Ο Χριστός με τα παραδείγματα που χρησιμοποίησε, με τις παραβολές του απολωλότος προβάτου, της απολεσθείσης δραχμής και του ασώτου υιού και με πολλούς άλλους τρόπους μετέδιδε διαρκώς με έμφαση αυτό το βασικό μήνυμα ότι: Ο Θεός μας αγαπά!
Ίσως ο Ιησούς Χριστός να επέμεινε τόσο πολύ σ’ αυτό, γιατί είναι δύσκολο για τους ανθρώπους να το δεχθούν. Είναι δύσκολο πολλές φορές για μας να πιστέψουμε ότι θα μπορούσαμε να μετράμε για οποιονδήποτε που έχει κάποια αξία. Γνωρίζοντας τις ατέλειές μας δυσκολευόμεθα να δούμε πως είναι δυνατόν να μας αγαπούν ο\η σύζυγος και τα παιδιά μας με κάποια συνέπεια. Και παραξενευόμεθα πάντοτε όταν κάποιος που θαυμάζουμε δείχνει κάποιο ενδιαφέρον για μας. αυτό είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό και γι’ αυτό ίσως οι εραστές ρωτούν ο ένας τον άλλο ξανά και ξανά. «μ’ αγαπάς;» Δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι ο άλλος τους αγαπά και ζητούν διαρκώς διαβεβαίωση.
Ίσως η αίσθηση που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος ότι δεν μετρά, ότι μπορούν εύκολα οι άλλοι να τον παραβλέψουν και να τον ξεχάσουν, να είναι μία από τις οδυνηρότερες ανθρώπινες εμπειρίες. Η συγκινητική κραυγή του ληστή στο σταυρό «μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου» αυτό δείχνει. Είναι η κραυγή όλων των ανθρώπων. Πες μου πως μ’ αγαπάς!
Διαπιστώνοντας πόσο βαθειά στην ανθρώπινη φύση εμφωλεύει ο φόβος ότι τελικά ο άνθρωπος δεν μετρά, ότι θα τιμωρηθεί η ακόμη χειρότερο θα αγνοηθεί από το Δημιουργό του, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί το μήνυμα του Ιησού Χριστού ονομάσθηκε Ευαγγέλιον, καλή αγγελία. Και είναι καλή αγγελία τόσο για τον κληρικό όσο και για το λαϊκό, παρά το γεγονός ότι συχνά το παραμορφώνουμε και το κάνουμε κατάκριση, απειλή, καταδίκη και τιμωρία. Δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε αλλού για γονικά υποκατάστατα. Έχουμε έναν Πατέρα που μας αγαπά, «εν αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν». Δεν μπορεί όμως να μας βεβαιώσει ένα βιβλίο για την αγάπη του Θεού όσο και αν είναι ιερό, αλλά χρειάζεται, εν ονόματι του Θεού, να μας αγαπήσει ένας άνθρωπος...
π.Φιλόθεος Φάρος
"Κλήρος, η ανεκπλήρωτη υπόσχεση πατρότητος"
Ίσως ο Ιησούς Χριστός να επέμεινε τόσο πολύ σ’ αυτό, γιατί είναι δύσκολο για τους ανθρώπους να το δεχθούν. Είναι δύσκολο πολλές φορές για μας να πιστέψουμε ότι θα μπορούσαμε να μετράμε για οποιονδήποτε που έχει κάποια αξία. Γνωρίζοντας τις ατέλειές μας δυσκολευόμεθα να δούμε πως είναι δυνατόν να μας αγαπούν ο\η σύζυγος και τα παιδιά μας με κάποια συνέπεια. Και παραξενευόμεθα πάντοτε όταν κάποιος που θαυμάζουμε δείχνει κάποιο ενδιαφέρον για μας. αυτό είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό και γι’ αυτό ίσως οι εραστές ρωτούν ο ένας τον άλλο ξανά και ξανά. «μ’ αγαπάς;» Δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι ο άλλος τους αγαπά και ζητούν διαρκώς διαβεβαίωση.
Ίσως η αίσθηση που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος ότι δεν μετρά, ότι μπορούν εύκολα οι άλλοι να τον παραβλέψουν και να τον ξεχάσουν, να είναι μία από τις οδυνηρότερες ανθρώπινες εμπειρίες. Η συγκινητική κραυγή του ληστή στο σταυρό «μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου» αυτό δείχνει. Είναι η κραυγή όλων των ανθρώπων. Πες μου πως μ’ αγαπάς!
Διαπιστώνοντας πόσο βαθειά στην ανθρώπινη φύση εμφωλεύει ο φόβος ότι τελικά ο άνθρωπος δεν μετρά, ότι θα τιμωρηθεί η ακόμη χειρότερο θα αγνοηθεί από το Δημιουργό του, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί το μήνυμα του Ιησού Χριστού ονομάσθηκε Ευαγγέλιον, καλή αγγελία. Και είναι καλή αγγελία τόσο για τον κληρικό όσο και για το λαϊκό, παρά το γεγονός ότι συχνά το παραμορφώνουμε και το κάνουμε κατάκριση, απειλή, καταδίκη και τιμωρία. Δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε αλλού για γονικά υποκατάστατα. Έχουμε έναν Πατέρα που μας αγαπά, «εν αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν». Δεν μπορεί όμως να μας βεβαιώσει ένα βιβλίο για την αγάπη του Θεού όσο και αν είναι ιερό, αλλά χρειάζεται, εν ονόματι του Θεού, να μας αγαπήσει ένας άνθρωπος...
π.Φιλόθεος Φάρος
"Κλήρος, η ανεκπλήρωτη υπόσχεση πατρότητος"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου