Οἱ περισσότεροι ζοῦν λὲς καὶ θὰ μείνουν γιὰ πάντα ἐδῶ…

Μία παλία ἱστορία λέει ὅτι, τὸν περασμένο αἰώνα ἕνας καμηλίερης ἔμπορος ξεκίνησε γιὰ τὸ Κάϊρο, μὲ σκοπὸ νὰ ἐπισκεφτεῖ ἕναν ξακουστὸ σοφὸ γέροντα…
 Τελικά, συναντήθηκε μὲ τὸν σοφὸ γέροντα, ἀφοῦ χρειάστηκε νὰ κάνει ἕνα μακρινὸ ταξίδι, διασχίζοντας ἕνα μεγάλο κομμάτι τῆς ἐρήμου…
Ξαφνιάστηκε ὅμως ὅταν εἶδε ὅτι ὁ γέροντας ζοῦσε σὲ μία σκηνή, μὲ μοναδικὰ ἔπιπλα ἕνα στρῶμα πάνω στὴν ἄμμο, ἕνα σοφρά, δύο σκαμνιὰ καὶ πολλὰ βιβλία.
 Γύρισε τότε πρὸς τὸν σοφὸ καὶ γεμάτος ἀπορία τὸν ρώτησε:
-Ποῦ εἶναι τὰ ἔπιπλά σου…;
Ὁ γέροντας κοίταξε τὸν καμηλίερη καὶ τοῦ ἀπάντησε μὲ μία ἐρώτηση:
-Τὰ δικά σου ποῦ εἶναι…;
-Μὰ ἐγὼ δὲν ἔχω, εἶμαι περαστικός…!
-Καὶ ἐγὼ περαστικὸς εἶμαι…!
Οἱ περισσότεροι ζοῦν λὲς καὶ θὰ μείνουν γιὰ πάντα ἐδῶ… Ξέχασαν νὰ γίνουν εὐτυχισμένοι!!!
Ἡ ἀξία τῶν πραγμάτων δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ χρόνο ποὺ διαρκοῦν, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἔνταση μὲ τὴν ὁποία γίνονται.
Γι’ αὐτὸ ὑπάρχουν στιγμὲς ἀλησμόνητες, πράγματα ἀνεξήγητα καὶ ἄτομα ἀσύγκριτα.
Κι ἐσὺ μπορεῖς νὰ γίνεις εὐτυχισμένος σήμερα… ἀλλὰ καὶ καθημερινά!!!