1. Ἡ νέκρωση ποὺ ὁδηγεῖ στὴ ζωὴ
Ὁ κόσμος ποὺ ζεῖ μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβει τί σημαίνει χριστιανικὴ ζωή. Νομίζει ὅτι αὐτὴ συνεπάγεται στερήσεις καὶ ἀπαγορεύσεις, οἱ ὁποῖες μάλιστα δὲν φαίνεται νὰ ἔχουν ἄμεσο ἀντίκρισμα. Ὡστόσο αὐτὴ ἡ προσέγγιση εἶναι πολὺ ἐπιφανειακὴ καὶ ἀπέχει πολὺ ἀπὸ τὴν οὐσία τῆς χριστιανικῆς ζωῆς ποὺ εἶναι μία: ὁ σύνδεσμος μὲ τὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ὄντως ζωῆς. Αὐτὴ τὴ διάσταση μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα.
«Ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ», γράφει. Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ πηγὴ καὶ ὁ χορηγός τῆς ζωῆς μας. Καὶ τώρα μέν, δὲν εἶναι φανερὴ ἡ παρουσία Του ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους. Θὰ ἔλθει ὅμως ἡ ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποία θὰ φανερωθεῖ ὡς ἔνδοξος Κριτὴς καὶ Βασιλεύς, καὶ τότε θὰ φανερωθεῖτε μαζί Του, μέσα σὲ ἄφθαρτη θεϊκὴ δόξα, κι ὅλοι ἐσεῖς ποὺ μείνατε πιστοὶ μαθητές Του.
Γι’ αὐτὸ καὶ στὴ συνέχεια ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος ἀπευθύνει ἔντονα τὴν προτροπή:
─Νεκρῶστε τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο ποὺ ζεῖ μέσα σας καὶ ἐπιθυμεῖ τὶς γήινες ἀπολαύσεις καὶ ἡδονές. Νεκρῶστε τὴν πορνεία, τὴν ἀκαθαρσία, κάθε πάθος καὶ κακὴ ἐπιθυμία καὶ μάλιστα τὴν πλεονεξία, ἡ ὁποία εἶναι λατρεία στὸ εἴδωλο τοῦ χρήματος. Γι’ αὐτὰ τὰ ἁμαρτήματα πρόκειται νὰ ξεσπάσει ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ σ’ αὐτοὺς ποὺ συστηματικὰ καὶ μὲ ἐπιμονὴ δὲν πειθαρχοῦν στὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ.
Πετάξτε ἀπὸ πάνω σας, σὰν ἀκάθαρτο ἔνδυμα, ὅλα τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη: ὀργή, θυμό, κακία, βλασφημία, αἰσχρολογία, ψέμα καὶ γενικὰ ὅλες τὶς πράξεις τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου ποὺ φέρετε μέσα σας.
Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος δὲν μᾶς συμβουλεύει ἁπλῶς νὰ ἀποφεύγουμε τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη, ἀλλὰ μᾶς ζητᾶ νὰ τὰ νεκρώσουμε, ὥστε νὰ μὴν ἐπανεμφανιστοῦν ποτέ. Αὐτὴ ἡ νέκρωση τῶν παθῶν, ποὺ σημαίνει θάψιμο καὶ ὁριστικὴ ἐξαφάνισή τους ἀπὸ τὴ ζωή μας, ἐπιτυγχάνεται μὲ τὸν πνευματικὸ ἀγώνα, τὴν εἰλικρινὴ μετάνοια καὶ τὴν ἱερὰ Ἐξομολόγηση. Ὅπως στὸ ἅγιο Βάπτισμα συντελεῖται ἡ νέκρωση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ ἀναγέννησή του σὲ νέα ζωή, ἔτσι καὶ στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, ποὺ ὀνομάζεται «δεύτερο βάπτισμα», πεθαίνει ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀνασταίνεται ὁ νέος ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος. Πλέον ὁ πιστὸς δὲν εἶναι δέσμιος τῶν παθῶν, ἀλλὰ ἀπελεύθερος Χριστοῦ. Δὲν λυπᾶται τὴ στέρηση τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ ἀπολαμβάνει πλούσιες τὶς δωρεὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: τὴν εἰρήνη καὶ τὴ χαρὰ ὡς μόνιμη κατάσταση μέσα στὴν ψυχή του, τὴν πίστη γιὰ νὰ ἀντιμετωπίζει τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς, τὴν ἐγκράτεια ὡς δυναμικὴ ἀντίσταση στὸν πόλεμο κατὰ τῶν παθῶν, τὴ μακροθυμία καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς ὅλους.
Αὐτὴ εἶναι ἡ «καινὴ ζωή»: ζωὴ μὲ τὸν Χριστό, ποὺ ἀρχίζει ἀπὸ τώρα ἐδῶ στὴ γῆ καὶ ἐκτείνεται στὴν αἰωνιότητα, μέσα σὲ ἄρρητη δόξα καὶ εὐτυχία! Καὶ εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι δικαίωμα στὴ ζωὴ αὐτὴ ἔχουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι χωρὶς διακρίσεις. Αὐτὸ ὑπογραμμίζει στὴ συνέχεια ὁ ἅγιος Ἀπόστολος.
2. Ὁ Χριστὸς ἑνώνει τοὺς ἀνθρώπους
Τώρα πλέον, λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πετάξατε ἀπὸ πάνω σας τὴν ἁμαρτία καὶ ντυθήκατε τὸ νέο ἄνθρωπο, «τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ’ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν», αὐτὸν δηλαδὴ ὁ ὁποῖος συνεχῶς ἀνανεώνεται καὶ προοδεύει στὴν τέλεια γνώση τοῦ Θεοῦ. Κι ἔτσι ἀνακαινίζεται διαρκῶς ἡ ἀμαυρωμένη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία εἰκόνα τοῦ Δημιουργοῦ ποὺ κρύβει μέσα του.
Αὐτὴ ἡ πνευματικὴ ἀνακαίνιση καὶ ἀναδημιουργία δὲν ἀποτελεῖ προνόμιο μερικῶν μόνο ἀνθρώπων. Εἶναι δῶρο τοῦ Χριστοῦ σὲ κάθε ἄνθρωπο, εἴτε εἶναι Ἰουδαῖος, εἴτε Ἕλληνας, εἴτε Ἰσραηλίτης ποὺ ἔχει δεχθεῖ περιτομή, εἴτε ἀπερίτμητος εἰδωλολάτρης, εἴτε δοῦλος, εἴτε ἐλεύθερος, εἴτε ἀνήκει σὲ ξένο, εἴτε σὲ ἀπολίτιστο λαό.
Μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν δὲν μπορεῖ νὰ ὑφίσταται καμία διάκριση φυλετική, ἐθνική, κοινωνική, πολιτισμική. Ὁ Χριστὸς δὲν ἦλθε στὴ γῆ γιὰ νὰ σώσει μία μερίδα ἀνθρώπων. Προσέλαβε τὴν κοινὴ ἀνθρώπινη φύση, ὥστε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ θὰ πιστεύουν σ’ Αὐτὸν καὶ θὰ ζοῦν ἑνωμένοι μαζί Του, νὰ μποροῦν νὰ ἐπιτύχουν τὴ σωτηρία τους. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ Ἐκεῖνος ἔγινε «τὰ πάντα ἐν πᾶσιν», ἐμεῖς μὲ ποιὸ δικαίωμα ἐξορίζουμε κάποιους ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν καρδιά μας καὶ τοὺς ἀποκλείουμε ἀπὸ κάθε εἴδους βοήθεια;…
Τὰ Χριστούγεννα, ποὺ πλησιάζουν, εἶναι ἑορτὴ τῆς ἀγάπης. Καὶ εἶναι εὐκαιρία νὰ ἀναθερμάνουμε στὴν καρδιά μας τὴν ἀληθινὴ καὶ γνήσια ἀγάπη ποὺ ἔφερε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς σὲ ὅλο τὸν κόσμο ἀνεξαιρέτως.
Ὁ κόσμος ποὺ ζεῖ μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβει τί σημαίνει χριστιανικὴ ζωή. Νομίζει ὅτι αὐτὴ συνεπάγεται στερήσεις καὶ ἀπαγορεύσεις, οἱ ὁποῖες μάλιστα δὲν φαίνεται νὰ ἔχουν ἄμεσο ἀντίκρισμα. Ὡστόσο αὐτὴ ἡ προσέγγιση εἶναι πολὺ ἐπιφανειακὴ καὶ ἀπέχει πολὺ ἀπὸ τὴν οὐσία τῆς χριστιανικῆς ζωῆς ποὺ εἶναι μία: ὁ σύνδεσμος μὲ τὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ὄντως ζωῆς. Αὐτὴ τὴ διάσταση μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα.
«Ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ», γράφει. Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ πηγὴ καὶ ὁ χορηγός τῆς ζωῆς μας. Καὶ τώρα μέν, δὲν εἶναι φανερὴ ἡ παρουσία Του ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους. Θὰ ἔλθει ὅμως ἡ ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποία θὰ φανερωθεῖ ὡς ἔνδοξος Κριτὴς καὶ Βασιλεύς, καὶ τότε θὰ φανερωθεῖτε μαζί Του, μέσα σὲ ἄφθαρτη θεϊκὴ δόξα, κι ὅλοι ἐσεῖς ποὺ μείνατε πιστοὶ μαθητές Του.
Γι’ αὐτὸ καὶ στὴ συνέχεια ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος ἀπευθύνει ἔντονα τὴν προτροπή:
─Νεκρῶστε τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο ποὺ ζεῖ μέσα σας καὶ ἐπιθυμεῖ τὶς γήινες ἀπολαύσεις καὶ ἡδονές. Νεκρῶστε τὴν πορνεία, τὴν ἀκαθαρσία, κάθε πάθος καὶ κακὴ ἐπιθυμία καὶ μάλιστα τὴν πλεονεξία, ἡ ὁποία εἶναι λατρεία στὸ εἴδωλο τοῦ χρήματος. Γι’ αὐτὰ τὰ ἁμαρτήματα πρόκειται νὰ ξεσπάσει ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ σ’ αὐτοὺς ποὺ συστηματικὰ καὶ μὲ ἐπιμονὴ δὲν πειθαρχοῦν στὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ.
Πετάξτε ἀπὸ πάνω σας, σὰν ἀκάθαρτο ἔνδυμα, ὅλα τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη: ὀργή, θυμό, κακία, βλασφημία, αἰσχρολογία, ψέμα καὶ γενικὰ ὅλες τὶς πράξεις τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου ποὺ φέρετε μέσα σας.
Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος δὲν μᾶς συμβουλεύει ἁπλῶς νὰ ἀποφεύγουμε τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη, ἀλλὰ μᾶς ζητᾶ νὰ τὰ νεκρώσουμε, ὥστε νὰ μὴν ἐπανεμφανιστοῦν ποτέ. Αὐτὴ ἡ νέκρωση τῶν παθῶν, ποὺ σημαίνει θάψιμο καὶ ὁριστικὴ ἐξαφάνισή τους ἀπὸ τὴ ζωή μας, ἐπιτυγχάνεται μὲ τὸν πνευματικὸ ἀγώνα, τὴν εἰλικρινὴ μετάνοια καὶ τὴν ἱερὰ Ἐξομολόγηση. Ὅπως στὸ ἅγιο Βάπτισμα συντελεῖται ἡ νέκρωση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ ἀναγέννησή του σὲ νέα ζωή, ἔτσι καὶ στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, ποὺ ὀνομάζεται «δεύτερο βάπτισμα», πεθαίνει ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀνασταίνεται ὁ νέος ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος. Πλέον ὁ πιστὸς δὲν εἶναι δέσμιος τῶν παθῶν, ἀλλὰ ἀπελεύθερος Χριστοῦ. Δὲν λυπᾶται τὴ στέρηση τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ ἀπολαμβάνει πλούσιες τὶς δωρεὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: τὴν εἰρήνη καὶ τὴ χαρὰ ὡς μόνιμη κατάσταση μέσα στὴν ψυχή του, τὴν πίστη γιὰ νὰ ἀντιμετωπίζει τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς, τὴν ἐγκράτεια ὡς δυναμικὴ ἀντίσταση στὸν πόλεμο κατὰ τῶν παθῶν, τὴ μακροθυμία καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς ὅλους.
Αὐτὴ εἶναι ἡ «καινὴ ζωή»: ζωὴ μὲ τὸν Χριστό, ποὺ ἀρχίζει ἀπὸ τώρα ἐδῶ στὴ γῆ καὶ ἐκτείνεται στὴν αἰωνιότητα, μέσα σὲ ἄρρητη δόξα καὶ εὐτυχία! Καὶ εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι δικαίωμα στὴ ζωὴ αὐτὴ ἔχουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι χωρὶς διακρίσεις. Αὐτὸ ὑπογραμμίζει στὴ συνέχεια ὁ ἅγιος Ἀπόστολος.
2. Ὁ Χριστὸς ἑνώνει τοὺς ἀνθρώπους
Τώρα πλέον, λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πετάξατε ἀπὸ πάνω σας τὴν ἁμαρτία καὶ ντυθήκατε τὸ νέο ἄνθρωπο, «τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ’ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν», αὐτὸν δηλαδὴ ὁ ὁποῖος συνεχῶς ἀνανεώνεται καὶ προοδεύει στὴν τέλεια γνώση τοῦ Θεοῦ. Κι ἔτσι ἀνακαινίζεται διαρκῶς ἡ ἀμαυρωμένη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία εἰκόνα τοῦ Δημιουργοῦ ποὺ κρύβει μέσα του.
Αὐτὴ ἡ πνευματικὴ ἀνακαίνιση καὶ ἀναδημιουργία δὲν ἀποτελεῖ προνόμιο μερικῶν μόνο ἀνθρώπων. Εἶναι δῶρο τοῦ Χριστοῦ σὲ κάθε ἄνθρωπο, εἴτε εἶναι Ἰουδαῖος, εἴτε Ἕλληνας, εἴτε Ἰσραηλίτης ποὺ ἔχει δεχθεῖ περιτομή, εἴτε ἀπερίτμητος εἰδωλολάτρης, εἴτε δοῦλος, εἴτε ἐλεύθερος, εἴτε ἀνήκει σὲ ξένο, εἴτε σὲ ἀπολίτιστο λαό.
Μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν δὲν μπορεῖ νὰ ὑφίσταται καμία διάκριση φυλετική, ἐθνική, κοινωνική, πολιτισμική. Ὁ Χριστὸς δὲν ἦλθε στὴ γῆ γιὰ νὰ σώσει μία μερίδα ἀνθρώπων. Προσέλαβε τὴν κοινὴ ἀνθρώπινη φύση, ὥστε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ θὰ πιστεύουν σ’ Αὐτὸν καὶ θὰ ζοῦν ἑνωμένοι μαζί Του, νὰ μποροῦν νὰ ἐπιτύχουν τὴ σωτηρία τους. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ Ἐκεῖνος ἔγινε «τὰ πάντα ἐν πᾶσιν», ἐμεῖς μὲ ποιὸ δικαίωμα ἐξορίζουμε κάποιους ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν καρδιά μας καὶ τοὺς ἀποκλείουμε ἀπὸ κάθε εἴδους βοήθεια;…
Τὰ Χριστούγεννα, ποὺ πλησιάζουν, εἶναι ἑορτὴ τῆς ἀγάπης. Καὶ εἶναι εὐκαιρία νὰ ἀναθερμάνουμε στὴν καρδιά μας τὴν ἀληθινὴ καὶ γνήσια ἀγάπη ποὺ ἔφερε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς σὲ ὅλο τὸν κόσμο ἀνεξαιρέτως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου