Κυριακή του Θωμά

 Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

(Πράξ. 5, 12-20, Ιω. 20, 19-31)

Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου! (Ιω. 20, 28) αναφωνεί ο απόστολος Θωμάς. Μπορείς να φανταστείς με πόση δύναμη αρπάχτηκε από τον Κύριο και πόσο σφιχτά κρατήθηκε από Αυτόν; Όπως ένας ναυαγός αρπάζει τη σανίδα με την οποία ελπίζει να σωθεί. Ακριβώς έτσι. Εδώ ας προσθέσουμε ότι, όποιος δεν γαντζώνεται έτσι από τον Κύριο και δεν παραμένει σε μια παρόμοια σχέση μ’ Αυτόν, αυτός δεν έχει ακόμη πιστέψει όπως πρέπει.

Κυριακή του Θωμά

Λέμε ότι είναι Σωτήρας και Κύριος και εννοούμε ότι είναι Σωτήρας και Κύριος όλων. Ο Θωμάς όμως λέει, Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου! Εκείνος που λέει, ὁ Κύριός μου, νιώθει ότι η προσωπική του σωτηρία πηγάζει από Αυτόν. Το αίσθημα της σωτηρίας είναι στενά συνδεδεμένο με το αίσθημα της απώλειας, από την οποία γλυτώνει κάθε έναν που σώζει.

Για τον άνθρωπο που εκ φύσεως αγαπά τη ζωή και που ξέρει ότι μόνος του δεν μπορεί να σωθεί, το αίσθημα ότι χάνεται τον κάνει να αναζητά τον Σωτήρα. Όταν Τον βρίσκει και νιώθει ότι η σωτηρία πηγάζει από Αυτόν, γαντζώνεται σ’ Αυτόν και δεν θέλει να Τον αποχωριστεί, ακόμη κι αν για χάρη Του στερηθεί τη ζωή Του.

Στην πνευματική ζωή του Χριστιανού, αυτά τα πράγματα δεν αποτελούν φαντασία, αλλά βιωμένη πραγματικότητα. Κατόπιν, τόσο η πίστη του όσο και η ενότητά του με τον Χριστό σταθεροποιούνται, γίνονται ισχυρές όσο η ζωή και ο θάνατος. Μόνο ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να πει με ειλικρίνεια το Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; (Ρωμ. 8, 35).

***

Τῇ φιλοπράγμονι δεξιᾷ,

τὴν ζωοπάροχόν Σου πλευρὰν

ὁ Θωμᾶς ἐξηρεύνησε Χριστὲ ὁ Θεός,

συγκεκλεισμένων γὰρ τῶν θυρῶν ὡς εἰσῆλθες,

σὺν τοῖς λοιποῖς Ἀποστόλοις ἐβόα σοι,

Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεός μου.

Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος, Ψωμί για το ταξίδι: Οδοιπορικό Μεγάλης Τεσσαρακοστής, 1η έκδ., Αρμός, Αθήνα, 2012