Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως

 Βρισκόμαστε ἤδη στὸ μέσον τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία προβάλλει σήμερα ἐνώπιόν μας τὸν Τίμιο Σταυρὸ τοῦ Κυρίου μας, γιὰ νὰ προστρέξουμε ἐνώπιόν Του, μὲ εὐλάβεια νὰ Τὸν προσκυνήσουμε καὶ νὰ λάβουμε δύναμη καὶ Χάρι, ὥστε νὰ συνεχίσουμε τὴν ἀνηφορικὴ πορεία τῆς περιόδου αὐτῆς, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν κορυφὴ τοῦ Γολγοθᾶ καὶ στὸ κενὸ μνημεῖο· στὸ ἄχραντο Πάθος καὶ τὴ λαμπροφόρα Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα τῆς ἡμέρας εἶναι σχετικὰ μὲ τὸν Τίμιο Σταυρὸ τοῦ Κυρίου.

1. Θεὸς ἐλέους

Στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ ὁ θεῖος Ἀπόστολος προβάλλει τὴν ἀγάπη καὶ τὴν εὐσπλαχνία ποὺ δείχνει ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς στὶς ἀδυναμίες μας, προκειμένου νὰ μᾶς προτρέψει νὰ καταφεύγουμε σ᾿ Ἐκεῖνον, κάθε φορὰ ποὺ ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὴ βοήθειά του.

Ἂς στερεωνόμαστε στὴν πίστη, τονίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, διότι ἔχουμε ὡς Μεγάλο Ἀρχιερέα ὄχι ἕναν ἁπλὸ ἄνθρωπο, ἀλλὰ τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Ὁποῖος μὲ τὴ θεία Ἀνάληψή του ἔχει εἰσέλθει στὴν οὐράνια Βασιλεία του, ὅπου περιμένει κι ἐμᾶς. «Οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειρασμένον δὲ κατὰ πάντα καθ᾿ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας». Ὁ Ἀρχιερέας δηλαδὴ αὐτὸς δὲν ἀδια­φορεῖ γιὰ ἐμᾶς, ἀλλὰ μᾶς συμπαθεῖ στὶς ἀδυναμίες μας, ἐπειδὴ κι ὁ Ἴδιος ἔχει ἀντιμετωπίσει πειρασμούς, ὅπως ἐμεῖς, μὲ ὅλους τοὺς τρόπους ποὺ μπορεῖ νὰ δοκιμασθεῖ ἡ ἀνθρώπινη φύση, χωρὶς ὅμως νὰ ὑποπέσει ποτὲ σὲ κάποια ἁμαρτία.

Πόσο ἐνισχυτικὰ καὶ παρηγορητικά, ἀ­λήθεια, εἶναι τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ θεόπνευστου συγγραφέως! Ἂς μὴν ἀπογοητευόμαστε λοιπὸν στὶς πτώσεις μας. Διότι ἔχουμε Θεὸ συμπαθὴ στὶς ἀδυναμίες μας· Θεὸ ἀγάπης, ποὺ γνωρίζει τὸν ἀγώνα μας, βλέπει τὶς δυσκολίες μας, κατανοεῖ τὶς ἀδυναμίες μας καὶ συγχωρεῖ· Θεὸ ἐλέους, ποὺ δὲν ἐπιδιώκει νὰ μᾶς ἐκδικηθεῖ ἢ νὰ μᾶς τιμωρήσει, ἀλλὰ ἀναζητεῖ τρόπους γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσει, νὰ μᾶς λυτρώσει, νὰ μᾶς ἐλευθερώσει καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσει κον­τά Του. Ἡ πιὸ τρανὴ δὲ ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης του πρὸς τοὺς ἀνθρώπους εἶναι ὁ Τίμιος Σταυρός, ἡ σταυρική του θυσία. Διότι, παρόλο ποὺ ἤμασταν οἱ ἄνθρωποι γεμάτοι ἁμαρτίες, ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς πέθανε γιὰ χάρη μας καὶ μάλιστα μὲ τὸν πιὸ ὀδυνηρὸ καὶ ταπεινωτικὸ τρόπο: μὲ τὸ μαρτύριο τοῦ Σταυροῦ, προκειμένου νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὸν θάνατο καὶ νὰ μᾶς χαρίσει τὴν αἰώνια ζωή.

2. Μὲ θάρρος στὸν θρόνο του

Ἀφοῦ λοιπὸν ἔχουμε Ἀρχιερέα ποὺ μᾶς ἀγαπᾶ καὶ εἶναι συμπαθὴς στὶς ἀδυναμίες μας, ἂς πλησιάζουμε μὲ θάρρος καὶ ἐμπιστοσύνη στὸν βασιλικὸ θρόνο του, ἀπὸ τὸν ὁποῖο πηγάζει ἡ Χάρις, ὥστε νὰ λάβουμε συγχώρηση γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ νὰ βροῦμε ἔλεος καὶ βοήθεια σὲ κάθε κρίσιμη ὥρα πειρασμοῦ, προτρέπει στὴ συνέχεια τῆς περικοπῆς ὁ θεοκίνητος Ἀπόστολος: «Προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν». Θὰ βροῦμε ἔλεος καὶ βοήθεια ἀπὸ τὸν εὔσπλαχνο Ἀρχιερέα μας, διότι αὐτὸ εἶναι τὸ ἔργο κάθε ἀρχιερέως: νὰ προσφέρει δῶρα καὶ θυσίες γιὰ τὴ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ. Ὁ κάθε ἀρχιερέας ὡς ἄνθρωπος εἶναι συμπαθὴς σὲ ὅσους ἁμαρτάνουν ἀπὸ ἄγνοια καὶ πλάνη, διότι καὶ ὁ ἴδιος ἔχει ἀδυναμίες καὶ ἑπομένως ἔχει ἀνάγκη νὰ προσφέρει θυσία καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό του, γιὰ νὰ συγχωρηθοῦν οἱ ἁμαρτίες του, ὅπως τὴν προσφέρει γιὰ χάρη τοῦ λαοῦ.

Τὴν ὑψηλὴ αὐτὴ τιμὴ τῆς ἀρχιερωσύνης κανεὶς ἀσφαλῶς δὲν τὴ λαμβάνει ἀπὸ μό­νος του, ἀλλὰ τὴ δέχεται ἀπὸ τὸν Θεό, ὅπως συνέβη μὲ τὸν Ἀαρών. Ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς δὲν δόξασε μόνος του τὸν Ἑαυτό του μὲ τὸ νὰ γίνει Ἀρχιερέας, ἀλλὰ Τὸν δόξασε ὁ Θεὸς Πατέρας, ὁ Ὁποῖος Τοῦ εἶπε: Υἱός μου εἶσαι Ἐσύ. Ἐγὼ Σὲ γέννησα σήμερα, ὅταν Σοῦ ἔδωσα τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ τὴ δόξασα μὲ τὴν Ἀνάστασή σου καὶ τὴν ἐνθρόνισή σου στὰ δεξιά μου. Τοῦ εἶπε ἀκόμη: Ἐσὺ εἶσαι Ἱερέας σὰν τόν Μελχισεδέκ, ἄναρχος καὶ αἰώνιος.

Ἂς σταθοῦμε γιὰ λίγο στὴν προτροπὴ αὐτὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου: Ἂς πλησιάζουμε, τονίζει, μὲ θάρρος καὶ ἐμπιστοσύνη στὸν ἄναρχο καὶ αἰώνιο Θεό μας, ὁ Ὁποῖος σταυρώθηκε γιὰ μᾶς.

Ἂς μὴ διστάζουμε, ἀδελφοί, νὰ καταφεύγουμε στὸν πολυεύσπλαχνο Κύριο· σ᾿ Ἐκεῖνον, ποὺ εἶναι ἡ πηγὴ τοῦ ἐλέους καὶ τῆς ἀγάπης. Ἰδιαιτέρως τώρα, τὴν ­περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἂς προσεγγίζουμε τὸν «θρόνο τῆς χάρι­τος», ποὺ δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν Τίμιο Σταυρό του, κι ἐκεῖ ἂς ἀποθέτουμε τὰ βάρη καὶ τὶς δυσκολίες μας. Ἀπὸ τὸν Σταυ­ρὸ πηγάζει ἡ Χάρις. Ἂς ἔχουμε δὲ τὴ βε­βαιότητα ὅτι ὁ ἐσταυρωμένος Θεός μας θὰ μᾶς χαρίζει τὸ ἔλεος καὶ τὴν παντο­δύναμη βοήθειά του σὲ κάθε δύσκολη πε­ρίσταση τῆς ζωῆς μας.