1. «Ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος»
Τὴν Κυριακὴ 13 Νοεμβρίου ἑορτάζει ὁ μέγας ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ οἰκουμενικὸς διδάσκαλος ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως. Στὴ μνήμη του εἶναι ἀφιερωμένη ἡ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, ἡ ὁποία παρουσιάζει τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς τὸν μοναδικὸ καὶ ἐξαίρετο τύπο Ἀρχιερέως καὶ Ποιμένος.
Λέγει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος: «Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς», τέτοιος Ἀρχιερέας μᾶς χρειαζόταν: «ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος»· ἄνθρωπος δηλαδὴ ἐξ ὁλόκληρου ἀφοσιωμένος στὸ Θεὸ μὲ εὐλάβεια καὶ τέλεια ὑπακοή, χωρὶς ἀνθρώπινες μικρότητες, κακίες καὶ ἰδιοτελὴ ἐλατήρια, χωρὶς τὸν παραμικρὸ μολυσμὸ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Τέτοιος Ἀρχιερέας ὑπῆρξε ὁ ἀναμάρτητος Κύριος Ἰησοῦς, ὁ Ὁποῖος ἔζησε ὡς ἄνθρωπος στὴ γῆ ἐντελῶς ἀνέγγιχτος ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἤδη ἀνυψώθηκε πάνω ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ κάθεται ὡς ἄνθρωπος στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ.
Ἐπειδὴ ὁ Μέγας Ἀρχιερέας Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἦταν ἀναμάρτητος, δὲν εἶχε ἀνάγκη νὰ προσφέρει καθημερινὰ θυσίες, ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι ἀρχιερεῖς, ποὺ προσέφεραν θυσίες πρῶτα γιὰ τὶς δικές τους ἁμαρτίες κι ἔπειτα γιὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ. Ὁ Χριστὸς προσέφερε μία φορὰ γιὰ πάντα ὡς τὴν πλέον εὐπρόσδεκτη θυσία τὸν ἴδιο Του τὸν ἑαυτό!
Δὲν ὑπάρχει λοιπὸν σύγκριση μὲ τοὺς ἀρχιερεῖς τῶν Ἑβραίων, ποὺ ἦταν ἄνθρωποι ἀδύναμοι καὶ ἀτελεῖς. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἀναδείχθηκε Ἀρχιερεὺς «εἰς τὸν αἰῶνα», σύμφωνα μὲ τὴν ἀδιάψευστη ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ πρὸς Αὐτόν.
Εἶναι εὐνόητος ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἐπέλεξε νὰ μᾶς παρουσιάσει μέσα ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ αὐτὴ περικοπὴ τὸν Μέγα Ἀρχιερέα μας Κύριο Ἰησοῦ. Κι ὁ λόγος εἶναι ὅτι σύμφωνα μὲ τὸ πρότυπο τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ πολιτεύθηκε καὶ ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἔζησε πράγματι ὡς «Ὅσιος», διότι ἐγκατέλειψε τὴν ἐγκόσμια σταδιοδρομία καὶ ἀφιέρωσε τὴ ζωή του στὸ Θεό. Ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα τὴ θεία Λατρεία καὶ μᾶς ἄφησε ὡς πολύτιμη παρακαταθήκη τὴ θεία Λειτουργία ποὺ τελοῦμε μέχρι σήμερα καὶ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος συνέθεσε φωτισμένος ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Ὑπῆρξε καὶ «ἄκακος», διότι, παρὰ τὶς ἐχθρικὲς ἐπιβουλὲς καὶ τοὺς ἄδικους διωγμοὺς ποὺ ὑπέστη, ἤξερε νὰ συγχωρεῖ ἀκόμη καὶ τοὺς μεγαλύτερους ἐχθρούς του. Ἦταν καὶ ἀσυμβίβαστος. Δὲν παρασυρόταν ἀπὸ τὸ ρεῦμα τοῦ κόσμου καὶ τῆς ἁμαρτίας. Σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ἀκόμα καὶ κληρικοὶ εἶχαν παρασυρθεῖ ἀπὸ τὸν πλοῦτο καὶ τὶς ἡδονὲς τοῦ κόσμου, ἐκεῖνος ἔμεινε ἀδιάφθορος, «ἀμίαντος». Ἡ ἴδια ἡ ζωή του ἦταν μόνιμος καὶ διαρκὴς ἔλεγχος γιὰ τοὺς παράνομους καὶ διεφθαρμένους. Ὁ λόγος του καταπέλτης ἐναντίον τῆς ἀδικίας, ἀλλὰ καὶ βάλσαμο γιὰ τοὺς πονεμένους. Πλῆθος κόσμου συνέρρεε καθημερινὰ ὅπου κήρυττε ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ἐπιβεβαιώνοντας τὸν ἀποστολικὸ λόγο: «Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς».
2. Στὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ
Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος ὑπογραμμίζει στὴ συνέχεια τῆς περικοπῆς τὸ σπουδαιότερο στοιχεῖο γιὰ τὸν Μεγάλο Ἀρχιερέα, ὅτι δηλαδὴ «ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς»· ἔλαβε τιμητικὴ θέση στὸν οὐρανὸ στὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλειότητος τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ ὁ αἰώνιος Ἀρχιερεὺς μεσιτεύει γιὰ ὅλους ὅσοι καταφεύγουν στὸ ἔλεός Του.
Κοντά Του βρίσκεται καὶ ὁ μαρτυρικὸς Ποιμενάρχης, ὁ Μέγας Χρυσόστομος. Διότι ὁ ἅγιος Ἰωάννης δὲν ἔζησε παρὰ μόνο ἑξήμισυ χρόνια ὡς Ἀρχιεπίσκοπος. Ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων ἐπέβαλε τὴν ἐξορία καὶ τὴν ἐξόντωσή του. Τὴν πέτυχε ὅμως;... Ὄχι βέβαια. Διότι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἂν καὶ πέθανε ἐξόριστος μὲ τρόπο μαρτυρικό, δοξάζεται ἤδη καὶ στὴ γῆ καὶ στὸν οὐρανὸ κοντὰ στὸ Μεγάλο Ἀρχιερέα, τὸν Ὁποῖο ὑπηρέτησε πιστὰ μέχρι τέλους.
Καὶ πρεσβεύει ὁ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ὅσο ζοῦσε ἐδῶ στὴ γῆ, κήρυττε μὲ σθένος καὶ καλοῦσε τὸν λαὸ σὲ μετάνοια. Τώρα ποὺ ζεῖ στὸν οὐρανό, προσφέρει δεήσεις καὶ ἱκεσίες στὸ φιλάνθρωπο Κύριο. Ἂς ἐπικαλούμαστε λοιπὸν τὶς πρεσβεῖες του, ἂς μελετοῦμε τοὺς θαυμάσιους λόγους του κι ἂς ἀγωνιζόμαστε νὰ ζοῦμε ὅπως ἐκεῖνος, μὲ ἀφοσίωση καὶ ἀγάπη στὸ Θεό, γιὰ νὰ βροῦμε ἔλεος καὶ νὰ γίνουμε κι ἐμεῖς συμμέτοχοι στὴν αἰώνια δόξα Του.
Τὴν Κυριακὴ 13 Νοεμβρίου ἑορτάζει ὁ μέγας ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ οἰκουμενικὸς διδάσκαλος ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως. Στὴ μνήμη του εἶναι ἀφιερωμένη ἡ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, ἡ ὁποία παρουσιάζει τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς τὸν μοναδικὸ καὶ ἐξαίρετο τύπο Ἀρχιερέως καὶ Ποιμένος.
Λέγει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος: «Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς», τέτοιος Ἀρχιερέας μᾶς χρειαζόταν: «ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος»· ἄνθρωπος δηλαδὴ ἐξ ὁλόκληρου ἀφοσιωμένος στὸ Θεὸ μὲ εὐλάβεια καὶ τέλεια ὑπακοή, χωρὶς ἀνθρώπινες μικρότητες, κακίες καὶ ἰδιοτελὴ ἐλατήρια, χωρὶς τὸν παραμικρὸ μολυσμὸ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Τέτοιος Ἀρχιερέας ὑπῆρξε ὁ ἀναμάρτητος Κύριος Ἰησοῦς, ὁ Ὁποῖος ἔζησε ὡς ἄνθρωπος στὴ γῆ ἐντελῶς ἀνέγγιχτος ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἤδη ἀνυψώθηκε πάνω ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ κάθεται ὡς ἄνθρωπος στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ.
Ἐπειδὴ ὁ Μέγας Ἀρχιερέας Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἦταν ἀναμάρτητος, δὲν εἶχε ἀνάγκη νὰ προσφέρει καθημερινὰ θυσίες, ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι ἀρχιερεῖς, ποὺ προσέφεραν θυσίες πρῶτα γιὰ τὶς δικές τους ἁμαρτίες κι ἔπειτα γιὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ. Ὁ Χριστὸς προσέφερε μία φορὰ γιὰ πάντα ὡς τὴν πλέον εὐπρόσδεκτη θυσία τὸν ἴδιο Του τὸν ἑαυτό!
Δὲν ὑπάρχει λοιπὸν σύγκριση μὲ τοὺς ἀρχιερεῖς τῶν Ἑβραίων, ποὺ ἦταν ἄνθρωποι ἀδύναμοι καὶ ἀτελεῖς. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἀναδείχθηκε Ἀρχιερεὺς «εἰς τὸν αἰῶνα», σύμφωνα μὲ τὴν ἀδιάψευστη ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ πρὸς Αὐτόν.
Εἶναι εὐνόητος ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἐπέλεξε νὰ μᾶς παρουσιάσει μέσα ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ αὐτὴ περικοπὴ τὸν Μέγα Ἀρχιερέα μας Κύριο Ἰησοῦ. Κι ὁ λόγος εἶναι ὅτι σύμφωνα μὲ τὸ πρότυπο τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ πολιτεύθηκε καὶ ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἔζησε πράγματι ὡς «Ὅσιος», διότι ἐγκατέλειψε τὴν ἐγκόσμια σταδιοδρομία καὶ ἀφιέρωσε τὴ ζωή του στὸ Θεό. Ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα τὴ θεία Λατρεία καὶ μᾶς ἄφησε ὡς πολύτιμη παρακαταθήκη τὴ θεία Λειτουργία ποὺ τελοῦμε μέχρι σήμερα καὶ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος συνέθεσε φωτισμένος ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Ὑπῆρξε καὶ «ἄκακος», διότι, παρὰ τὶς ἐχθρικὲς ἐπιβουλὲς καὶ τοὺς ἄδικους διωγμοὺς ποὺ ὑπέστη, ἤξερε νὰ συγχωρεῖ ἀκόμη καὶ τοὺς μεγαλύτερους ἐχθρούς του. Ἦταν καὶ ἀσυμβίβαστος. Δὲν παρασυρόταν ἀπὸ τὸ ρεῦμα τοῦ κόσμου καὶ τῆς ἁμαρτίας. Σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ἀκόμα καὶ κληρικοὶ εἶχαν παρασυρθεῖ ἀπὸ τὸν πλοῦτο καὶ τὶς ἡδονὲς τοῦ κόσμου, ἐκεῖνος ἔμεινε ἀδιάφθορος, «ἀμίαντος». Ἡ ἴδια ἡ ζωή του ἦταν μόνιμος καὶ διαρκὴς ἔλεγχος γιὰ τοὺς παράνομους καὶ διεφθαρμένους. Ὁ λόγος του καταπέλτης ἐναντίον τῆς ἀδικίας, ἀλλὰ καὶ βάλσαμο γιὰ τοὺς πονεμένους. Πλῆθος κόσμου συνέρρεε καθημερινὰ ὅπου κήρυττε ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ἐπιβεβαιώνοντας τὸν ἀποστολικὸ λόγο: «Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς».
2. Στὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ
Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος ὑπογραμμίζει στὴ συνέχεια τῆς περικοπῆς τὸ σπουδαιότερο στοιχεῖο γιὰ τὸν Μεγάλο Ἀρχιερέα, ὅτι δηλαδὴ «ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς»· ἔλαβε τιμητικὴ θέση στὸν οὐρανὸ στὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλειότητος τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ ὁ αἰώνιος Ἀρχιερεὺς μεσιτεύει γιὰ ὅλους ὅσοι καταφεύγουν στὸ ἔλεός Του.
Κοντά Του βρίσκεται καὶ ὁ μαρτυρικὸς Ποιμενάρχης, ὁ Μέγας Χρυσόστομος. Διότι ὁ ἅγιος Ἰωάννης δὲν ἔζησε παρὰ μόνο ἑξήμισυ χρόνια ὡς Ἀρχιεπίσκοπος. Ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων ἐπέβαλε τὴν ἐξορία καὶ τὴν ἐξόντωσή του. Τὴν πέτυχε ὅμως;... Ὄχι βέβαια. Διότι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἂν καὶ πέθανε ἐξόριστος μὲ τρόπο μαρτυρικό, δοξάζεται ἤδη καὶ στὴ γῆ καὶ στὸν οὐρανὸ κοντὰ στὸ Μεγάλο Ἀρχιερέα, τὸν Ὁποῖο ὑπηρέτησε πιστὰ μέχρι τέλους.
Καὶ πρεσβεύει ὁ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ὅσο ζοῦσε ἐδῶ στὴ γῆ, κήρυττε μὲ σθένος καὶ καλοῦσε τὸν λαὸ σὲ μετάνοια. Τώρα ποὺ ζεῖ στὸν οὐρανό, προσφέρει δεήσεις καὶ ἱκεσίες στὸ φιλάνθρωπο Κύριο. Ἂς ἐπικαλούμαστε λοιπὸν τὶς πρεσβεῖες του, ἂς μελετοῦμε τοὺς θαυμάσιους λόγους του κι ἂς ἀγωνιζόμαστε νὰ ζοῦμε ὅπως ἐκεῖνος, μὲ ἀφοσίωση καὶ ἀγάπη στὸ Θεό, γιὰ νὰ βροῦμε ἔλεος καὶ νὰ γίνουμε κι ἐμεῖς συμμέτοχοι στὴν αἰώνια δόξα Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου