«Και ότε επλήσθησαν ημέραι οκτώ του περιτεμείν το παιδίον, και εκλήθη το όνομα αυτού Ιησούς» (Λουκ. β΄ 21)
Χρόνια πολλά, καλή χρονιά κι ευλογημένος ο καινούργιος χρόνος. Με τις ευχές αυτές που ανταλλάσουμε όλοι, άλλοτε με ειλικρίνεια και άλλοτε τυπικά, έχουμε την αίσθηση ότι κάτι έληξε και ότι κάτι νέο αρχίζει. Αυτή μάλιστα την αλλαγή, η ματαιοδοξία των ανθρώπων, τη γιορτάζει παγκόσμια με φαντασμαγορικά φώτα που φωτίζουν προσωρινά τον ουρανό, όμως μόλις αυτά σβήσουν, τότε μαζί με το σκοτάδι τα διαδέχεται η παγωνιά, όπως και στις καρδιές των ανθρώπων. Μια παγωνιά του αγνώστου που φοβίζει, λόγω και της πολλής θλίψης που προηγήθηκε παγκόσμια τον προηγούμενο χρόνο.
Όμως ένας τέτοιος εορτασμός που δημιουργεί μια ευτυχία εφήμερη και που αφήνει στο βάθος μια ανέκφραστη λύπη πόσο σημαντικός ή ελπιδοφόρος μπορεί να είναι; Αν ο σημερινός τρόπος εορτασμού δεν είναι ελπιδοφόρος, τότε υπάρχει άλλος τρόπος που να δημιουργεί ελπίδα; Ναι, υπάρχει άλλος τρόπος που εκφράζεται και υλοποιείται δια του Ιησού Χριστού.
Ναι, δια του Ιησού Χριστού, που η σημερινή Δεσποτική γιορτή της Περιτομής, μας εισάγει σ’ ένα νέο έτος, μια καινούργια χρονιά. Είναι στ’ αλήθεια θαυμαστό και συνάμα παράδοξο. Αυτόν που είδαμε πριν από οκτώ μέρες «γενόμενον εκ γυναικός», να δοξολογείται από τους Αγγέλους και να προσκυνείται από τους ποιμένες, τον βλέπουμε σήμερα «γενόμενον υπό νόμον ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν» (Γαλ. δ΄ 4-5).
Όταν έφτασε η ώρα που είχε καθορίσει ο Θεός, απέστειλε τον Υιό του.
Γεννήθηκε ταπεινά σε μια φάτνη από μια γυναίκα τη Μαριάμ, την Υπεραγία Θεοτόκο και υποτάχτηκε στο νόμο, για να εξαγοράσει τους υπόδουλους στο νόμο, για να γίνουμε παιδιά του Θεού.
Με την υποταγή του σήμερα στο νόμο, δεν παρουσιάζεται σ’ εμάς μόνο σαν ένα τέλειο πρότυπο υποταγής στο νόμο, αλλά την ίδια στιγμή, μας εξηγεί πιο πάνω και ο Απόστολος Παύλος ότι υποτάσσεται στο νόμο για να μας ελευθερώσει από τις διατάξεις του νόμου, όπως η οδυνηρή περιτομή, αλλά και «να μας δώσει την πληρότητα ζωής, Αυτός που, κατά το σημερινό «Απόστολο», είναι Κύριος, κάθε αρχής και εξουσίας». Και τούτο, «Γιατί μόνο στο Χριστό κατοικεί σωματικά όλη η Θεότητα». Έτσι, «πιστεύοντας σ’ Αυτόν», μας προτρέπει ο σημερινός «Απόστολος», «λάβετε την πραγματική περιτομή, που δε γίνεται με ανθρώπινα χέρια, αλλά είναι η απαλλαγή από την αμαρτία που εξουσίαζε τον άνθρωπο. Αυτή είναι για τους Χριστιανούς η περιτομή. Γιατί, όταν βαφτιστήκατε, θαφτήκατε μαζί με το Χριστό, αλλά κι αναστηθήκατε μαζί του, γιατί πιστέψατε στη δύναμη του Θεού, ο οποίος τον ανέστησε από τους νεκρούς».
Όπως μέσα από τη σταύρωση και το θάνατο του, συσταυρωνόμαστε κι εμείς, έτσι και μέσα από τη δική Του περιτομή, περιτεμνόμαστε κι εμείς για να οδηγηθούμε μαζί Του στην ανάσταση.
Ακόμα ο Ιησούς, μέσα από την πράξη της περιτομής δεν υπήρξε μόνο υπάκουος στο νόμο του Θεού, αλλά σαν άνθρωπος φανέρωνε και την κατά σάρκα συγγένειά Του με τους Ιουδαίους για να μην μπορούν να τον αρνηθούν.
Παράλληλα με την περιτομή επιβεβαιώνεται ότι έγινε πραγματικά άνθρωπος και όχι «κατά φαντασίαν» όπως υποστήριζαν κάποιο αιρετικοί.
Ο Θεοφύλακτος ρωτά τους αιρετικούς: «Πως γαρ περιετμήθη, ει κατά φαντασίαν εσαρκώθη»;
Έτσι, όπως η σάρκωση ήταν πραγματική και όχι φανταστική, για τον ίδιο λόγο και η περιτομή ήταν πραγματική και όχι φανταστική. Κατά συνέπεια και η σωτηρία που προσφέρεται δια του Ιησού Χριστού είναι πραγματική και όχι φανταστική. Για τούτο ο Απόστολος Πέτρος ομολογεί με βεβαιότητα μπροστά στους άρχοντες του ιουδαϊκού λαού ότι: «Από κανέναν άλλο δεν μπορεί να προέλθει η σωτηρία, ούτε υπάρχει πρόσωπο κάτω από τον ουρανό δοσμένο στους ανθρώπους με το οποίο μπορούμε να σωθούμε» (Πράξ. δ΄ 12).
Κατά την ημέρα της Περιτομής δόθηκε και το όνομα, το όνομα Ιησούς, όπως είχε προαγγελθεί κατά τον Ευαγγελισμό από τον Άγγελο προς την Παρθένο Μαριάμ: «Θα γεννήσεις γιο και θα τον ονομάσεις Ιησού. Αυτός θα γίνει μέγας και θα ονομαστεί Υιός του Υψίστου» (Λουκ. α΄ 31-32). Αλλά και μετά από λίγο καιρό ο Άγγελος σταλμένος από το Θεό θα πει στον Ιωσήφ: «Το παιδί που περιμένει προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα. Θα γεννήσει γιο και θα του δώσεις το όνομα Ιησούς, γιατί αυτός θα σώσει το λαό του από τις αμαρτίες τους» (Ματθ. α΄ 20-21).
Έτσι ο Ιησούς, ως Σωτήρας, σήκωσε όλη τη δική μας ενοχή, καθώς και όλες τις αμαρτίες μας. Με το αίμα που χύθηκε κατά την περιτομή και αργότερα κατά τη Σταύρωση, μας απάλλαξε από τις αμαρτίες μας. Εδέχθηκε να θωρηθεί αμαρτωλός για να σωθούμε όλοι οι άνθρωποι δια μέσου των αιώνων, χωρίς να είμαστε υποχρεωμένοι, να εφαρμόσουμε τις διατάξεις του νόμου. Παράλληλα, μόνο Αυτός ως Θεός, αλλά και ως Κύριος κάθε αρχής και εξουσίας μπορεί να μας προσφέρει την πληρότητα της ζωής και τέλος να γίνει το αιώνιο πρότυπο μας που θα πρέπει να μιμηθούμε.
Αδελφοί μου, διπλή η σημερινή γιορτή. Θρησκευτική, με τη γιορτή της Περιτομής του Κυρίου και τη γιορτή του Μεγάλου Βασιλείου. Κοσμική, με την αρχή ενός καινούργιου χρόνου. Μπροστά μας προβάλλουν από τη μια ο Ιησούς Χριστός ο οποίος «είναι ο ίδιος χτες, σήμερα και για πάντα» (Εβρ. ιγ΄ 8) προσφέροντας μας την πληρότητα και τη σωτηρία και από την άλλη ο σύγχρονος τρόπος ζωής που αφήνει μια πρόσκαιρη αίσθηση χαράς, όπως και τα πυροτεχνήματα της χτεσινής νύκτας. Ας μην εξαπατηθούμε από καθετί το πρόσκαιρο. Ας αναζητήσουμε την πληρότητα της ζωής που προσφέρεται από τον Ιησού Χριστό. Αμήν.
Θεόδωρος Αντωνιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου