Μιὰ χειροπιαστὴ βοήθεια ἁγίου Ἀγγέλου ἔζησε καὶ ὁ ἀγωνιστὴς μοναχὸς π. Γεράσιμος Μενάγιας (†1957), στὸ πρῶτο μισό του αἰώνα μας, ἐνῶ ἀσκήτευε στὸ Ἅγιο Ὅρος.
Τὸν ἔστειλε κάποτε ὁ γέροντάς του στὴ μονὴ τῆς Λαύρας γιὰ μιὰ ἐπείγουσα ὑπόθεση. Ὁ π. Γεράσιμος πῆρε τὴν εὐχή του καὶ ξεκίνησε. Ἡ ἀπόσταση Κατουνάκια-Λαύρα εἶναι 3-4 ὧρες, ἀλλὰ ἦταν χειμώνας καιρὸς καὶ εἶχε ρίξει χιόνι.
Ὅταν πέρασε τὴν Κερασιά, ξέσπασε τρομερὴ χιονοθύελλα. Τὸν τύλιξαν πυκνὲς νιφάδες καὶ δὲν διέκρινε σχεδὸν ποὺ βρισκόταν. Ἔχασε καὶ τὸ μονοπάτι, γιατί εἶχε σκεπαστεῖ ἀπὸ τὸ χιόνι, καὶ ἀναγκάστηκε νὰ σταματήσει.
Βλέποντας τὸν κίνδυνο ποὺ δίετρεχε, ἄρχισε νὰ προσεύχεται θερμὰ στὸν Κύριο καὶ τὴ Θεοτόκο. Δὲν πέρασαν λίγα λεπτά, καὶ ἦρθε ἀπ’ τὸν οὐρανὸ ἡ ἀπάντηση: Φανερώνεται μπροστά του ἕνα χαριτωμένο δεκάχρονο παιδάκι.
- Εὐλόγησον, γέροντα! Τοῦ λέει.
- Ὁ Κύριος.
- Ποῦ πηγαίνεις, γέροντα, μ’ αὐτὸ τὸν καιρό; Θὰ σὲ σκεπάσουν τὰ χιόνια. Θὰ χαθεῖς στὸ δάσος μὲ τέτοια χιονοθύελλα.
- Τί νὰ κάνω, παιδάκι μου; Μ’ ἔστειλε ὁ γέροντάς μου στὴ Λαύρα. Εἶναι ἀνάγκη νὰ πάω.
- Ἔλα τότε νὰ σὲ βοηθήσω νὰ προσανατολιστεῖς.
Κι ἀφοῦ τὸν ὁδήγησε ὡς ἕνα σημεῖο, τοῦ εἶπε:
- Θὰ πάρεις τὸν κάτω δρόμο καὶ θὰ βγεῖς στὸ μονοπάτι ποὺ ὁδηγεῖ στὴ Λαύρα.
Ὁ π. Γεράσιμος εὐχαρίστησε. Μόλις ἔκανε μερικὰ βήματα, συνῆλθε. «Πῶς βρέθηκε μικρὸ παιδὶ ἐδῶ καὶ μέσα στὰ χιόνια;», ἀναρωτήθηκε. Γύρισε πίσω, ἀλλὰ δὲν βλέπει κανένα. Τὸ παιδάκι εἶχε ἐξαφανιστεῖ. Ἴχνη βημάτων δὲν ὑπῆρχαν στὰ χιόνια. Ήταν ἄγγελος Κυρίου.
Πηγή: Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν ἀγγέλων»
Τὸν ἔστειλε κάποτε ὁ γέροντάς του στὴ μονὴ τῆς Λαύρας γιὰ μιὰ ἐπείγουσα ὑπόθεση. Ὁ π. Γεράσιμος πῆρε τὴν εὐχή του καὶ ξεκίνησε. Ἡ ἀπόσταση Κατουνάκια-Λαύρα εἶναι 3-4 ὧρες, ἀλλὰ ἦταν χειμώνας καιρὸς καὶ εἶχε ρίξει χιόνι.
Ὅταν πέρασε τὴν Κερασιά, ξέσπασε τρομερὴ χιονοθύελλα. Τὸν τύλιξαν πυκνὲς νιφάδες καὶ δὲν διέκρινε σχεδὸν ποὺ βρισκόταν. Ἔχασε καὶ τὸ μονοπάτι, γιατί εἶχε σκεπαστεῖ ἀπὸ τὸ χιόνι, καὶ ἀναγκάστηκε νὰ σταματήσει.
Βλέποντας τὸν κίνδυνο ποὺ δίετρεχε, ἄρχισε νὰ προσεύχεται θερμὰ στὸν Κύριο καὶ τὴ Θεοτόκο. Δὲν πέρασαν λίγα λεπτά, καὶ ἦρθε ἀπ’ τὸν οὐρανὸ ἡ ἀπάντηση: Φανερώνεται μπροστά του ἕνα χαριτωμένο δεκάχρονο παιδάκι.
- Εὐλόγησον, γέροντα! Τοῦ λέει.
- Ὁ Κύριος.
- Ποῦ πηγαίνεις, γέροντα, μ’ αὐτὸ τὸν καιρό; Θὰ σὲ σκεπάσουν τὰ χιόνια. Θὰ χαθεῖς στὸ δάσος μὲ τέτοια χιονοθύελλα.
- Τί νὰ κάνω, παιδάκι μου; Μ’ ἔστειλε ὁ γέροντάς μου στὴ Λαύρα. Εἶναι ἀνάγκη νὰ πάω.
- Ἔλα τότε νὰ σὲ βοηθήσω νὰ προσανατολιστεῖς.
Κι ἀφοῦ τὸν ὁδήγησε ὡς ἕνα σημεῖο, τοῦ εἶπε:
- Θὰ πάρεις τὸν κάτω δρόμο καὶ θὰ βγεῖς στὸ μονοπάτι ποὺ ὁδηγεῖ στὴ Λαύρα.
Ὁ π. Γεράσιμος εὐχαρίστησε. Μόλις ἔκανε μερικὰ βήματα, συνῆλθε. «Πῶς βρέθηκε μικρὸ παιδὶ ἐδῶ καὶ μέσα στὰ χιόνια;», ἀναρωτήθηκε. Γύρισε πίσω, ἀλλὰ δὲν βλέπει κανένα. Τὸ παιδάκι εἶχε ἐξαφανιστεῖ. Ἴχνη βημάτων δὲν ὑπῆρχαν στὰ χιόνια. Ήταν ἄγγελος Κυρίου.
Πηγή: Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν ἀγγέλων»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου