–Τα σαρανταλείτουργα παιδιά μου ἔχουνε μεγάλη ἀξία γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Γιὰ τοὺς ζῶντες καὶ τοὺς τεθνεώτας.
Ἂν εἴχατε ἀκούσει, πρὸ ἐτῶν, ἕνα καράβι ποὺ βυθίστηκε ἐδῶ στὴν Κρήτη τὸ »Ἡράκλειο»…
Λοιπόν, μία γυναίκα μὲ πῆρε. Πῆρε τηλέφωνο, καὶ λέει:
»Πάτερ, οἱ συγγενεῖς μας πνίγηκαν στὸ καράβι».
–Την ρώτησα: Δὲν θὰ κάνης μνημόσυνο στὸν ἄνδρα σου, στοὺς συγγενεῖς σας;
–Μπα… δὲν χρειάζονται τὰ μνημόσυνα, λέει. Ἐγὼ ἔδωσα 5.000 στὸ Ὀρφανοτροφεῖο τῆς Χαλκίδος. Τὸ ἴδιο εἶναι. Πάτερ μου, ἐσὺ τί λὲς γὶ αὐτό;
–Λέω, ἄκουσε παιδί μου νὰ σοῦ πῶ, ἐφόσον μὲ ρωτᾶτε. Ἄλλο, παιδί μου, ἡ προσευχὴ καὶ ἄλλο ἡ ἐλεημοσύνη. Ἄλλο, μὲ συγχωρεῖτε, ἡ προσευχὴ ποὺ κάνουμε μὲ τὸ μνημόσυνο. Διότι, ἔτσι τὰ βρήκαμε. Ἔτσι εἶναι. Καὶ ἀπὸ τοὺς Ἀποστολικοὺς χρόνους, ἀλλά, καὶ ἀπὸ τὶς ἡμέρες ποὺ ἦταν ὁ Μωϋσῆς, ὁ Προφήτης τῆς Π. Διαθήκης. Ὅταν ἀπέθανε, λέει, δίναν ἐλεημοσύνες καὶ κάναν μνημόσυνα… καὶ αὐτὰ δίναν τότε. Γιὰ τὴν ψυχὴ τοῦ Μωϋσῆ καὶ τοὺς Ἁγίους της Ἐκκλησίας μας. Αὐτὰ παιδιά μου, εἶναι ἐξ ἀμνημονεύτων χρόνων. Εἶναι αἰῶνες ὁλόκληροι, δὲν μπορεῖ κάποιος νὰ κόψη αὐτὰ τὰ πράγματα.
Γὶ αὐτὸ τῆς εἶπα καὶ γῶ ἔτσι. Καὶ ἡ ἐλεημοσύνη πιάνει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ἀλλά, ἄλλο τὸ μνημόσυνο, ἡ προσευχή. Διότι βγάζουν μερίδα στὴν Ἁγία Πρόθεση καὶ τὶς μερίδες αὐτὲς τὶς μεταφέρουν Ἄγγελοι στὸν οὐρανό.
–Εμείς ἐδῶ σηκωνόμαστε τὴ νύχτα γιὰ νὰ μνημονεύσουμε αὐτὰ τὰ ὀνόματα. Ἔχουμε χιλιάδες ὀνόματα, περίπου 20-30 χιλιάδες ὀνόματα. Εἶναι εὐεργέται τοῦ Μοναστηριοῦ πρὶν 38 χρόνια ποὺ ἦρθα στὸ Μοναστήρι. Ἄλλος μὲ ἔδωσε αὐτὸ τὸ ποτηράκι, ἄλλος αὐτὸ τὸ φλυτζανάκι, αὐτὸ τὸ νάϋλον, ἄλλος τὴ λάμπα, ἄλλος μία εἰκονίτσα, ἄλλος ἕνα καδράκι, ἄλλος ἐκεῖνον τὸν μπουφέ, ἄλλος ἕνα ρολόϊ, καὶ ἔχω τὰ ὀνόματά τους ἀπὸ τὸ 1952 ποὺ χειροτονήθηκα ἱερέας τοῦ Ὑψίστου καὶ τὰ μνημονεύω. Αὐτοὶ φύγαν ἀπ τὴ ζωή, οἱ περισσότεροι.
Τὰ σαρανταλείτουργα παιδιά μου βοηθοῦν πολύ. Ἔχει μεγάλη ἀξία ἡ μερίδα ποὺ μοιράζει ὁ ἱερέας καὶ διαβάζουμε αὐτὰ τὰ ὀνόματα. Τὰ παίρνει κάθε πρωΐ Ἄγγελος Κυρίου, διότι τὴν ὥρα ποὺ ἀρχίζει ἡ προσκομιδὴ κατεβαίνουν Ἄγγελοι Κυρίου. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἔβλεπε τὴν ὥρα ποὺ ἄρχιζε ἡ προσκομιδή, ἀπ τὴ σκεπὴ ἀπάνω της Ἐκκλησίας, νὰ πετᾶνε λευκοφόρα παλληκάρια, Ἄγγελοι Κυρίου. Καὶ σὲ κάθε Χριστιανὸ στεκόταν Ἄγγελος Κυρίου, ὁ φύλακας τοῦ ἀνθρώπου, τῆς ζωῆς του. Καὶ μέσα το Ἱερὸ γεμάτο Ἄγγελοι καὶ ἔπαιρναν τὴν ἀναφορὰ αὐτή, τὴν πάνε στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι παιδιά μου εἶναι αὐτά, γιατί »ἐν τῷ Ἅδη οὐκ ἔστι μετάνοια», τὰ λέγε ἕνας Πατριάρχης.
Πρέπει νὰ εἴμαστε ὅλοι ἅγιοι, ἔλα ὅμως ποὺ εἴμαστε καὶ ἄνθρωποι. Ἐμεῖς ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, διότι ὁ ἱερέας εἶναι ἀνώτερος καὶ ἀπὸ τὸν Βασιλέα.
Ἂν εἴχατε ἀκούσει, πρὸ ἐτῶν, ἕνα καράβι ποὺ βυθίστηκε ἐδῶ στὴν Κρήτη τὸ »Ἡράκλειο»…
Λοιπόν, μία γυναίκα μὲ πῆρε. Πῆρε τηλέφωνο, καὶ λέει:
»Πάτερ, οἱ συγγενεῖς μας πνίγηκαν στὸ καράβι».
–Την ρώτησα: Δὲν θὰ κάνης μνημόσυνο στὸν ἄνδρα σου, στοὺς συγγενεῖς σας;
–Μπα… δὲν χρειάζονται τὰ μνημόσυνα, λέει. Ἐγὼ ἔδωσα 5.000 στὸ Ὀρφανοτροφεῖο τῆς Χαλκίδος. Τὸ ἴδιο εἶναι. Πάτερ μου, ἐσὺ τί λὲς γὶ αὐτό;
–Λέω, ἄκουσε παιδί μου νὰ σοῦ πῶ, ἐφόσον μὲ ρωτᾶτε. Ἄλλο, παιδί μου, ἡ προσευχὴ καὶ ἄλλο ἡ ἐλεημοσύνη. Ἄλλο, μὲ συγχωρεῖτε, ἡ προσευχὴ ποὺ κάνουμε μὲ τὸ μνημόσυνο. Διότι, ἔτσι τὰ βρήκαμε. Ἔτσι εἶναι. Καὶ ἀπὸ τοὺς Ἀποστολικοὺς χρόνους, ἀλλά, καὶ ἀπὸ τὶς ἡμέρες ποὺ ἦταν ὁ Μωϋσῆς, ὁ Προφήτης τῆς Π. Διαθήκης. Ὅταν ἀπέθανε, λέει, δίναν ἐλεημοσύνες καὶ κάναν μνημόσυνα… καὶ αὐτὰ δίναν τότε. Γιὰ τὴν ψυχὴ τοῦ Μωϋσῆ καὶ τοὺς Ἁγίους της Ἐκκλησίας μας. Αὐτὰ παιδιά μου, εἶναι ἐξ ἀμνημονεύτων χρόνων. Εἶναι αἰῶνες ὁλόκληροι, δὲν μπορεῖ κάποιος νὰ κόψη αὐτὰ τὰ πράγματα.
Γὶ αὐτὸ τῆς εἶπα καὶ γῶ ἔτσι. Καὶ ἡ ἐλεημοσύνη πιάνει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ἀλλά, ἄλλο τὸ μνημόσυνο, ἡ προσευχή. Διότι βγάζουν μερίδα στὴν Ἁγία Πρόθεση καὶ τὶς μερίδες αὐτὲς τὶς μεταφέρουν Ἄγγελοι στὸν οὐρανό.
–Εμείς ἐδῶ σηκωνόμαστε τὴ νύχτα γιὰ νὰ μνημονεύσουμε αὐτὰ τὰ ὀνόματα. Ἔχουμε χιλιάδες ὀνόματα, περίπου 20-30 χιλιάδες ὀνόματα. Εἶναι εὐεργέται τοῦ Μοναστηριοῦ πρὶν 38 χρόνια ποὺ ἦρθα στὸ Μοναστήρι. Ἄλλος μὲ ἔδωσε αὐτὸ τὸ ποτηράκι, ἄλλος αὐτὸ τὸ φλυτζανάκι, αὐτὸ τὸ νάϋλον, ἄλλος τὴ λάμπα, ἄλλος μία εἰκονίτσα, ἄλλος ἕνα καδράκι, ἄλλος ἐκεῖνον τὸν μπουφέ, ἄλλος ἕνα ρολόϊ, καὶ ἔχω τὰ ὀνόματά τους ἀπὸ τὸ 1952 ποὺ χειροτονήθηκα ἱερέας τοῦ Ὑψίστου καὶ τὰ μνημονεύω. Αὐτοὶ φύγαν ἀπ τὴ ζωή, οἱ περισσότεροι.
Τὰ σαρανταλείτουργα παιδιά μου βοηθοῦν πολύ. Ἔχει μεγάλη ἀξία ἡ μερίδα ποὺ μοιράζει ὁ ἱερέας καὶ διαβάζουμε αὐτὰ τὰ ὀνόματα. Τὰ παίρνει κάθε πρωΐ Ἄγγελος Κυρίου, διότι τὴν ὥρα ποὺ ἀρχίζει ἡ προσκομιδὴ κατεβαίνουν Ἄγγελοι Κυρίου. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἔβλεπε τὴν ὥρα ποὺ ἄρχιζε ἡ προσκομιδή, ἀπ τὴ σκεπὴ ἀπάνω της Ἐκκλησίας, νὰ πετᾶνε λευκοφόρα παλληκάρια, Ἄγγελοι Κυρίου. Καὶ σὲ κάθε Χριστιανὸ στεκόταν Ἄγγελος Κυρίου, ὁ φύλακας τοῦ ἀνθρώπου, τῆς ζωῆς του. Καὶ μέσα το Ἱερὸ γεμάτο Ἄγγελοι καὶ ἔπαιρναν τὴν ἀναφορὰ αὐτή, τὴν πάνε στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι παιδιά μου εἶναι αὐτά, γιατί »ἐν τῷ Ἅδη οὐκ ἔστι μετάνοια», τὰ λέγε ἕνας Πατριάρχης.
Πρέπει νὰ εἴμαστε ὅλοι ἅγιοι, ἔλα ὅμως ποὺ εἴμαστε καὶ ἄνθρωποι. Ἐμεῖς ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, διότι ὁ ἱερέας εἶναι ἀνώτερος καὶ ἀπὸ τὸν Βασιλέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου