«Μπῆκα στὸ ἐξομολογητήριο ἁπλῶς γιὰ νὰ πάρω τὴν εὐχὴ τοῦ Γέροντος Κυρίλλου. Εἶχαν προηγουμένως ἐξομολογηθεῖ οἱ φίλοι μου, μὲ τοὺς ὁποίους εἴχαμε ἔλθει στὴ Μονή, ὁ π. Δημήτριος Τζούμας, ἀρεοπαγίτης Ε.Τ (μακαριστὸς ἤδη) καὶ ὁ κ. Ματθαῖος Μακρινός, πρόεδρος Ἐφετῶν, οἱ ὁποῖοι εἶχαν πνευματικὸ τὸν Γέροντα. Ἐγὼ δὲν αἰσθανόμουν τὴν ἀνάγκη ἐξομολογήσεως, ἀφοῦ εἶχα ἤδη ἐξομολογηθεῖ πρὸ ὀλίγου μόλις καιροῦ στὸν πνευματικό μου, γνωστὸ ἁγιορείτη Ἡγούμενο.
Ὁ Γέροντας ὅμως δὲν μὲ ἄφησε νὰ φύγω. Κάθισε, κύριε Δημήτρη, μοῦ εἶπε, καὶ ἄρχισε μὲ ὑπομονὴ καὶ γλυκὸ τρόπο νὰ μοῦ τὰ βγάζει ὅλα, ἕνα-ἕνα, ἀπὸ τὴν παιδική μου ἡλικία. Ἂν ξεχνοῦσα καὶ κάτι, μοῦ τὸ θύμιζε ἐκεῖνος. Πράγματα, τὰ ὁποῖα δὲν εἶχα ἐξομολογηθεῖ στὸν πνευματικό μου στὸ παρελθόν, ὄχι γιατί τὰ εἶχα κρύψει, ἀλλὰ γιατί τὰ εἶχα ξεχάσει ἢ τὰ εἶχα ἀπωθήσει στὸ ὑποσυνείδητο, μὲ βοήθησε ἀκόμα καὶ μὲ ἐρωτήσεις “σοκ”, νὰ τὰ ἐξομολογηθῶ. Σ’ ἄφηνε νὰ καταλάβεις ὅτι δὲν θὰ βγοῦμε ἀπ’ τὸ ἐξομολογητήριο, ἂν δὲν τὰ ποῦμε καὶ δὲν τὰ ξεχρεώσουμε ὅλα. Ἡ πολλή του ἀγάπη γιὰ τὸν ἐξομολογούμενο τὸν ἔκανε νὰ μὴν ὑπολογίζει χρόνο, κούραση, ταλαιπωρία, ἀσθένειες!
Γιὰ πρώτη φορὰ στὴ ζωή μου ἔγινε τέτοια ἐξομολόγηση».
Δημήτριος Λινός, Ἐπίτ. Εἰσαγγελέας τοῦ Ἀρείου Πάγου
Ὁ Γέροντας ὅμως δὲν μὲ ἄφησε νὰ φύγω. Κάθισε, κύριε Δημήτρη, μοῦ εἶπε, καὶ ἄρχισε μὲ ὑπομονὴ καὶ γλυκὸ τρόπο νὰ μοῦ τὰ βγάζει ὅλα, ἕνα-ἕνα, ἀπὸ τὴν παιδική μου ἡλικία. Ἂν ξεχνοῦσα καὶ κάτι, μοῦ τὸ θύμιζε ἐκεῖνος. Πράγματα, τὰ ὁποῖα δὲν εἶχα ἐξομολογηθεῖ στὸν πνευματικό μου στὸ παρελθόν, ὄχι γιατί τὰ εἶχα κρύψει, ἀλλὰ γιατί τὰ εἶχα ξεχάσει ἢ τὰ εἶχα ἀπωθήσει στὸ ὑποσυνείδητο, μὲ βοήθησε ἀκόμα καὶ μὲ ἐρωτήσεις “σοκ”, νὰ τὰ ἐξομολογηθῶ. Σ’ ἄφηνε νὰ καταλάβεις ὅτι δὲν θὰ βγοῦμε ἀπ’ τὸ ἐξομολογητήριο, ἂν δὲν τὰ ποῦμε καὶ δὲν τὰ ξεχρεώσουμε ὅλα. Ἡ πολλή του ἀγάπη γιὰ τὸν ἐξομολογούμενο τὸν ἔκανε νὰ μὴν ὑπολογίζει χρόνο, κούραση, ταλαιπωρία, ἀσθένειες!
Γιὰ πρώτη φορὰ στὴ ζωή μου ἔγινε τέτοια ἐξομολόγηση».
Δημήτριος Λινός, Ἐπίτ. Εἰσαγγελέας τοῦ Ἀρείου Πάγου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου