«Πορεύεσθε, καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ρήματα τῆς ζωῆς ταύτης»
Τὰ ἀποστολικὰ Ἀναγνώσματα τῆς περιόδου τοῦ Πεντηκοσταρίου προέρχονται ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Στὶς περικοπὲς αὐτὲς φανερώνεται ἡ δύναμη τῆς Ἀναστάσεως μέσα ἀπὸ τὴ θαυμαστὴ ζωὴ τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Σήμερα, Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ, ἀκούσαμε στὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα ὅτι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἐνεργοῦσαν πολλὰ θαύματα, οἱ πιστοὶ ἦταν ἑνωμένοι μεταξύ τους σὰν μιὰ ψυχή, ἐνῶ πλήθη ἀνθρώπων συνεχῶς προσετίθεντο στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλοι μιλοῦσαν μὲ θαυμασμὸ γιὰ τοὺς Χριστιανούς! Μόνο οἱ ἄρχοντες θέλοντας νὰ ἀνακόψουν τὴν ἀνοδικὴ πορεία τῆς Ἐκκλησίας φυλάκισαν τοὺς Ἀποστόλους. Ἀλλὰ ἄγγελος Κυρίου τοὺς ἐλευθέρωσε καὶ τοὺς παρήγγειλε νὰ συνεχίζουν νὰ κηρύττουν.
Ἂς δοῦμε λοιπὸν σήμερα τί ὁδηγίες ἔδωσε ὁ ἄγγελος στοὺς ἁγίους Ἀποστόλους σχετικὰ μὲ τὸ κήρυγμα, καὶ μὲ ποιὰ ἔννοια ἡ ἐντολὴ αὐτὴ ἀφορᾶ σὲ ὅλους τοὺς πιστούς.
1. Μὲ παρρησία τὴν ἀλήθεια
Ὁ θεόσταλτος ἄγγελος προτρέπει τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους: «Σταθέντες λαλεῖτε». «Σταθέντες»: Σταθεῖτε ὄρθιοι, χωρὶς νὰ φοβάσθε κανένα. «Λαλεῖτε»: Ὄχι «νὰ κηρύξετε», ἀλλὰ «νὰ κηρύττετε»· συνέχεια. Νὰ ἐπιμένετε στὸ κήρυγμα. Ὑπάρχουν ψυχὲς ποὺ ζοῦν στὴν ἄγνοια, ποὺ διψοῦν νὰ μάθουν τὴν ἀλήθεια· ἀλλὰ καὶ οἱ πιστοὶ ἔχουν ἀνάγκη συνεχοῦς καταρτισμοῦ.
«Ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ»: Νὰ κηρύττετε ὄχι στοὺς ἄρχοντες, ποὺ ἔχουν σκληρυνθεῖ ἀπὸ τὸν ἐγωισμό τους, ἀλλὰ στὸν λαό, ποὺ ἔχει διάθεση νὰ ἀκούσει καὶ νὰ δεχθεῖ τὸν ἐλαφρὺ ζυγὸ τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Στὸν λαὸ τὸν περιφρονημένο γιὰ τὴν ἀμάθειά του. Διότι ὅλοι ἀνεξαιρέτως καλοῦνται στὴ σωτηρία, ἀρκεῖ νὰ ἔχουν καλὴ διάθεση. «Ἐν τῷ ἱερῷ»: στὴν ἐνδότερη αὐλὴ τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων· ὄχι σὲ ἀπόμερα μέρη ἀλλὰ σὲ πολυσύχναστους τόπους· σ᾿ αὐτοὺς ποὺ πηγαίνουν στὸν Ναὸ καὶ ἀπ᾿ αὐτὸ φαίνεται νὰ εἶναι πιὸ δεκτικοί.
«Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσί», εἶχε διδάξει ὁ Κύριος. Μὴ δῶστε τὶς ἅγιες ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας σὲ ἀνθρώπους ποὺ ἐπιμένουν στὴ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας. Διότι οὔτε αὐτοὶ θὰ ὠφεληθοῦν οὔτε ἐσεῖς. Θὰ τοὺς ἐρεθίσετε τὴν μὲν ἀλήθεια νὰ βλασφημήσουν, ἐσᾶς δὲ νὰ σᾶς βλάψουν (Ματθ. ζ´ 6).
«Πάντα τὰ ρήματα τῆς ζωῆς ταύτης»: Ἡ χριστιανικὴ διδασκαλία δὲν εἶναι θεωρίες καὶ στοχασμοί, ἀλλὰ βίωμα, ζωή, ἡ μόνη ἀληθινὴ ζωή, ζωντανὴ σχέση μὲ τὸν Κύριο, ὁ Ὁποῖος ἀνέστη καὶ ζεῖ στοὺς οὐρανούς, καὶ δίνει τὴ δύναμη στοὺς πιστούς Του νὰ νικήσουν τὴν ἁμαρτία καὶ τὸν θάνατο καὶ νὰ ζήσουν αἰώνια. Ὁ ἄγγελος μάλιστα τοὺς εἶπε νὰ κηρύξουν ὄχι κάποιες ἐντολές, ἀλλὰ ὅλες. Ἂν θέλει κανεὶς νὰ βρεῖ τὸν Θεό, πρέπει νὰ δώσει ὅλη του τὴν καρδιὰ χωρὶς κρατούμενα, νὰ κάνει ὑπακοὴ στὸν Χριστὸ σὲ ὅλα.
2. Ἱεραποστολὴ μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὰ λόγια μας
Ἡ ἱεραποστολὴ εἶναι ἐντολὴ τοῦ Κυρίου πρὸς ὅλους τοὺς πιστούς. Ὁ κάθε πιστὸς ὀφείλει νὰ κηρύττει τὴ χριστιανικὴ ζωὴ πρῶτα-πρῶτα μὲ τὸ παράδειγμά του. Στὴν πραγματικότητα δὲν ὀφείλει, ἀλλὰ εἶναι ἀναπόφευκτο νὰ κηρύττει, νὰ δίνει μαρτυρία Χριστοῦ στὸ περιβάλλον του μὲ τὴν ὅλη συμπεριφορά του. Εἰδάλλως δὲν εἶναι τοῦ Χριστοῦ, ἢ ἔστω δὲν ἔχει ἰσχυρὴ κοινωνία μαζί Του.
Ἀλλὰ ὁ πιστὸς κηρύττει καὶ μὲ τὸν λόγο του. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ διάδοχος τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καὶ γι᾿ αὐτὸ ὁ κατ᾿ ἐξοχὴν ἁρμόδιος γιὰ τὸ κήρυγμα, καὶ τοὺς κληρικοὺς ἱεροκήρυκες, καὶ οἱ λαϊκοὶ συμμετέχουν στὴν κατήχηση τῶν ἀδελφῶν τους, στὸ θεῖο κήρυγμα καὶ γενικὰ στὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Χριστιανὸς λοιπὸν ποὺ ζεῖ τὴν πίστη του, μιλάει γι᾿ αὐτὴν στὸ περιβάλλον του, σὲ γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους μὲ διάκριση καὶ ζῆλο, καλεῖ σὲ λατρευτικὲς καὶ πνευματικὲς εὐκαιρίες, διαδίδει τὸ Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ βιβλίο καὶ περιοδικό… Ἰδιαίτερα φροντίζει γιὰ τὸν χριστιανικὸ καταρτισμὸ τῶν νέων, τῶν παιδιῶν του πρῶτα, ἀλλὰ καὶ ὅποιων ἄλλων νέων ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ ὠφελήσει· γιὰ τὸν χριστιανικὸ καταρτισμό τους, ὁ ὁποῖος τόσο ἔχει ἀτονήσει, ἀλλὰ καὶ χλευάζεται καὶ παρεμποδίζεται στὶς ἡμέρες μας.
***
Οἱ ἄρχοντες τοῦ κόσμου τούτου θέλησαν νὰ φιμώσουν τοὺς κήρυκες τῆς Ἀναστάσεως. Τοὺς συνέλαβαν καὶ τοὺς φυλάκισαν. Μέσα στὴ νύχτα ὅμως ἄγγελος τοὺς ἀπελευθέρωσε καὶ τοὺς διέταξε νὰ συνεχίζουν νὰ κηρύττουν μὲ κάθε παρρησία. Ἡ ἐντολή του ἦταν ἐντολὴ Θεοῦ. Καὶ οἱ ἀποδέκτες της δὲν ἦταν μόνο οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἀλλὰ τὸ πλήρωμα τῶν πιστῶν. Ἂς μὴ μᾶς πτοοῦν τὰ φόβητρα τοῦ κόσμου. Σὲ κάθε καρδιὰ ποὺ εἰλικρινὰ ἀγαπᾶ τὸν Κύριο, νὰ ἀντηχεῖ ἡ ἀγγελικὴ προσταγή: Πηγαίνετε καὶ μεταφέρετε στοὺς πνευματικὰ νεκροὺς τὴ μόνη ἀληθινὴ εἴδηση, ὅτι ἀνέστη ὁ Κύριος καὶ ἀνασταίνει ὅσους πιστέψουν σ᾿ Ἐκεῖνον.
Τὰ ἀποστολικὰ Ἀναγνώσματα τῆς περιόδου τοῦ Πεντηκοσταρίου προέρχονται ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Στὶς περικοπὲς αὐτὲς φανερώνεται ἡ δύναμη τῆς Ἀναστάσεως μέσα ἀπὸ τὴ θαυμαστὴ ζωὴ τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Σήμερα, Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ, ἀκούσαμε στὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα ὅτι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἐνεργοῦσαν πολλὰ θαύματα, οἱ πιστοὶ ἦταν ἑνωμένοι μεταξύ τους σὰν μιὰ ψυχή, ἐνῶ πλήθη ἀνθρώπων συνεχῶς προσετίθεντο στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλοι μιλοῦσαν μὲ θαυμασμὸ γιὰ τοὺς Χριστιανούς! Μόνο οἱ ἄρχοντες θέλοντας νὰ ἀνακόψουν τὴν ἀνοδικὴ πορεία τῆς Ἐκκλησίας φυλάκισαν τοὺς Ἀποστόλους. Ἀλλὰ ἄγγελος Κυρίου τοὺς ἐλευθέρωσε καὶ τοὺς παρήγγειλε νὰ συνεχίζουν νὰ κηρύττουν.
Ἂς δοῦμε λοιπὸν σήμερα τί ὁδηγίες ἔδωσε ὁ ἄγγελος στοὺς ἁγίους Ἀποστόλους σχετικὰ μὲ τὸ κήρυγμα, καὶ μὲ ποιὰ ἔννοια ἡ ἐντολὴ αὐτὴ ἀφορᾶ σὲ ὅλους τοὺς πιστούς.
1. Μὲ παρρησία τὴν ἀλήθεια
Ὁ θεόσταλτος ἄγγελος προτρέπει τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους: «Σταθέντες λαλεῖτε». «Σταθέντες»: Σταθεῖτε ὄρθιοι, χωρὶς νὰ φοβάσθε κανένα. «Λαλεῖτε»: Ὄχι «νὰ κηρύξετε», ἀλλὰ «νὰ κηρύττετε»· συνέχεια. Νὰ ἐπιμένετε στὸ κήρυγμα. Ὑπάρχουν ψυχὲς ποὺ ζοῦν στὴν ἄγνοια, ποὺ διψοῦν νὰ μάθουν τὴν ἀλήθεια· ἀλλὰ καὶ οἱ πιστοὶ ἔχουν ἀνάγκη συνεχοῦς καταρτισμοῦ.
«Ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ»: Νὰ κηρύττετε ὄχι στοὺς ἄρχοντες, ποὺ ἔχουν σκληρυνθεῖ ἀπὸ τὸν ἐγωισμό τους, ἀλλὰ στὸν λαό, ποὺ ἔχει διάθεση νὰ ἀκούσει καὶ νὰ δεχθεῖ τὸν ἐλαφρὺ ζυγὸ τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Στὸν λαὸ τὸν περιφρονημένο γιὰ τὴν ἀμάθειά του. Διότι ὅλοι ἀνεξαιρέτως καλοῦνται στὴ σωτηρία, ἀρκεῖ νὰ ἔχουν καλὴ διάθεση. «Ἐν τῷ ἱερῷ»: στὴν ἐνδότερη αὐλὴ τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων· ὄχι σὲ ἀπόμερα μέρη ἀλλὰ σὲ πολυσύχναστους τόπους· σ᾿ αὐτοὺς ποὺ πηγαίνουν στὸν Ναὸ καὶ ἀπ᾿ αὐτὸ φαίνεται νὰ εἶναι πιὸ δεκτικοί.
«Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσί», εἶχε διδάξει ὁ Κύριος. Μὴ δῶστε τὶς ἅγιες ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας σὲ ἀνθρώπους ποὺ ἐπιμένουν στὴ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας. Διότι οὔτε αὐτοὶ θὰ ὠφεληθοῦν οὔτε ἐσεῖς. Θὰ τοὺς ἐρεθίσετε τὴν μὲν ἀλήθεια νὰ βλασφημήσουν, ἐσᾶς δὲ νὰ σᾶς βλάψουν (Ματθ. ζ´ 6).
«Πάντα τὰ ρήματα τῆς ζωῆς ταύτης»: Ἡ χριστιανικὴ διδασκαλία δὲν εἶναι θεωρίες καὶ στοχασμοί, ἀλλὰ βίωμα, ζωή, ἡ μόνη ἀληθινὴ ζωή, ζωντανὴ σχέση μὲ τὸν Κύριο, ὁ Ὁποῖος ἀνέστη καὶ ζεῖ στοὺς οὐρανούς, καὶ δίνει τὴ δύναμη στοὺς πιστούς Του νὰ νικήσουν τὴν ἁμαρτία καὶ τὸν θάνατο καὶ νὰ ζήσουν αἰώνια. Ὁ ἄγγελος μάλιστα τοὺς εἶπε νὰ κηρύξουν ὄχι κάποιες ἐντολές, ἀλλὰ ὅλες. Ἂν θέλει κανεὶς νὰ βρεῖ τὸν Θεό, πρέπει νὰ δώσει ὅλη του τὴν καρδιὰ χωρὶς κρατούμενα, νὰ κάνει ὑπακοὴ στὸν Χριστὸ σὲ ὅλα.
2. Ἱεραποστολὴ μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὰ λόγια μας
Ἡ ἱεραποστολὴ εἶναι ἐντολὴ τοῦ Κυρίου πρὸς ὅλους τοὺς πιστούς. Ὁ κάθε πιστὸς ὀφείλει νὰ κηρύττει τὴ χριστιανικὴ ζωὴ πρῶτα-πρῶτα μὲ τὸ παράδειγμά του. Στὴν πραγματικότητα δὲν ὀφείλει, ἀλλὰ εἶναι ἀναπόφευκτο νὰ κηρύττει, νὰ δίνει μαρτυρία Χριστοῦ στὸ περιβάλλον του μὲ τὴν ὅλη συμπεριφορά του. Εἰδάλλως δὲν εἶναι τοῦ Χριστοῦ, ἢ ἔστω δὲν ἔχει ἰσχυρὴ κοινωνία μαζί Του.
Ἀλλὰ ὁ πιστὸς κηρύττει καὶ μὲ τὸν λόγο του. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ διάδοχος τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καὶ γι᾿ αὐτὸ ὁ κατ᾿ ἐξοχὴν ἁρμόδιος γιὰ τὸ κήρυγμα, καὶ τοὺς κληρικοὺς ἱεροκήρυκες, καὶ οἱ λαϊκοὶ συμμετέχουν στὴν κατήχηση τῶν ἀδελφῶν τους, στὸ θεῖο κήρυγμα καὶ γενικὰ στὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Χριστιανὸς λοιπὸν ποὺ ζεῖ τὴν πίστη του, μιλάει γι᾿ αὐτὴν στὸ περιβάλλον του, σὲ γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους μὲ διάκριση καὶ ζῆλο, καλεῖ σὲ λατρευτικὲς καὶ πνευματικὲς εὐκαιρίες, διαδίδει τὸ Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ βιβλίο καὶ περιοδικό… Ἰδιαίτερα φροντίζει γιὰ τὸν χριστιανικὸ καταρτισμὸ τῶν νέων, τῶν παιδιῶν του πρῶτα, ἀλλὰ καὶ ὅποιων ἄλλων νέων ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ ὠφελήσει· γιὰ τὸν χριστιανικὸ καταρτισμό τους, ὁ ὁποῖος τόσο ἔχει ἀτονήσει, ἀλλὰ καὶ χλευάζεται καὶ παρεμποδίζεται στὶς ἡμέρες μας.
***
Οἱ ἄρχοντες τοῦ κόσμου τούτου θέλησαν νὰ φιμώσουν τοὺς κήρυκες τῆς Ἀναστάσεως. Τοὺς συνέλαβαν καὶ τοὺς φυλάκισαν. Μέσα στὴ νύχτα ὅμως ἄγγελος τοὺς ἀπελευθέρωσε καὶ τοὺς διέταξε νὰ συνεχίζουν νὰ κηρύττουν μὲ κάθε παρρησία. Ἡ ἐντολή του ἦταν ἐντολὴ Θεοῦ. Καὶ οἱ ἀποδέκτες της δὲν ἦταν μόνο οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἀλλὰ τὸ πλήρωμα τῶν πιστῶν. Ἂς μὴ μᾶς πτοοῦν τὰ φόβητρα τοῦ κόσμου. Σὲ κάθε καρδιὰ ποὺ εἰλικρινὰ ἀγαπᾶ τὸν Κύριο, νὰ ἀντηχεῖ ἡ ἀγγελικὴ προσταγή: Πηγαίνετε καὶ μεταφέρετε στοὺς πνευματικὰ νεκροὺς τὴ μόνη ἀληθινὴ εἴδηση, ὅτι ἀνέστη ὁ Κύριος καὶ ἀνασταίνει ὅσους πιστέψουν σ᾿ Ἐκεῖνον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου