Ἡ Δύναμη τῆς Ταπείνωσης

Ἕνας γέροντας εἶπε, πὼς ἡ ταπείνωση εἶναι ἰσχυρότερη ἀπὸ κάθε δύναμη. Διηγήθηκε μάλιστα καὶ τοῦτο:
Δύο ἐπίσκοποι γειτονικῶν ἐπαρχιῶν εἶχαν κάποτε μεταξύ τους κάποια παρεξήγηση. Κι ὅταν ὃ ἕνας πλούσιος καὶ αὐταρχικός, ἐνῶ ὁ ἄλλος ταπεινός. Ὁ αὐταρχικὸς ζητοῦσε νὰ κάνει κακὸ στὸν ταπεινό. Τὸ ἄκουσε αὐτὸς κι ἔλεγε στοὺς κληρικούς του:

-Θὰ νικήσουμε, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.

-Ποιὸς μπορεῖ, δέσποτα, νὰ τὸν νικήσει αὐτόν; τοῦ ἔλεγαν οἱ κληρικοί.

-Κάνετε ὑπομονή, παιδιά μου, καὶ θὰ δεῖτε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, τοὺς ἀπαντοῦσε ἐκεῖνος.
Περίμενε λοιπὸν τὴν κατάλληλη εὐκαιρία. Καὶ ὅταν ὁ ἄλλος ἐπίσκοπος εἶχε πανήγυρη κάποιων ἁγίων μαρτύρων, πῆρε τοὺς κληρικούς του καὶ κίνησε, λέγοντάς τους:

-Ἀκολούθησε μέ! Καὶ ὅ,τι μὲ βλέπετε νὰ κάνω, αὐτὸ νὰ κάνετε κι ἐσεῖς. Καὶ θὰ τὸν νικήσουμε!
Καθὼς λοιπὸν τὸν ἀκολουθοῦσαν, ἔλεγαν μεταξύ τους:
-Τί πρόκειται νὰ κάνει ἄραγε;
Φτάνοντας, βρῆκαν νὰ γίνεται λιτανεία. Κι ἦταν ἔκει συγκεντρωμένη ὅλη ἡ πόλη.

Τότε ὁ ἐπίσκοπος, μαζὶ μὲ τοὺς κληρικούς του, πέφτει στὰ πόδια ἐκείνου τοῦ αὐταρχικοῦ λέγοντας:
-Συγχώρα μας, δέσποτα, δοῦλοι σου εἴμαστε!
Ὁ ἄλλος, κατάπληκτος ἀπὸ τὸ γεγονός, συγκινήθηκε γιατί ὁ Θεὸς ἀλλοίωσε τὴν καρδιά του, ἐπίασε κι αὐτὸς τὰ πόδια του καὶ τοῦ εἶπε:
-Ἐσὺ εἶσαι δεσπότης καὶ πατέρα μου!
Ἀπὸ τότε δημιουργήθηκε μεγάλη ἀγάπη ἀνάμεσά τους.

Καὶ ἔλεγε στοὺς κληρικοὺς τοῦ ὁ ταπεινὸς ἐπίσκοπος:

-Δὲν σᾶς ἔλεγα, παιδιά μου, ὅτι θὰ νικήσουμε μὲ τὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ; Kι ἐσεῖς λοιπόν, ὅταν ἔχετε ἔχθρα μὲ κάποιον, τὸ ἴδιο νὰ κάνετε, καὶ θὰ νικᾶτε μὲ τὴ χάρη του Kυρίου.