Ένα τροπάριο του όρθρου της Μ. Τετάρτης (το ψάλλομε Μ. Τρίτη βράδυ) συγκρίνει τον Ιούδα με την πόρνη, που άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού. Με συγκλονιστικό τρόπο ο υμνωδός συγκρίνει…τα ασύγκριτα:
«Όταν η αμαρτωλή προσέφερε στον Χριστό το μύρο, τότε ο μαθητής συμφωνούσε με τους παρανόμους την παράδοση του Χριστού. Ενώ αυτή γεμάτη χαρά άδειαζε το πολύτιμο μύρο στα πόδια του Χριστού, ο μαθητής έσπευδε να πωλήσει τον πιο Ανεκτίμητο Θησαυρό του κόσμου. Ενώ αυτή αποκτούσε την επίγνωση ότι ο Ιησούς είναι ο Δεσπότης Θεός, ο Ιούδας έκοβε οριστικά κάθε σχέση μαζί Του. Ενώ αυτή ελευθερωνόταν από τη δουλεία της αμαρτίας, εκείνος γινόταν δούλος του εχθρού διαβόλου…»
Φρίττει και τρομάζει κανείς βλέποντας τόσο μεγάλες … ανατροπές!
Από την μια ένας μαθητής του Χριστού, ένας άνθρωπος –που επί τρία χρόνια ήταν συνέχεια κοντά Του– ξεπέφτει τόσο χαμηλά και Τον προδίδει για να «κερδίσει» πενταροδεκάρες! Ο μαθητής γίνεται προδότης του Διδασκάλου! Ο απόστολος γίνεται συνωμότης! Ο φίλος του Υιού του Θεού γίνεται όργανο του διαβόλου!
Και από την άλλη, μια γυναίκα του δρόμου, μια γυναίκα που πέρασε τη ζωή της μέσα στο βούρκο της πορνείας, ανεβαίνει τόσο ψηλά με την μετάνοιά της, ώστε να αξιωθεί να αλείψει με μύρο τα πόδια του Χριστού! Η πόρνη γίνεται μαθήτρια, απόστολος και κήρυκας της ευσπλαχνίας του Θεού!…
Όλα εξαρτώνται από δύο βασικούς παράγοντες!
Από το αν έχει ο άνθρωπος καθαρά μάτια, για να ιδεί ότι ο Χριστός είναι η μόνη ελπίδα του για απελευθέρωση και άνοδο από τον βάλτο της αμαρτίας· και
Από το αν έχει τη σταθερή απόφαση να «δουλέψει» μαζί με τον Χριστό, για το ξεκόλλημά του από την αμαρτία και το ανέβασμά του στην «ελευθερία της δόξης των τέκνων του Θεού».
Ο Ιούδας ίσως να κατάλαβε ότι ο Χριστός είναι η πηγή της Αληθινής Ελευθερίας. Δεν την αγάπησε όμως αυτήν την Ελευθερία. Βολεύτηκε στη σκλαβιά της φιλαργυρίας. Και αυτό το βόλεμα, τον έκανε κάθε μέρα να βουλιάζει και περισσότερο και να…δικαιολογεί το πάθος του. Δεν έδωσε καμιά σημασία σε κανένα «ξυπνητήρι» που ο Χριστός του “κουδούναγε” συχνά στα αυτιά του. Έτσι οδήγησε τον εαυτό του σε τέτοια αναισθησία, ώστε να μη διστάσει να πουλήσει τον Δάσκαλό Του, για να «κερδίσει»ένα ασήμαντο χρηματικό ποσό!
Η πόρνη είχε νιώσει την φρίκη της σκλαβιάς στο δικό της πάθος. Δεν βολεύθηκε όμως σ’ αυτήν την κόλαση. Έψαχνε για Ελευθερωτή. Έψαχνε ειλικρινά για κάποιον, να την τραβήξει και να την βγάλει από τη λάσπη. Και όταν είδε τον Χριστό, όταν γεύθηκε τη γλυκύτητα της διδασκαλίας του, κατάλαβε ότι Αυτός ήταν ο Μόνος, που μπορούσε να την σώσει. Και έδωσε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό, για να αγοράσει πολύτιμο μύρο και να Του αλείψει με αυτό τα πόδια Του!
Δόξα, Κύριε, σε Σένα, που για να μας ελευθερώσεις, … καταδέχθηκες να πουληθείς! « Τω πραθέντι και ελευθερώσαντι ημάς Κύριε, δόξα Σοι»!
(Αρχιμ. Β.Λ – ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ).
«Όταν η αμαρτωλή προσέφερε στον Χριστό το μύρο, τότε ο μαθητής συμφωνούσε με τους παρανόμους την παράδοση του Χριστού. Ενώ αυτή γεμάτη χαρά άδειαζε το πολύτιμο μύρο στα πόδια του Χριστού, ο μαθητής έσπευδε να πωλήσει τον πιο Ανεκτίμητο Θησαυρό του κόσμου. Ενώ αυτή αποκτούσε την επίγνωση ότι ο Ιησούς είναι ο Δεσπότης Θεός, ο Ιούδας έκοβε οριστικά κάθε σχέση μαζί Του. Ενώ αυτή ελευθερωνόταν από τη δουλεία της αμαρτίας, εκείνος γινόταν δούλος του εχθρού διαβόλου…»
Φρίττει και τρομάζει κανείς βλέποντας τόσο μεγάλες … ανατροπές!
Από την μια ένας μαθητής του Χριστού, ένας άνθρωπος –που επί τρία χρόνια ήταν συνέχεια κοντά Του– ξεπέφτει τόσο χαμηλά και Τον προδίδει για να «κερδίσει» πενταροδεκάρες! Ο μαθητής γίνεται προδότης του Διδασκάλου! Ο απόστολος γίνεται συνωμότης! Ο φίλος του Υιού του Θεού γίνεται όργανο του διαβόλου!
Και από την άλλη, μια γυναίκα του δρόμου, μια γυναίκα που πέρασε τη ζωή της μέσα στο βούρκο της πορνείας, ανεβαίνει τόσο ψηλά με την μετάνοιά της, ώστε να αξιωθεί να αλείψει με μύρο τα πόδια του Χριστού! Η πόρνη γίνεται μαθήτρια, απόστολος και κήρυκας της ευσπλαχνίας του Θεού!…
Όλα εξαρτώνται από δύο βασικούς παράγοντες!
Από το αν έχει ο άνθρωπος καθαρά μάτια, για να ιδεί ότι ο Χριστός είναι η μόνη ελπίδα του για απελευθέρωση και άνοδο από τον βάλτο της αμαρτίας· και
Από το αν έχει τη σταθερή απόφαση να «δουλέψει» μαζί με τον Χριστό, για το ξεκόλλημά του από την αμαρτία και το ανέβασμά του στην «ελευθερία της δόξης των τέκνων του Θεού».
Ο Ιούδας ίσως να κατάλαβε ότι ο Χριστός είναι η πηγή της Αληθινής Ελευθερίας. Δεν την αγάπησε όμως αυτήν την Ελευθερία. Βολεύτηκε στη σκλαβιά της φιλαργυρίας. Και αυτό το βόλεμα, τον έκανε κάθε μέρα να βουλιάζει και περισσότερο και να…δικαιολογεί το πάθος του. Δεν έδωσε καμιά σημασία σε κανένα «ξυπνητήρι» που ο Χριστός του “κουδούναγε” συχνά στα αυτιά του. Έτσι οδήγησε τον εαυτό του σε τέτοια αναισθησία, ώστε να μη διστάσει να πουλήσει τον Δάσκαλό Του, για να «κερδίσει»ένα ασήμαντο χρηματικό ποσό!
Η πόρνη είχε νιώσει την φρίκη της σκλαβιάς στο δικό της πάθος. Δεν βολεύθηκε όμως σ’ αυτήν την κόλαση. Έψαχνε για Ελευθερωτή. Έψαχνε ειλικρινά για κάποιον, να την τραβήξει και να την βγάλει από τη λάσπη. Και όταν είδε τον Χριστό, όταν γεύθηκε τη γλυκύτητα της διδασκαλίας του, κατάλαβε ότι Αυτός ήταν ο Μόνος, που μπορούσε να την σώσει. Και έδωσε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό, για να αγοράσει πολύτιμο μύρο και να Του αλείψει με αυτό τα πόδια Του!
Δόξα, Κύριε, σε Σένα, που για να μας ελευθερώσεις, … καταδέχθηκες να πουληθείς! « Τω πραθέντι και ελευθερώσαντι ημάς Κύριε, δόξα Σοι»!
(Αρχιμ. Β.Λ – ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου