Του Ιερομονάχου Σάββα, του Αγιορείτου
Αγαπώ το Θεό σημαίνει: Αρνούμαι το θέλημά μου κάθε στιγμή και αναζητώ το δικό Του. Αρνούμαι τη φιλαυτία μου και τα πάθη μου και τηρώ τις εντολές Του. Αρνούμαι την καλοπέραση που τρέφει τα πάθη και κάνω άσκηση, νηστεύω, κακοπαθώ για χάρη του Κυρίου.Αρνούμαι τον εγωισμό, την οίηση, την υπερηφάνεια που συνιστούν το εύκρατο κλίμα όλων των αμαρτιών και των παθών.
Εγκολπώνομαι την ταπείνωση, την ταπεινοφροσύνη στους λογισμούς, την ευτέλεια σ’ όλες μου τις κτήσεις, την έσχατη θέση κάθε στιγμή, την ατιμία και την περιφρόνηση του κόσμου για χάρη του Χριστού. Προσεύχομαι αδιάλειπτα και δίνω κάθε σκέψη μου σ’ Αυτόν τον Λατρευτό της καρδιάς μου. Ζητώ να βασιλεύει Αυτός σ’ όλη μου την ύπαρξη. Επιθυμώ ο Κύριος να κυβερνά τα συναισθήματα, το θυμό, τις επιθυμίες και τα διανοήματά μου, το σώμα μου και την ψυχή μου.
Προσπαθώ κάθε μου βλέμμα να είναι γι’ Αυτόν, κάθε μου άκουσμα, κάθε μου λόγος, κάθε μου κίνηση, κάθε μου ενέργεια, κάθε κίνηση της ψυχής μου να είναι όλα για τον Κύριο και μόνο γι’ Αυτόν. Προσπαθώ να έχω ενεργό το Άγιο Πνεύμα μέσα μου διότι μόνο δι’ Αυτού θα μπορέσω να κατορθώσω και να ζήσω όλα όσα ανέφερα προηγουμένως. Η αγάπη προς τον Θεό δεν είναι απλώς μία αρετή, δεν είναι ένα ανθρώπινο κατόρθωμα, αλλά ένα θεανθρώπινο επίτευγμα !
Είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας της Θείας Χάρης με την ανθρώπινη θέληση
«Όταν λέμε αγάπη» μας διδάσκει ο Γέρων Πορφύριος «δεν είναι οι αρετές που θ ἀποκτήσουμε αλλά η αγαπώσα καρδία προς τον Χριστό και τους άλλους.
Το καθετί εκεί να το στρέφουμε. Βλέπουμε μία μητέρα να έχει το παιδάκι της αγκαλιά, να το φιλάει και να λαχταράει η ψυχούλα της; Βλέπουμε να λάμπει το πρόσωπό της, που κρατάει τ ἀγγελούδι της;
Όλ’αυτά ο άνθρωπος του Θεού τα βλέπει, του κάνουν εντύπωση και με δίψα λέει: «Να είχα κι εγώ αυτή τη λαχτάρα στον Θεό μου, στον Χριστό μου, στην Παναγίτσα μου, στους αγίους μας!». Να, έτσι πρέπει ν ἀγαπήσομε τον Χριστό, τον Θεό. Το επιθυμείς, το θέλεις και το αποκτάς με τη χάρη του Θεού».
Αγαπώ το Θεό σημαίνει: Αρνούμαι το θέλημά μου κάθε στιγμή και αναζητώ το δικό Του. Αρνούμαι τη φιλαυτία μου και τα πάθη μου και τηρώ τις εντολές Του. Αρνούμαι την καλοπέραση που τρέφει τα πάθη και κάνω άσκηση, νηστεύω, κακοπαθώ για χάρη του Κυρίου.Αρνούμαι τον εγωισμό, την οίηση, την υπερηφάνεια που συνιστούν το εύκρατο κλίμα όλων των αμαρτιών και των παθών.
Εγκολπώνομαι την ταπείνωση, την ταπεινοφροσύνη στους λογισμούς, την ευτέλεια σ’ όλες μου τις κτήσεις, την έσχατη θέση κάθε στιγμή, την ατιμία και την περιφρόνηση του κόσμου για χάρη του Χριστού. Προσεύχομαι αδιάλειπτα και δίνω κάθε σκέψη μου σ’ Αυτόν τον Λατρευτό της καρδιάς μου. Ζητώ να βασιλεύει Αυτός σ’ όλη μου την ύπαρξη. Επιθυμώ ο Κύριος να κυβερνά τα συναισθήματα, το θυμό, τις επιθυμίες και τα διανοήματά μου, το σώμα μου και την ψυχή μου.
Προσπαθώ κάθε μου βλέμμα να είναι γι’ Αυτόν, κάθε μου άκουσμα, κάθε μου λόγος, κάθε μου κίνηση, κάθε μου ενέργεια, κάθε κίνηση της ψυχής μου να είναι όλα για τον Κύριο και μόνο γι’ Αυτόν. Προσπαθώ να έχω ενεργό το Άγιο Πνεύμα μέσα μου διότι μόνο δι’ Αυτού θα μπορέσω να κατορθώσω και να ζήσω όλα όσα ανέφερα προηγουμένως. Η αγάπη προς τον Θεό δεν είναι απλώς μία αρετή, δεν είναι ένα ανθρώπινο κατόρθωμα, αλλά ένα θεανθρώπινο επίτευγμα !
Είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας της Θείας Χάρης με την ανθρώπινη θέληση
«Όταν λέμε αγάπη» μας διδάσκει ο Γέρων Πορφύριος «δεν είναι οι αρετές που θ ἀποκτήσουμε αλλά η αγαπώσα καρδία προς τον Χριστό και τους άλλους.
Το καθετί εκεί να το στρέφουμε. Βλέπουμε μία μητέρα να έχει το παιδάκι της αγκαλιά, να το φιλάει και να λαχταράει η ψυχούλα της; Βλέπουμε να λάμπει το πρόσωπό της, που κρατάει τ ἀγγελούδι της;
Όλ’αυτά ο άνθρωπος του Θεού τα βλέπει, του κάνουν εντύπωση και με δίψα λέει: «Να είχα κι εγώ αυτή τη λαχτάρα στον Θεό μου, στον Χριστό μου, στην Παναγίτσα μου, στους αγίους μας!». Να, έτσι πρέπει ν ἀγαπήσομε τον Χριστό, τον Θεό. Το επιθυμείς, το θέλεις και το αποκτάς με τη χάρη του Θεού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου