Ὁ φόβος τοῦ θανάτου προέρχεται ἀπὸ τὴ βιασύνη, τὴ φασαρία, τὴν τύρβη καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν εὐτυχία.
Ὅταν κάποιος γυροφέρνει πολυάσχολος καὶ ξαφνικὰ θυμηθεῖ τὸν θάνατο, ὁ θάνατος τότε τοῦ φαίνεται ἐντελῶς παράλογος, ἀπαίσιος.
Ὅταν ὅμως φτάσεις στὴν ἡσυχία, στὴν εὐτυχία, στοχάζεσαι τὸν θάνατο καὶ τὸν ἀποδέχεσαι μὲ ἀρκετὰ διαφορετικὸ τρόπο.
Ἐπειδὴ ὁ ἴδιος ὁ θάνατος βρίσκεται σ’ ἕνα ἀνώτερο, ‘σημαντικὸ’ ἐπίπεδο, φαίνεται τρομακτικὸς μόνον ὅταν συνδέεται μὲ τὴ συνηθισμένη, κατώτερη, ἀχρείαστη πολυπραγμοσύνη.
Στὴν εὐτυχία, στὴ γνήσια εὐτυχία, αἰσθανόμαστε τὴν παρουσία τῆς αἰωνιότητας στὴν καρδιά μας, ἔτσι ὥστε ἡ εὐτυχία νὰ ἀνοίγεται στὸν θάνατο.
Καὶ τὰ δύο μοιάζουν μεταξύ τους, καὶ τὰ δύο ἀγγίζουν τὴν αἰωνιότητα.
Στὴν πολυπραγμοσύνη δὲν ὑπάρχει αἰωνιότητα καὶ γι’ αὐτὸ ἡ τύρβη ἀπορρίπτει τὸν θάνατο.
‘Μετά τῶν ἁγίων ἀναπαυσον…’ – σημαίνει ἐν τῷ θανάτω, ὅπως τὸν ἀντιλαμβάνεται ὁ εὐτυχισμένος ἄνθρωπος
Ὅταν κάποιος γυροφέρνει πολυάσχολος καὶ ξαφνικὰ θυμηθεῖ τὸν θάνατο, ὁ θάνατος τότε τοῦ φαίνεται ἐντελῶς παράλογος, ἀπαίσιος.
Ὅταν ὅμως φτάσεις στὴν ἡσυχία, στὴν εὐτυχία, στοχάζεσαι τὸν θάνατο καὶ τὸν ἀποδέχεσαι μὲ ἀρκετὰ διαφορετικὸ τρόπο.
Ἐπειδὴ ὁ ἴδιος ὁ θάνατος βρίσκεται σ’ ἕνα ἀνώτερο, ‘σημαντικὸ’ ἐπίπεδο, φαίνεται τρομακτικὸς μόνον ὅταν συνδέεται μὲ τὴ συνηθισμένη, κατώτερη, ἀχρείαστη πολυπραγμοσύνη.
Στὴν εὐτυχία, στὴ γνήσια εὐτυχία, αἰσθανόμαστε τὴν παρουσία τῆς αἰωνιότητας στὴν καρδιά μας, ἔτσι ὥστε ἡ εὐτυχία νὰ ἀνοίγεται στὸν θάνατο.
Καὶ τὰ δύο μοιάζουν μεταξύ τους, καὶ τὰ δύο ἀγγίζουν τὴν αἰωνιότητα.
Στὴν πολυπραγμοσύνη δὲν ὑπάρχει αἰωνιότητα καὶ γι’ αὐτὸ ἡ τύρβη ἀπορρίπτει τὸν θάνατο.
‘Μετά τῶν ἁγίων ἀναπαυσον…’ – σημαίνει ἐν τῷ θανάτω, ὅπως τὸν ἀντιλαμβάνεται ὁ εὐτυχισμένος ἄνθρωπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου