Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ἀπὸ τὴν Α´ πρὸς Τιμόθεον Ἐπιστολή, εἶναι ἐντυπωσιακὸ τὸ ὅτι ὁ ἀπόστολος Παῦλος μέσα σὲ 3-4 στίχους ἐπιμόνως ἐφιστᾶ τὴν προσοχὴ στὸ μαθητή του ἅγιο ἀπόστολο Τιμόθεο. Τοῦ γράφει: Πρόσεχε στὴν ἀνάγνωση τῶν Γραφῶν, στὴν παρηγορία καὶ στὴ διδασκαλία. Παρακάτω τοῦ παραγγέλλει νὰ στρέψει τὴν προσοχή του στὸ ἐσωτερικό του, στὸ χάρισμα τῆς ἱερωσύνης ποὺ ἔχει λάβει καὶ ὑπάρχει μέσα του. «Μὴ ἀμέλει τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος», τοῦ γράφει. Μάλιστα ἕνα στίχο μετὰ τὸ τέλος τῆς περικοπῆς ποὺ ἀκούσαμε, τοῦ τονίζει ἐπιτακτικότερα: «Ἔπεχε σεαυτῷ». Δηλαδή, πρόσεχε στὸν ἑαυτό σου. Οἱ προτροπὲς αὐτὲς φανερώνουν πόσο μεγάλη σημασία ἔχει ἡ προσοχὴ στὴ ζωή μας. Ἂς δοῦμε λοιπὸν σήμερα ποῦ πρέπει νὰ ἔχουμε στραμμένη τὴν προσοχή μας οἱ πιστοὶ καὶ πόσο αὐτὸ μᾶς ὠφελεῖ.
1. Προσοχὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, προσοχὴ στὴν κλήση μας
«Μὴ ἀμέλει τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος», παραγγέλλει στὸν Τιμόθεο ὁ Ἀπόστολος· πρόσεξε δηλαδὴ στὸν ἑαυτό σου, «ἐν σοί». Μὴν ἀμελεῖς τὸ χάρισμα ποὺ ἔλαβες. Στρέφει τὴν προσοχὴ τοῦ Τιμοθέου στὸ ἐσωτερικό του.
Τὸ ἴδιο παραγγέλλει καὶ σὲ μᾶς. Στρέφει καὶ τὴ δική μας προσοχὴ στὴν ψυχή μας. Γιατί; Διότι ἔχουμε πόλεμο. Ἔχουμε ἄγρυπνο ἐχθρό, τὸν διάβολο, ποὺ διψᾶ τὴν ἀπώλειά μας. Ἐπιπλέον ὁ κόσμος, τὸ πνεῦμα τῆς ἀποστασίας ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν κοινωνία, ἀσκεῖ ἐπάνω μας ἔντονη ἐπίδραση. Τέλος, ὁ κακὸς ἑαυτός μας, ἡ διεφθαρμένη φύση μας, ἐπιθυμεῖ τὰ κατώτερα, μᾶς σπρώχνει σταθερὰ πρὸς τὴν ἁμαρτία.
Ὀφείλουμε λοιπὸν νὰ ἔχουμε προσοχή, δηλαδὴ ἐγρήγορση καὶ ἐπιστασία στὸν ἑαυτό μας· νὰ προσέχουμε ἀσφαλῶς τὶς αἰσθήσεις μας, διότι ἀπὸ αὐτὲς εἰσέρχονται ἐρεθίσματα ποὺ δυσκολεύουν τὸν ἀγώνα μας, καί, ἂν δὲν τὰ ἀποδιώξουμε, γίνονται ἀφορμὴ μολυσμοῦ τῆς ψυχῆς μας· κυρίως ὅμως ὀφείλουμε νὰ προσέχουμε τὸν ἐσωτερικό μας κόσμο, νὰ μὴ σταθεῖ μέσα μας τίποτε ἐφάμαρτο: κατάκριση, ἀντιπάθεια, μίσος, θυμός, ἀκάθαρτη ἐπιθυμία…
«Πρόσεχε σεαυτῷ», παραγγέλλει ὁ Θεὸς ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, «μὴ γένηται ρῆμα κρυπτὸν ἐν τῇ καρδίᾳ σου ἀνόμημα» (Δευτ. ιε´ [15] 9). Πρόσεχε στὸν ἑαυτό σου μήπως διαπράξεις μέσα στὴν καρδιά σου κρυφὸ ἁμάρτημα. Παρομοίως ὁ Μέγας Βασίλειος, στὴ θαυμάσια ὁμιλία του Εἰς τὸ «Πρόσεχε σεαυτῷ», μᾶς προτρέπει: «Ἀκοίμητον ἔχε πρὸς τὴν σεαυτοῦ φυλακὴν τὸ τῆς ψυχῆς ὄμμα» (ΕΠΕ 6, 220). Νὰ ἔχεις ἀκοίμητα, ἄγρυπνα τὰ μάτια τῆς ψυχῆς σου, γιὰ νὰ προστατεύεις τὸν ἑαυτό σου ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Μὴν ἀμελεῖς τὸ μέγα χάρισμα νὰ εἶσαι Ὀρθόδοξος Χριστιανός, μὴν ἀμελεῖς τὴ σωτηρία σου, μὴν παραμελεῖς τὸ ἐσωτερικό σου. Κατάλαβε πόσο σὲ εὐλόγησε ὁ Θεὸς καὶ γιὰ ποῦ σὲ καλεῖ. Ἀγωνίζου μὲ ὅλες σου τὶς δυνάμεις.
2. Ἀπρόσκοπτος ἁγιασμὸς
Ἡ ὠφέλεια ἀπὸ τὴν προσοχὴ στὴν πνευματική μας ζωὴ εἶναι πολὺ μεγάλη. Διότι ὁ πιστὸς ποὺ ἔχει προσοχή, δὲν πέφτει σὲ μεγάλα ἁμαρτήματα. Ἐγκαίρως ἀντιλαμβάνεται τὴν προσβολὴ τῆς ἁμαρτίας, εἴτε ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις εἴτε ἐσωτερικά, καὶ ἀμέσως τὴν ἀποκρούει· ἤ, ἂν ὡς ἄνθρωπος ἁμαρτήσει, προλαβαίνει τὴν ἑδραίωση τοῦ κακοῦ μέσα του: ἀμέσως μετανοεῖ, ζητᾶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπανορθώνει. Ὁ πιστὸς ποὺ ἔχει ἐκτιμήσει τὴν κλήση του καὶ προσέχει στὸν ἑαυτό του, ἀγωνίζεται συστηματικὰ γιὰ τὸν ἁγιασμὸ τῆς ψυχῆς του καὶ δὲν δίνει τόπο στὸν πονηρὸ καὶ στὰ ὄργανά του νὰ τὸν βλάψουν οὐσιαστικά. Στὴν ἐποχὴ τῆς Χάριτος ὁ καθένας μας μέσα στὴν Ἐκκλησία ἔχει τὴ δύναμη νά μείνει τελείως ἀπρόσβλητος ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Ἡ ἀπροσεξία μας, ἡ ἀμέλειά μας εἶναι ποὺ δίνουν τὴν εὐκαιρία στοὺς ἐχθροὺς τῆς ψυχῆς μας νὰ μᾶς τραυματίσουν.
***
Εἴμαστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, κληρονόμοι τῆς αἰώνιας Βασιλείας Του. Ὁ Θεὸς ἔβαλε μέσα μας τὸν οὐρανό, τὴν αἰωνιότητα. Ἂς ἐκτιμήσουμε τὸ δῶρο τοῦ Θεοῦ, ἂς φιλοτιμηθοῦμε ἀπὸ τὴ μοναδικὴ τιμή. Νὰ μὴν ἀμελήσουμε τὸ χάρισμα, ἀλλὰ νὰ ἀνταποκριθοῦμε στὴν ἀγάπη Του, ἀγωνιζόμενοι μὲ κάθε προσοχὴ καὶ ἐπιμέλεια γιὰ τὸν ἁγιασμὸ καὶ τὴ σωτηρία μας, ὥστε ὁ ἐλεήμων Κύριος νὰ μᾶς ἀξιώσει τῆς αἰώνιας καὶ πανευφρόσυνης Βασιλείας Του.
1. Προσοχὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, προσοχὴ στὴν κλήση μας
«Μὴ ἀμέλει τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος», παραγγέλλει στὸν Τιμόθεο ὁ Ἀπόστολος· πρόσεξε δηλαδὴ στὸν ἑαυτό σου, «ἐν σοί». Μὴν ἀμελεῖς τὸ χάρισμα ποὺ ἔλαβες. Στρέφει τὴν προσοχὴ τοῦ Τιμοθέου στὸ ἐσωτερικό του.
Τὸ ἴδιο παραγγέλλει καὶ σὲ μᾶς. Στρέφει καὶ τὴ δική μας προσοχὴ στὴν ψυχή μας. Γιατί; Διότι ἔχουμε πόλεμο. Ἔχουμε ἄγρυπνο ἐχθρό, τὸν διάβολο, ποὺ διψᾶ τὴν ἀπώλειά μας. Ἐπιπλέον ὁ κόσμος, τὸ πνεῦμα τῆς ἀποστασίας ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν κοινωνία, ἀσκεῖ ἐπάνω μας ἔντονη ἐπίδραση. Τέλος, ὁ κακὸς ἑαυτός μας, ἡ διεφθαρμένη φύση μας, ἐπιθυμεῖ τὰ κατώτερα, μᾶς σπρώχνει σταθερὰ πρὸς τὴν ἁμαρτία.
Ὀφείλουμε λοιπὸν νὰ ἔχουμε προσοχή, δηλαδὴ ἐγρήγορση καὶ ἐπιστασία στὸν ἑαυτό μας· νὰ προσέχουμε ἀσφαλῶς τὶς αἰσθήσεις μας, διότι ἀπὸ αὐτὲς εἰσέρχονται ἐρεθίσματα ποὺ δυσκολεύουν τὸν ἀγώνα μας, καί, ἂν δὲν τὰ ἀποδιώξουμε, γίνονται ἀφορμὴ μολυσμοῦ τῆς ψυχῆς μας· κυρίως ὅμως ὀφείλουμε νὰ προσέχουμε τὸν ἐσωτερικό μας κόσμο, νὰ μὴ σταθεῖ μέσα μας τίποτε ἐφάμαρτο: κατάκριση, ἀντιπάθεια, μίσος, θυμός, ἀκάθαρτη ἐπιθυμία…
«Πρόσεχε σεαυτῷ», παραγγέλλει ὁ Θεὸς ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, «μὴ γένηται ρῆμα κρυπτὸν ἐν τῇ καρδίᾳ σου ἀνόμημα» (Δευτ. ιε´ [15] 9). Πρόσεχε στὸν ἑαυτό σου μήπως διαπράξεις μέσα στὴν καρδιά σου κρυφὸ ἁμάρτημα. Παρομοίως ὁ Μέγας Βασίλειος, στὴ θαυμάσια ὁμιλία του Εἰς τὸ «Πρόσεχε σεαυτῷ», μᾶς προτρέπει: «Ἀκοίμητον ἔχε πρὸς τὴν σεαυτοῦ φυλακὴν τὸ τῆς ψυχῆς ὄμμα» (ΕΠΕ 6, 220). Νὰ ἔχεις ἀκοίμητα, ἄγρυπνα τὰ μάτια τῆς ψυχῆς σου, γιὰ νὰ προστατεύεις τὸν ἑαυτό σου ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Μὴν ἀμελεῖς τὸ μέγα χάρισμα νὰ εἶσαι Ὀρθόδοξος Χριστιανός, μὴν ἀμελεῖς τὴ σωτηρία σου, μὴν παραμελεῖς τὸ ἐσωτερικό σου. Κατάλαβε πόσο σὲ εὐλόγησε ὁ Θεὸς καὶ γιὰ ποῦ σὲ καλεῖ. Ἀγωνίζου μὲ ὅλες σου τὶς δυνάμεις.
2. Ἀπρόσκοπτος ἁγιασμὸς
Ἡ ὠφέλεια ἀπὸ τὴν προσοχὴ στὴν πνευματική μας ζωὴ εἶναι πολὺ μεγάλη. Διότι ὁ πιστὸς ποὺ ἔχει προσοχή, δὲν πέφτει σὲ μεγάλα ἁμαρτήματα. Ἐγκαίρως ἀντιλαμβάνεται τὴν προσβολὴ τῆς ἁμαρτίας, εἴτε ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις εἴτε ἐσωτερικά, καὶ ἀμέσως τὴν ἀποκρούει· ἤ, ἂν ὡς ἄνθρωπος ἁμαρτήσει, προλαβαίνει τὴν ἑδραίωση τοῦ κακοῦ μέσα του: ἀμέσως μετανοεῖ, ζητᾶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπανορθώνει. Ὁ πιστὸς ποὺ ἔχει ἐκτιμήσει τὴν κλήση του καὶ προσέχει στὸν ἑαυτό του, ἀγωνίζεται συστηματικὰ γιὰ τὸν ἁγιασμὸ τῆς ψυχῆς του καὶ δὲν δίνει τόπο στὸν πονηρὸ καὶ στὰ ὄργανά του νὰ τὸν βλάψουν οὐσιαστικά. Στὴν ἐποχὴ τῆς Χάριτος ὁ καθένας μας μέσα στὴν Ἐκκλησία ἔχει τὴ δύναμη νά μείνει τελείως ἀπρόσβλητος ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Ἡ ἀπροσεξία μας, ἡ ἀμέλειά μας εἶναι ποὺ δίνουν τὴν εὐκαιρία στοὺς ἐχθροὺς τῆς ψυχῆς μας νὰ μᾶς τραυματίσουν.
***
Εἴμαστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, κληρονόμοι τῆς αἰώνιας Βασιλείας Του. Ὁ Θεὸς ἔβαλε μέσα μας τὸν οὐρανό, τὴν αἰωνιότητα. Ἂς ἐκτιμήσουμε τὸ δῶρο τοῦ Θεοῦ, ἂς φιλοτιμηθοῦμε ἀπὸ τὴ μοναδικὴ τιμή. Νὰ μὴν ἀμελήσουμε τὸ χάρισμα, ἀλλὰ νὰ ἀνταποκριθοῦμε στὴν ἀγάπη Του, ἀγωνιζόμενοι μὲ κάθε προσοχὴ καὶ ἐπιμέλεια γιὰ τὸν ἁγιασμὸ καὶ τὴ σωτηρία μας, ὥστε ὁ ἐλεήμων Κύριος νὰ μᾶς ἀξιώσει τῆς αἰώνιας καὶ πανευφρόσυνης Βασιλείας Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου