Οι φωνές που μας συγκλόνισαν στην ζωή μας ήταν βραχνιασμένες. Τα κορμιά που τυλίχτηκαν πάνω μας με αγάπη ήταν λαβωμένα, και εκείνοι που μας είπαν τα πιο μεγάλα «σ΄αγαπώ» μιλούσαν με τρεμάμενες φωνές, από ταπείνωση και δέος στο μεγαλείο της αγάπης. Στην ζωή διαλέγουμε να είναι κοντά μας, όχι εκείνοι που γνωρίζουν αλλά αυτοί που νιώθουν, όχι αυτοί που ξέρουν μα εκείνοι που έπαθαν, κυρίως δε, αυτοί που σαν τους λες κρυώνω σε σκεπάζουν με σιωπή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου