρε τηλέφωνο τον πατέρα Στέφανο. Εκείνος τα έχασε. Τόσο πρωϊ τηλέφωνο καλό δεν προμηνύει. Το σήκωσε και άκουσε τον Δεσπότη να του λέει.
-Δεν είμαι καθόλου καλά. Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ!
-Γιατί, Δεσπότη μου, τον ρώτησε με αγωνία αυτός. Μήπως είσθε άρρωστος και πρέπει να έλθω να σας μεταφέρω σε νοσοκομείο; Σημειωτέον ότι ο Δεσπότης δεν είχε ούτε αυτοκίνητο.
-Όχι, πάτερ Στέφανε, απάντησε. Αλλά θυμάσαι χθες εκείνη την γυναίκα που ζήτησε να εξομολογηθεί; Αυτή φεύγοντας μου άφησε ένα φακελλάκι. Όταν το άνοιξα είδα μέσα δέκα λίρες. Τα έχασα! Μου ανέβηκε η πίεση. Όλο το βράδυ δεν μπόρεσα ούτε να ξαπλώσω στο κρεββάτι. Έλεγα. «Σκέψου, Αντώνιε, να πεθάνεις σήμερα το βράδυ και οι άλλοι να βρουν αυτές τις λίρες και να πουν ότι ήσουν φιλοχρήματος και προσποιητά έκανες τον αφιλάργυρο»! Ανέβαινα και κατέβαινα σκάλες και παρακαλούσα τον Θεό να μην με πάρει αυτή τη βραδιά και φανώ ασυνεπής στα λόγια που διδάσκω για την πτωχεία του Ιησού. Έλα, σε παρακαλώ, να τις πάρεις και να τις διαθέσεις, όπου εσύ θέλεις. Θέλω να φύγουν από κοντά μου!
Του Δρ Χαραλάμπη Μ. Μπούσια,
Μεγάλου Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου