Π. Αντώνιος Μπλούμ – Μητροπολίτης Σουρόζ
Γιορτάζουμε σήμερα τη Ανάσταση του Χριστού που είναι η νίκη του Θεού κατά του θανάτου αλλά επίσης κατά του κακού. Αλλά τούτη η νίκη δεν κερδήθηκε μοναχά από τον Θεό. Όταν ο Υιός του Θεού έγινε Άνθρωπος υπερίσχυσε έναντι του κακού μέσα από την ανθρώπινη φύση Του με τη Θεϊκή Του δύναμη. Και έτσι ας χαρούμε όχι μόνο με την αγάπη του Θεού, με το έλεος Του, με την μεγαλοπρέπεια Του, με την γενναιοδωρία Του, αλλά ας χαρούμε επίσης με το γεγονός ότι εμείς, ανθρώπινες υπάρξεις, είμαστε σε θέση να ενωθούμε με το Θεό κατά τέτοιο τρόπο ώστε μέσα μας και μέσα από εμάς το κακό μπορεί να καταστραφεί. Όχι μοναχά οι προσωπικές μας αμαρτίες, όχι μόνο η αδυναμία μας, αλλά «ο πονηρός», αυτός που είναι πειρασμός, αυτός που προσπάθησε στην έρημο να υπερισχύσει του Θεού μέσω της ανθρώπινης φύσης.
Ας είμαστε ευγνώμονες στον Θεό για την νίκη Του αλλά ας χαρούμε κατανοώντας το βάθος, την απεραντοσύνη και τις άπειρες δυνατότητες της ανθρώπινη φύσης μας.
Αλλά αν αυτό είναι αλήθεια, ας θυμηθούμε ότι η νίκη του Χριστού για την ανθρωπότητα είναι επίσης ένα κάλεσμα για μας επειδή ο Χριστός αναστήθηκε, αλλά ο αναστημένος Χριστός φέρει ακόμα στο σώμα Του τα σημάδια του Πάθους Του. Τα χέρια Του είναι ακόμα πληγωμένα από τα καρφιά, τα πόδια Του είναι ακόμα τρυπημένα, η πλευρά Του είναι ακόμα σημαδεμένη από την λόγχη, το μέτωπό Του είναι ακόμα πληγωμένο από το αγκάθινο στεφάνι και ποτέ δεν θα θεραπευτούν όσο υπάρχει έστω ένας αμαρτωλός στην γη, και αυτός ο αμαρτωλός μπορεί να είμαι εγώ, μπορεί να είναι ο καθένας από εμάς.
Ας πάρουμε στα σοβαρά τη νίκη του Θεού. Ας καταλάβουμε τι σημαίνει ότι είμαι στη θέση να αφήσω τον Χριστό να σταυρωθεί, και το χειρότερο από αυτό - ίσως βρίσκομαι ανάμεσα σ’ εκείνους που Τον σταύρωσαν και Τον σταυρώνουν αν ενώνομαι με το πλήθος που πρόθυμα αμαρτάνουν απέναντι στον Θεό. Και ίσως να κάνω πιο βαρύ το Σταυρό όπου Τον κάρφωσαν επειδή στο βάπτισμα, μέσω του βαπτίσματος γίναμε όλοι μας ζωντανά μέλη του σώματος του Χριστού. Και όταν υποτάσσουμε αυτό το σώμα, αυτήν την ψυχή, αυτόν τον νου, την καρδιά, αυτήν την θέληση στην δύναμη του Σατανά είναι ο Χριστός που κάνουμε στη γη να υποφέρει.
Αλλά υπάρχει κάτι περισσότερο απ’ αυτό. Η αποστολή μας είναι να βρισκόμαστε στη γη, επειδή ανήκουμε στον Χριστό, ο,τι ήταν Εκείνος τις ημέρες της Ενσάρκωσης Του. Έχουμε σταλεί στον κόσμο για να νικήσουμε με την δύναμή Του, την νίκη που έχει ήδη κερδίσει, αλλά που πρέπει μέρα με τη μέρα να κερδίζουμε ενάντια στον εαυτό μας και σε κάθε κάκο που κατέχει εκείνους τους ανθρώπους που ήλθε να σώσει. Έχουμε σταλεί σαν τα πρόβατα ανάμεσα στους λύκους, να ζήσουμε και να πεθάνουμε αν χρειαστεί, για να ζήσουν οι άλλοι και να εισέλθουμε στην αιώνια ζωή. Ως εκ τούτου ας δεχτούμε αυτή τη Γιορτή της Ανάστασης ως σημείο νίκης που πραγματικά έχει κερδηθεί, και σαν ένα κάλεσμα προς εμάς να εισέλθουμε στο Πάθος Του και μαζί Του να κερδίσουμε τους εαυτούς μας και κάθε πρόσωπο γύρω μας. Αμήν.
Γιορτάζουμε σήμερα τη Ανάσταση του Χριστού που είναι η νίκη του Θεού κατά του θανάτου αλλά επίσης κατά του κακού. Αλλά τούτη η νίκη δεν κερδήθηκε μοναχά από τον Θεό. Όταν ο Υιός του Θεού έγινε Άνθρωπος υπερίσχυσε έναντι του κακού μέσα από την ανθρώπινη φύση Του με τη Θεϊκή Του δύναμη. Και έτσι ας χαρούμε όχι μόνο με την αγάπη του Θεού, με το έλεος Του, με την μεγαλοπρέπεια Του, με την γενναιοδωρία Του, αλλά ας χαρούμε επίσης με το γεγονός ότι εμείς, ανθρώπινες υπάρξεις, είμαστε σε θέση να ενωθούμε με το Θεό κατά τέτοιο τρόπο ώστε μέσα μας και μέσα από εμάς το κακό μπορεί να καταστραφεί. Όχι μοναχά οι προσωπικές μας αμαρτίες, όχι μόνο η αδυναμία μας, αλλά «ο πονηρός», αυτός που είναι πειρασμός, αυτός που προσπάθησε στην έρημο να υπερισχύσει του Θεού μέσω της ανθρώπινης φύσης.
Ας είμαστε ευγνώμονες στον Θεό για την νίκη Του αλλά ας χαρούμε κατανοώντας το βάθος, την απεραντοσύνη και τις άπειρες δυνατότητες της ανθρώπινη φύσης μας.
Αλλά αν αυτό είναι αλήθεια, ας θυμηθούμε ότι η νίκη του Χριστού για την ανθρωπότητα είναι επίσης ένα κάλεσμα για μας επειδή ο Χριστός αναστήθηκε, αλλά ο αναστημένος Χριστός φέρει ακόμα στο σώμα Του τα σημάδια του Πάθους Του. Τα χέρια Του είναι ακόμα πληγωμένα από τα καρφιά, τα πόδια Του είναι ακόμα τρυπημένα, η πλευρά Του είναι ακόμα σημαδεμένη από την λόγχη, το μέτωπό Του είναι ακόμα πληγωμένο από το αγκάθινο στεφάνι και ποτέ δεν θα θεραπευτούν όσο υπάρχει έστω ένας αμαρτωλός στην γη, και αυτός ο αμαρτωλός μπορεί να είμαι εγώ, μπορεί να είναι ο καθένας από εμάς.
Ας πάρουμε στα σοβαρά τη νίκη του Θεού. Ας καταλάβουμε τι σημαίνει ότι είμαι στη θέση να αφήσω τον Χριστό να σταυρωθεί, και το χειρότερο από αυτό - ίσως βρίσκομαι ανάμεσα σ’ εκείνους που Τον σταύρωσαν και Τον σταυρώνουν αν ενώνομαι με το πλήθος που πρόθυμα αμαρτάνουν απέναντι στον Θεό. Και ίσως να κάνω πιο βαρύ το Σταυρό όπου Τον κάρφωσαν επειδή στο βάπτισμα, μέσω του βαπτίσματος γίναμε όλοι μας ζωντανά μέλη του σώματος του Χριστού. Και όταν υποτάσσουμε αυτό το σώμα, αυτήν την ψυχή, αυτόν τον νου, την καρδιά, αυτήν την θέληση στην δύναμη του Σατανά είναι ο Χριστός που κάνουμε στη γη να υποφέρει.
Αλλά υπάρχει κάτι περισσότερο απ’ αυτό. Η αποστολή μας είναι να βρισκόμαστε στη γη, επειδή ανήκουμε στον Χριστό, ο,τι ήταν Εκείνος τις ημέρες της Ενσάρκωσης Του. Έχουμε σταλεί στον κόσμο για να νικήσουμε με την δύναμή Του, την νίκη που έχει ήδη κερδίσει, αλλά που πρέπει μέρα με τη μέρα να κερδίζουμε ενάντια στον εαυτό μας και σε κάθε κάκο που κατέχει εκείνους τους ανθρώπους που ήλθε να σώσει. Έχουμε σταλεί σαν τα πρόβατα ανάμεσα στους λύκους, να ζήσουμε και να πεθάνουμε αν χρειαστεί, για να ζήσουν οι άλλοι και να εισέλθουμε στην αιώνια ζωή. Ως εκ τούτου ας δεχτούμε αυτή τη Γιορτή της Ανάστασης ως σημείο νίκης που πραγματικά έχει κερδηθεί, και σαν ένα κάλεσμα προς εμάς να εισέλθουμε στο Πάθος Του και μαζί Του να κερδίσουμε τους εαυτούς μας και κάθε πρόσωπο γύρω μας. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου