Ἐγγυημένη νίκη
Ἤδη εἶχαν ἀρχίσει νὰ ἐπιστρέφουν οἱ Ἑβδομήκοντα μαθητὲς ἀπὸ τὶς περιοδεῖες τους. Ὁ Κύριος τοὺς εἶχε ἀποστείλει ἀνὰ δύο γιὰ νὰ κηρύξουν τὸν ἐρχομὸ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ πρῶτα τοὺς ἔδωσε συγκεκριμένες ὁδηγίες, ἀλλὰ καὶ εἰδικὴ Χάρη γιὰ νὰ ἐπιτελοῦν θαυμαστὰ σημεῖα. Ὅπου πήγαιναν, ὁμιλοῦσαν ἐξ ὀνόματος Ἐκείνου, καὶ ὅ,τι ἔπρατταν, τὸ ἔπρατταν μὲ τὴ δύναμη τοῦ Ὀνόματός Του, ὅπως ἀκριβῶς τοὺς εἶχε πεῖ:
-Ὅποιος ἀκούει ἐσᾶς καὶ ὑπακούει σὲ σᾶς, ὑπακούει σὲ μένα. Κι ὅποιος παρακούει ἐσᾶς, παρακούει ἐμένα. Κι ἐκεῖνος ποὺ παρακούει ἐμένα, παρακούει τὸν Θεό, ποὺ μὲ ἔστειλε στὸν κόσμο.
Ἀφοῦ τελείωσαν λοιπὸν τὴν περιοδεία τους, γεμάτοι χαρὰ ἐπέστρεψαν κοντά Του καὶ Τοῦ ἀνήγγειλαν μὲ ἐνθουσιασμὸ τὰ θαυμαστὰ γεγονότα ποὺ ἔζησαν:
-Κύριε, ἀκόμη καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσονται σὲ μᾶς μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ Ὀνόματός Σου!
Τότε ὁ Κύριος ἀποκρίθηκε: «Ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα» ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα τῆς ἐπὶ γῆς ζωῆς μου ἀλλὰ καὶ τώρα εἰδικὰ ποὺ ξεκινήσατε κι ἐσεῖς τὸν εὐαγγελισμὸ τοῦ λαοῦ, ἔβλεπα τὸν σατανᾶ νὰ χάνει τὴν ἐξουσία του καὶ τὴ δύναμή του καὶ νὰ πέφτει συντριμμένος ἀπὸ τὸν οὐρανό, τόσο ἀπότομα καὶ φανερὰ καὶ μὲ τόσο πάταγο ὅπως πέφτει ἡ ἀστραπή.
Καὶ συμπλήρωσε: Ἰδού, ἐγὼ σᾶς δίνω τώρα «ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ», δηλαδὴ ἐξουσία γιὰ νὰ ὑπερβαίνετε κάθε εἴδους κίνδυνο ποὺ θὰ συναντήσετε, ὅπως εἶναι τὰ φίδια καὶ οἱ σκορπιοὶ ποὺ χύνουν θανατηφόρο δηλητήριο. Σᾶς δίνω ἐξουσία νὰ κατανικᾶτε ὅλη τὴ δύναμη ποὺ διαθέτει ὁ ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ σατανᾶς. Κι ἔτσι μὲ τίποτε δὲν θὰ σᾶς βλάψει.
Ἡ ἀδιάψευστη αὐτὴ ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου ἠχοῦσε στὰ αὐτιὰ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων κάθε φορὰ ποὺ ξεκινοῦσαν τὸ ἔργο τοῦ κηρύγματος καὶ μάλιστα ὅταν συναντοῦσαν ἐμπόδια καὶ δυσκολίες.
Κι ὁ ἀπόστολος Λουκᾶς, ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς ποὺ ἑορτάζει σήμερα, ἔζησε πολλὲς περιπέτειες καθὼς ὑπηρετοῦσε στὸ ἔργο τῆς διαδόσεως τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ ἴδιος συνέγραψε τὶς «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» καὶ διηγεῖται πολλὰ περιστατικὰ ποὺ φανερώνουν πῶς ὁ Παντοδύναμος Θεὸς προστάτευε τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους. Χαρακτηριστικὸ εἶναι τὸ παράδειγμα μὲ τὴν ὀχιὰ ποὺ δάγκωσε τὸ χέρι τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ἀλλὰ ἐκεῖνος μὲ ψυχραιμία καὶ πίστη τίναξε τὸ φίδι ἀπὸ ἐπάνω του καὶ δὲν ἔπαθε κανένα κακό! Ὁ ἔμπειρος ἰατρὸς Λουκᾶς ἦταν αὐτόπτης μάρτυρας στὸ περιστατικὸ ἐκεῖνο καθὼς συνόδευε τὸν Παῦλο, ποὺ τὸν ὁδηγοῦσαν αἰχμάλωτο στὴ Ρώμη. Στὸ ταξίδι αὐτὸ ἦταν ποὺ συνέβη καὶ ἡ φοβερὴ τρικυμία καὶ τὸ ναυάγιο ὅπου σώθηκε ὁ ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν καὶ μαζί του ὅλοι οἱ συνεπιβάτες του.
Ἂς μὴ μᾶς τρομάζουν λοιπὸν οἱ πειρασμοὶ καὶ οἱ ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ. Ἂν ἀκολουθοῦμε τὸν Κύριο ὡς πιστοὶ μαθητές Του, Ἐκεῖνος θὰ μᾶς χαρίζει τὴ δύναμη νὰ ὑπερνικοῦμε κάθε δυσκολία. Εἰδικὰ ὅσοι διακονοῦν στὸ ἔργο τῆς Ἱεραποστολῆς, βλέπουν ὁλοφάνερη τὴν προστασία τοῦ Θεοῦ καὶ πῶς παραμερίζονται τὰ ἐμπόδια γιὰ νὰ διαδίδεται τὸ Εὐαγγέλιο.
Ἡ χαρὰ τοῦ Κυρίου
Ἦταν ἔκδηλη ἡ χαρὰ τῶν Ἑβδομήκοντα μαθητῶν καὶ μεγάλος ὁ ἐνθουσιασμός τους καθὼς ἔβλεπαν ὅτι εἶχαν τὴ δύναμη νὰ ἐκδιώκουν ἀκόμη καὶ δαιμόνια. Ὡστόσο ὁ Κύριος γιὰ νὰ μὴν πέσουν στὴν παγίδα τῆς ὑπερηφανείας τοὺς εἶπε:
-Μὴ χαίρεστε τόσο γιὰ τὸ ὅτι τὰ πονηρὰ πνεύματα ὑποτάσσονται σὲ σᾶς. Δὲν εἶναι αὐτὸ δικό σας κατόρθωμα· εἶναι χάρισμα ποὺ σᾶς ἔδωσα. Νὰ χαίρεστε περισσότερο, διότι τὰ ὀνόματά σας γράφτηκαν στοὺς οὐρανοὺς λόγῳ τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐνάρετης ζωῆς σας.
Καὶ καθὼς τὰ ἔλεγε αὐτὰ ὁ Κύριος, τὴν ἴδια ὥρα ἔνιωσε πολὺ μεγάλη χαρὰ στὰ βάθη τῆς ψυχῆς Του καὶ εἶπε: Σ’ εὐχαριστῶ, Πάτερ, Κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Σ’ εὐχαριστῶ, διότι ἐνεργώντας μὲ πανσοφία καὶ μὲ δικαιοσύνη ἀπέκρυψες τὶς μυστηριώδεις καὶ οὐράνιες αὐτὲς ἀλήθειες ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ νομίζουν ὅτι εἶναι σοφοὶ καὶ συνετοί, καὶ τὶς φανέρωσες σὲ ἀνθρώπους ἁπλούς, ἄδολους καὶ ταπεινούς. Ναί, σ’ εὐχαριστῶ, Πάτερ, διότι αὐτό Σοῦ ἄρεσε καὶ τέτοια ὑπῆρξε ἡ ἀγαθὴ καὶ δίκαιη θέλησή Σου.
«Ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὁ Ἰησοῦς»... Τί εἶναι αὐτὸ λοιπὸν ποὺ ἔκανε τὸν Κύριο νὰ δοκιμάσει τόσο μεγάλη χαρά; Εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ μαθητές Του ἀξιώθηκαν νὰ ὑπηρετοῦν στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Κι ὅπως ἕνας πατέρας χαίρεται μὲ τὶς ἐπιτυχίες τῶν παιδιῶν του, ἔτσι καὶ ὁ Σωτήρας Χριστὸς χαίρεται γιὰ τὴν εὐάρεστη διακονία τῶν μαθητῶν Του στὸ ἔργο τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῶν ψυχῶν. Τίποτε ἄλλο δὲν προκαλεῖ στὴν καρδιὰ τοῦ Ἰησοῦ τόσο ἔκδηλα σκιρτήματα χαρᾶς, «ὅσον ἡ πρόοδος τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἡ κατανίκησις τοῦ σατανᾶ διὰ τῆς ἐπιστροφῆς τῶν ψυχῶν πρὸς τὸν Χριστόν» (Π. Ν. Τρεμπέλας).
Πράγματι αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ σημαντικὸ στὴ ζωή μας. Οὔτε τὰ πτυχία, οὔτε ἡ κοινωνικὴ καταξίωση, οὔτε ἄλλες κοσμικὲς χαρὲς μποροῦν νὰ συγκριθοῦν μὲ τὴ χαρὰ ποὺ ἀπολαμβάνει ὁ πιστὸς ποὺ βαδίζει στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας. Ἂς εὐγνωμονοῦμε λοιπὸν τὸν ἅγιο Θεὸ ποὺ μᾶς ἀποκάλυψε τὴν Ἀλήθεια καὶ μᾶς κάλεσε στὴν Κιβωτὸ τῆς σωτηρίας, τὴν Ἐκκλησία, κι ἂς ἀγωνιζόμαστε νὰ μένουμε σταθεροὶ στὴν κλήση μας αὐτή, ὥστε ἡ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ νὰ πλημμυρίζει τὸν οὐρανὸ καὶ τὴ γῆ καὶ νὰ γίνεται προάγγελος καὶ τῆς δικῆς μας αἰώνιας χαρᾶς καὶ εὐτυχίας.
Ἤδη εἶχαν ἀρχίσει νὰ ἐπιστρέφουν οἱ Ἑβδομήκοντα μαθητὲς ἀπὸ τὶς περιοδεῖες τους. Ὁ Κύριος τοὺς εἶχε ἀποστείλει ἀνὰ δύο γιὰ νὰ κηρύξουν τὸν ἐρχομὸ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ πρῶτα τοὺς ἔδωσε συγκεκριμένες ὁδηγίες, ἀλλὰ καὶ εἰδικὴ Χάρη γιὰ νὰ ἐπιτελοῦν θαυμαστὰ σημεῖα. Ὅπου πήγαιναν, ὁμιλοῦσαν ἐξ ὀνόματος Ἐκείνου, καὶ ὅ,τι ἔπρατταν, τὸ ἔπρατταν μὲ τὴ δύναμη τοῦ Ὀνόματός Του, ὅπως ἀκριβῶς τοὺς εἶχε πεῖ:
-Ὅποιος ἀκούει ἐσᾶς καὶ ὑπακούει σὲ σᾶς, ὑπακούει σὲ μένα. Κι ὅποιος παρακούει ἐσᾶς, παρακούει ἐμένα. Κι ἐκεῖνος ποὺ παρακούει ἐμένα, παρακούει τὸν Θεό, ποὺ μὲ ἔστειλε στὸν κόσμο.
Ἀφοῦ τελείωσαν λοιπὸν τὴν περιοδεία τους, γεμάτοι χαρὰ ἐπέστρεψαν κοντά Του καὶ Τοῦ ἀνήγγειλαν μὲ ἐνθουσιασμὸ τὰ θαυμαστὰ γεγονότα ποὺ ἔζησαν:
-Κύριε, ἀκόμη καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσονται σὲ μᾶς μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ Ὀνόματός Σου!
Τότε ὁ Κύριος ἀποκρίθηκε: «Ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα» ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα τῆς ἐπὶ γῆς ζωῆς μου ἀλλὰ καὶ τώρα εἰδικὰ ποὺ ξεκινήσατε κι ἐσεῖς τὸν εὐαγγελισμὸ τοῦ λαοῦ, ἔβλεπα τὸν σατανᾶ νὰ χάνει τὴν ἐξουσία του καὶ τὴ δύναμή του καὶ νὰ πέφτει συντριμμένος ἀπὸ τὸν οὐρανό, τόσο ἀπότομα καὶ φανερὰ καὶ μὲ τόσο πάταγο ὅπως πέφτει ἡ ἀστραπή.
Καὶ συμπλήρωσε: Ἰδού, ἐγὼ σᾶς δίνω τώρα «ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ», δηλαδὴ ἐξουσία γιὰ νὰ ὑπερβαίνετε κάθε εἴδους κίνδυνο ποὺ θὰ συναντήσετε, ὅπως εἶναι τὰ φίδια καὶ οἱ σκορπιοὶ ποὺ χύνουν θανατηφόρο δηλητήριο. Σᾶς δίνω ἐξουσία νὰ κατανικᾶτε ὅλη τὴ δύναμη ποὺ διαθέτει ὁ ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ σατανᾶς. Κι ἔτσι μὲ τίποτε δὲν θὰ σᾶς βλάψει.
Ἡ ἀδιάψευστη αὐτὴ ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου ἠχοῦσε στὰ αὐτιὰ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων κάθε φορὰ ποὺ ξεκινοῦσαν τὸ ἔργο τοῦ κηρύγματος καὶ μάλιστα ὅταν συναντοῦσαν ἐμπόδια καὶ δυσκολίες.
Κι ὁ ἀπόστολος Λουκᾶς, ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς ποὺ ἑορτάζει σήμερα, ἔζησε πολλὲς περιπέτειες καθὼς ὑπηρετοῦσε στὸ ἔργο τῆς διαδόσεως τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ ἴδιος συνέγραψε τὶς «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» καὶ διηγεῖται πολλὰ περιστατικὰ ποὺ φανερώνουν πῶς ὁ Παντοδύναμος Θεὸς προστάτευε τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους. Χαρακτηριστικὸ εἶναι τὸ παράδειγμα μὲ τὴν ὀχιὰ ποὺ δάγκωσε τὸ χέρι τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ἀλλὰ ἐκεῖνος μὲ ψυχραιμία καὶ πίστη τίναξε τὸ φίδι ἀπὸ ἐπάνω του καὶ δὲν ἔπαθε κανένα κακό! Ὁ ἔμπειρος ἰατρὸς Λουκᾶς ἦταν αὐτόπτης μάρτυρας στὸ περιστατικὸ ἐκεῖνο καθὼς συνόδευε τὸν Παῦλο, ποὺ τὸν ὁδηγοῦσαν αἰχμάλωτο στὴ Ρώμη. Στὸ ταξίδι αὐτὸ ἦταν ποὺ συνέβη καὶ ἡ φοβερὴ τρικυμία καὶ τὸ ναυάγιο ὅπου σώθηκε ὁ ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν καὶ μαζί του ὅλοι οἱ συνεπιβάτες του.
Ἂς μὴ μᾶς τρομάζουν λοιπὸν οἱ πειρασμοὶ καὶ οἱ ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ. Ἂν ἀκολουθοῦμε τὸν Κύριο ὡς πιστοὶ μαθητές Του, Ἐκεῖνος θὰ μᾶς χαρίζει τὴ δύναμη νὰ ὑπερνικοῦμε κάθε δυσκολία. Εἰδικὰ ὅσοι διακονοῦν στὸ ἔργο τῆς Ἱεραποστολῆς, βλέπουν ὁλοφάνερη τὴν προστασία τοῦ Θεοῦ καὶ πῶς παραμερίζονται τὰ ἐμπόδια γιὰ νὰ διαδίδεται τὸ Εὐαγγέλιο.
Ἡ χαρὰ τοῦ Κυρίου
Ἦταν ἔκδηλη ἡ χαρὰ τῶν Ἑβδομήκοντα μαθητῶν καὶ μεγάλος ὁ ἐνθουσιασμός τους καθὼς ἔβλεπαν ὅτι εἶχαν τὴ δύναμη νὰ ἐκδιώκουν ἀκόμη καὶ δαιμόνια. Ὡστόσο ὁ Κύριος γιὰ νὰ μὴν πέσουν στὴν παγίδα τῆς ὑπερηφανείας τοὺς εἶπε:
-Μὴ χαίρεστε τόσο γιὰ τὸ ὅτι τὰ πονηρὰ πνεύματα ὑποτάσσονται σὲ σᾶς. Δὲν εἶναι αὐτὸ δικό σας κατόρθωμα· εἶναι χάρισμα ποὺ σᾶς ἔδωσα. Νὰ χαίρεστε περισσότερο, διότι τὰ ὀνόματά σας γράφτηκαν στοὺς οὐρανοὺς λόγῳ τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐνάρετης ζωῆς σας.
Καὶ καθὼς τὰ ἔλεγε αὐτὰ ὁ Κύριος, τὴν ἴδια ὥρα ἔνιωσε πολὺ μεγάλη χαρὰ στὰ βάθη τῆς ψυχῆς Του καὶ εἶπε: Σ’ εὐχαριστῶ, Πάτερ, Κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Σ’ εὐχαριστῶ, διότι ἐνεργώντας μὲ πανσοφία καὶ μὲ δικαιοσύνη ἀπέκρυψες τὶς μυστηριώδεις καὶ οὐράνιες αὐτὲς ἀλήθειες ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ νομίζουν ὅτι εἶναι σοφοὶ καὶ συνετοί, καὶ τὶς φανέρωσες σὲ ἀνθρώπους ἁπλούς, ἄδολους καὶ ταπεινούς. Ναί, σ’ εὐχαριστῶ, Πάτερ, διότι αὐτό Σοῦ ἄρεσε καὶ τέτοια ὑπῆρξε ἡ ἀγαθὴ καὶ δίκαιη θέλησή Σου.
«Ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὁ Ἰησοῦς»... Τί εἶναι αὐτὸ λοιπὸν ποὺ ἔκανε τὸν Κύριο νὰ δοκιμάσει τόσο μεγάλη χαρά; Εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ μαθητές Του ἀξιώθηκαν νὰ ὑπηρετοῦν στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Κι ὅπως ἕνας πατέρας χαίρεται μὲ τὶς ἐπιτυχίες τῶν παιδιῶν του, ἔτσι καὶ ὁ Σωτήρας Χριστὸς χαίρεται γιὰ τὴν εὐάρεστη διακονία τῶν μαθητῶν Του στὸ ἔργο τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῶν ψυχῶν. Τίποτε ἄλλο δὲν προκαλεῖ στὴν καρδιὰ τοῦ Ἰησοῦ τόσο ἔκδηλα σκιρτήματα χαρᾶς, «ὅσον ἡ πρόοδος τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἡ κατανίκησις τοῦ σατανᾶ διὰ τῆς ἐπιστροφῆς τῶν ψυχῶν πρὸς τὸν Χριστόν» (Π. Ν. Τρεμπέλας).
Πράγματι αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ σημαντικὸ στὴ ζωή μας. Οὔτε τὰ πτυχία, οὔτε ἡ κοινωνικὴ καταξίωση, οὔτε ἄλλες κοσμικὲς χαρὲς μποροῦν νὰ συγκριθοῦν μὲ τὴ χαρὰ ποὺ ἀπολαμβάνει ὁ πιστὸς ποὺ βαδίζει στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας. Ἂς εὐγνωμονοῦμε λοιπὸν τὸν ἅγιο Θεὸ ποὺ μᾶς ἀποκάλυψε τὴν Ἀλήθεια καὶ μᾶς κάλεσε στὴν Κιβωτὸ τῆς σωτηρίας, τὴν Ἐκκλησία, κι ἂς ἀγωνιζόμαστε νὰ μένουμε σταθεροὶ στὴν κλήση μας αὐτή, ὥστε ἡ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ νὰ πλημμυρίζει τὸν οὐρανὸ καὶ τὴ γῆ καὶ νὰ γίνεται προάγγελος καὶ τῆς δικῆς μας αἰώνιας χαρᾶς καὶ εὐτυχίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου