Μωυσῆς Μοναχός, Ἁγιορείτης
Κατόπιν τῆς γεννήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, οἱ ἅγιοι προπάτορες, Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, οἱ γονεῖς τῆς Θεοτόκου, κατὰ τὴν ὑπόσχεσή τους, πρόσφεραν στὸν ναὸ τὴν Παναγία σὲ ἡλικία μόλις τριῶν χρόνων.
Τὴν παρέδωσαν πρόθυμα στὸν ἀρχιερέα. Ἀπὸ μικρὴ καταλάβαινε ὅλα ὅσα τῆς συνέβαιναν. Φανέρωσε ὅτι δὲν ὁδηγήθηκε στὸν ναὸ ἀπὸ ἄλλους, ἀλλὰ πῆγε ἡ ἴδια, μόνη καὶ ἐλεύθερη. Ἀγάπησε ἀπὸ μικρὴ τὸν Θεό. Εἰσῆλθε στὰ ἅγια των ἁγίων ἀπὸ θεῖο ἔρωτα. Ἐκεῖ ἔμπαινε μόνο ὁ ἀρχιερέας μόνο μία φορὰ τὸ ἔτος. Ὁ φωτισμένος ἀρχιερέας μὲ θεϊκὴ προσταγὴ ἐπέτρεψε στὴν Παναγία νὰ μείνει στὰ ἅγια των ἁγίων. Ἔμεινε ἐκεῖ μὲ προσευχὴ καὶ ἀφιέρωση δώδεκα ἔτη.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, σὲ ὡραιότατο λόγο του, φωτισμένος μᾶς φανερώνει τὴ ζωὴ τῆς Παναγίας. Μόνιμη ἐργασία τῆς ἦταν ἡ θεία θεωρία. Τὴν ὑπηρετοῦσαν ἄγγελοι Θεοῦ καὶ ὅλη της ἡ ζωὴ ἦταν ἀγγελική. Σιωπηλή, σεμνή, σοβαρὴ στὰ ἅγια των ἁγίων μὲ τὴν ἀρέμβαστη καὶ συνεχῆ προσευχή της. Ἄνοιξε ἔτσι νέα ὁδὸ γιὰ τὸν οὐρανό, ποὺ ὀνομάζεται εὔλαλη σιωπή, θεϊκὴ σιγή, θεία σιωπή. Εἶχε παραδώσει ὁλόκληρη τὴ ζωὴ στὸν πανοικτίρμονα Θεό. Ἀπὸ τὸ κατ’ εἰκόνα πῆγε στὸ καθ’ ὁμοίωση καὶ τὸν Θεὸ ὁμοίωσε μὲ τὸν ἄνθρωπο.
Ὅταν ἡ Θεοτόκος ἔγινε δεκαπέντε χρόνων, ὁ σώφρωνας Ἰωσήφ, κατὰ τὴ θεία Πρόνοια, πῆρε ἀπὸ τὸν Προφήτη Ζαχαρία τὴν Παναγία γιὰ νὰ τὴ φυλάξει, ἔτσι ὥστε νὰ προετοιμαστεῖ ἡ πραγματοποίηση τοῦ μεγάλου μυστηρίου τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Μετὰ τὴν παραλαβὴ ἀπὸ τὸν Ἰωσὴφ πραγματοποιήθηκε ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου ἀπὸ τὸν ἀρχάγγελο Γαβριήλ.
Εἶναι ἕνα θαῦμα πῶς μιὰ μικρὴ παιδούλα μένει ἐπὶ δώδεκα χρόνια στὸν ναό. Δίχως τοὺς σεβαστοὺς γονεῖς της, τοὺς ἀγαπητοὺς συνομήλικους φίλους της, παρέες, παιχνίδια καὶ περιπάτους. Ὅλα τα ἀντικαθιστοῦσε ἡ προσευχή. Ἀπορίας ἄξιό το γενόμενο. Τί νὰ πεῖ κανείς; Τί νὰ θαυμάσει; Εἰσέρχεται ἡ μικρὴ Παναγία στὸν ναὸ καὶ μένει ἐκεῖ ἀτάραχη, εἰρηνική, γαληνιαία, ἡσύχια. Ὁ ναὸς γίνεται εὐχάριστη κατοικία. Ὁ ἀρχιερέας σοφὸς διδάσκαλος. Σήμερα δὲν πηγαίνουμε οὔτε γιὰ λίγο στὸν ναό. Ὁ ἄνθρωπος βαριέται τὴν πνευματικὴ ζωή. Οἱ ἄνθρωποι ἀσχολοῦνται μὲ ξένα, ἀλλότρια καὶ κοσμικά. Ἡ ὡραία, καλὴ καὶ σιωπηλὴ Θεοτόκος νὰ πρεσβεύει καὶ νὰ μᾶς βάλει κι ἐμᾶς στὸν ναό.
Κατόπιν τῆς γεννήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, οἱ ἅγιοι προπάτορες, Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, οἱ γονεῖς τῆς Θεοτόκου, κατὰ τὴν ὑπόσχεσή τους, πρόσφεραν στὸν ναὸ τὴν Παναγία σὲ ἡλικία μόλις τριῶν χρόνων.
Τὴν παρέδωσαν πρόθυμα στὸν ἀρχιερέα. Ἀπὸ μικρὴ καταλάβαινε ὅλα ὅσα τῆς συνέβαιναν. Φανέρωσε ὅτι δὲν ὁδηγήθηκε στὸν ναὸ ἀπὸ ἄλλους, ἀλλὰ πῆγε ἡ ἴδια, μόνη καὶ ἐλεύθερη. Ἀγάπησε ἀπὸ μικρὴ τὸν Θεό. Εἰσῆλθε στὰ ἅγια των ἁγίων ἀπὸ θεῖο ἔρωτα. Ἐκεῖ ἔμπαινε μόνο ὁ ἀρχιερέας μόνο μία φορὰ τὸ ἔτος. Ὁ φωτισμένος ἀρχιερέας μὲ θεϊκὴ προσταγὴ ἐπέτρεψε στὴν Παναγία νὰ μείνει στὰ ἅγια των ἁγίων. Ἔμεινε ἐκεῖ μὲ προσευχὴ καὶ ἀφιέρωση δώδεκα ἔτη.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, σὲ ὡραιότατο λόγο του, φωτισμένος μᾶς φανερώνει τὴ ζωὴ τῆς Παναγίας. Μόνιμη ἐργασία τῆς ἦταν ἡ θεία θεωρία. Τὴν ὑπηρετοῦσαν ἄγγελοι Θεοῦ καὶ ὅλη της ἡ ζωὴ ἦταν ἀγγελική. Σιωπηλή, σεμνή, σοβαρὴ στὰ ἅγια των ἁγίων μὲ τὴν ἀρέμβαστη καὶ συνεχῆ προσευχή της. Ἄνοιξε ἔτσι νέα ὁδὸ γιὰ τὸν οὐρανό, ποὺ ὀνομάζεται εὔλαλη σιωπή, θεϊκὴ σιγή, θεία σιωπή. Εἶχε παραδώσει ὁλόκληρη τὴ ζωὴ στὸν πανοικτίρμονα Θεό. Ἀπὸ τὸ κατ’ εἰκόνα πῆγε στὸ καθ’ ὁμοίωση καὶ τὸν Θεὸ ὁμοίωσε μὲ τὸν ἄνθρωπο.
Ὅταν ἡ Θεοτόκος ἔγινε δεκαπέντε χρόνων, ὁ σώφρωνας Ἰωσήφ, κατὰ τὴ θεία Πρόνοια, πῆρε ἀπὸ τὸν Προφήτη Ζαχαρία τὴν Παναγία γιὰ νὰ τὴ φυλάξει, ἔτσι ὥστε νὰ προετοιμαστεῖ ἡ πραγματοποίηση τοῦ μεγάλου μυστηρίου τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Μετὰ τὴν παραλαβὴ ἀπὸ τὸν Ἰωσὴφ πραγματοποιήθηκε ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου ἀπὸ τὸν ἀρχάγγελο Γαβριήλ.
Εἶναι ἕνα θαῦμα πῶς μιὰ μικρὴ παιδούλα μένει ἐπὶ δώδεκα χρόνια στὸν ναό. Δίχως τοὺς σεβαστοὺς γονεῖς της, τοὺς ἀγαπητοὺς συνομήλικους φίλους της, παρέες, παιχνίδια καὶ περιπάτους. Ὅλα τα ἀντικαθιστοῦσε ἡ προσευχή. Ἀπορίας ἄξιό το γενόμενο. Τί νὰ πεῖ κανείς; Τί νὰ θαυμάσει; Εἰσέρχεται ἡ μικρὴ Παναγία στὸν ναὸ καὶ μένει ἐκεῖ ἀτάραχη, εἰρηνική, γαληνιαία, ἡσύχια. Ὁ ναὸς γίνεται εὐχάριστη κατοικία. Ὁ ἀρχιερέας σοφὸς διδάσκαλος. Σήμερα δὲν πηγαίνουμε οὔτε γιὰ λίγο στὸν ναό. Ὁ ἄνθρωπος βαριέται τὴν πνευματικὴ ζωή. Οἱ ἄνθρωποι ἀσχολοῦνται μὲ ξένα, ἀλλότρια καὶ κοσμικά. Ἡ ὡραία, καλὴ καὶ σιωπηλὴ Θεοτόκος νὰ πρεσβεύει καὶ νὰ μᾶς βάλει κι ἐμᾶς στὸν ναό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου