(Β´ Κορ. δ´ 6-1)
Αδελφοί, ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. ῎Εχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν, ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι, πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. ᾿Αεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ ᾿Ιησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. ῞Ωστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν. ῎Εχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, «᾿Επίστευσα, διὸ ἐλάλησα», καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν, εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν καὶ ἡμᾶς διὰ ᾿Ιησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν. Τὰ γὰρ πάντα δι᾿ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ.
Απόδοση σε απλή γλώσσαΕκεῖνες τὶς ἡμέρες, οἱ ἀπόστολοι ποὺ εἶχαν διασκορπιστεῖ ἀπὸ τὰ ῾Ιεροσόλυμα, μετὰ τὸν διωγμὸ ποὺ ἀκολούθησε τὸν λιθοβολισμὸ τοῦ Στεφάνου, ἔφτασαν ὣς τὴ Φοινίκη, τὴν Κύπρο καὶ τὴν ᾿Αντιόχεια. Σὲ κανέναν δὲν κήρυτταν γιὰ τὸν Χριστὸ παρὰ μόνο στοὺς ᾿Ιουδαίους. ᾿Ανάμεσά τους ἦταν καὶ μερικοὶ Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, ποὺ εἶχαν ἔρθει στὴν ᾿Αντιόχεια καὶ κήρυτταν στοὺς ἑλληνόφωνους ᾿Ιουδαίους τὸ χαρμόσυνο μήνυμα, ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς εἶναι ὁ Κύριος. ῾Η δύναμη τοῦ Κυρίου ἦταν μαζί τους, καὶ πολλοὶ ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ πίστεψαν καὶ δέχτηκαν τὸν ᾿Ιησοῦ γιὰ Κύριό τους. Οἱ εἰδήσεις γι’ αὐτὰ ἔφτασαν καὶ στὴν ἐκκλησία τῶν ῾Ιεροσολύμων· ἔτσι ἔστειλαν τὸν Βαρνάβα νὰ πάει στὴν ᾿Αντιόχεια. Αὐτός, ὅταν ἔφτασε ἐκεῖ καὶ εἶδε τὸ ἔργο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, χάρηκε, καὶ τοὺς συμβούλευε ὅλους νὰ μένουν ἀφοσιωμένοι στὸν Κύριο μὲ ὅλη τους τὴν καρδιά. ῾Ο Βαρνάβας ἦταν ἄνθρωπος ἀγαθὸς καὶ γεμάτος ῞Αγιο Πνεῦμα καὶ πίστη. ῎Ετσι, πολὺς κόσμος προστέθηκε στοὺς πιστοὺς τοῦ Κυρίου. ῞Υστερα ὁ Βαρνάβας πῆγε στὴν Ταρσὸ γιὰ νὰ ἀναζητήσει τὸν Σαῦλο. ῞Οταν τὸν βρῆκε, τὸν ἔφερε στὴν ᾿Αντιόχεια. ᾿Εκεῖ συμμετεῖχαν στὶς συνάξεις τῆς ἐκκλησίας γιὰ ἕναν ὁλόκληρο χρόνο καὶ δίδαξαν πολὺ κόσμο. ᾿Επίσης στὴν ᾿Αντιόχεια γιὰ πρώτη φορὰ ὀνομάστηκαν οἱ μαθητὲς τοῦ ᾿Ιησοῦ «χριστιανοί». ᾿Εκεῖνες τὶς μέρες κατέβηκαν ἀπὸ τὰ ῾Ιεροσόλυμα προφῆτες στὴν ᾿Αντιόχεια. ῞Ενας ἀπ’ αὐτούς, ποὺ τὸν ἔλεγαν ῎Αγαβο, προανάγγειλε μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ὅτι θὰ πέσει σ’ ὅλη τὴν οἰκουμένη μεγάλη πείνα, πράγμα ποὺ ἔγινε ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Κλαύδιος. Οἱ χριστιανοὶ στὴν ᾿Αντιόχεια ἀποφάσισαν νὰ στείλουν βοήθεια στοὺς ἀδελφοὺς ποὺ κατοικοῦσαν στὴν ᾿Ιουδαία, ὅ,τι μποροῦσε ὁ καθένας. Αὐτὸ κι ἔκαναν· ἔστειλαν τὴ βοήθειά τους μὲ τὸν Βαρνάβα καὶ τὸν Σαῦλο στοὺς πρεσβυτέρους τῶν ῾Ιεροσολύμων.
Αδελφοί, ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. ῎Εχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν, ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι, πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. ᾿Αεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ ᾿Ιησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. ῞Ωστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν. ῎Εχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, «᾿Επίστευσα, διὸ ἐλάλησα», καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν, εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν καὶ ἡμᾶς διὰ ᾿Ιησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν. Τὰ γὰρ πάντα δι᾿ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ.
Απόδοση σε απλή γλώσσαΕκεῖνες τὶς ἡμέρες, οἱ ἀπόστολοι ποὺ εἶχαν διασκορπιστεῖ ἀπὸ τὰ ῾Ιεροσόλυμα, μετὰ τὸν διωγμὸ ποὺ ἀκολούθησε τὸν λιθοβολισμὸ τοῦ Στεφάνου, ἔφτασαν ὣς τὴ Φοινίκη, τὴν Κύπρο καὶ τὴν ᾿Αντιόχεια. Σὲ κανέναν δὲν κήρυτταν γιὰ τὸν Χριστὸ παρὰ μόνο στοὺς ᾿Ιουδαίους. ᾿Ανάμεσά τους ἦταν καὶ μερικοὶ Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, ποὺ εἶχαν ἔρθει στὴν ᾿Αντιόχεια καὶ κήρυτταν στοὺς ἑλληνόφωνους ᾿Ιουδαίους τὸ χαρμόσυνο μήνυμα, ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς εἶναι ὁ Κύριος. ῾Η δύναμη τοῦ Κυρίου ἦταν μαζί τους, καὶ πολλοὶ ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ πίστεψαν καὶ δέχτηκαν τὸν ᾿Ιησοῦ γιὰ Κύριό τους. Οἱ εἰδήσεις γι’ αὐτὰ ἔφτασαν καὶ στὴν ἐκκλησία τῶν ῾Ιεροσολύμων· ἔτσι ἔστειλαν τὸν Βαρνάβα νὰ πάει στὴν ᾿Αντιόχεια. Αὐτός, ὅταν ἔφτασε ἐκεῖ καὶ εἶδε τὸ ἔργο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, χάρηκε, καὶ τοὺς συμβούλευε ὅλους νὰ μένουν ἀφοσιωμένοι στὸν Κύριο μὲ ὅλη τους τὴν καρδιά. ῾Ο Βαρνάβας ἦταν ἄνθρωπος ἀγαθὸς καὶ γεμάτος ῞Αγιο Πνεῦμα καὶ πίστη. ῎Ετσι, πολὺς κόσμος προστέθηκε στοὺς πιστοὺς τοῦ Κυρίου. ῞Υστερα ὁ Βαρνάβας πῆγε στὴν Ταρσὸ γιὰ νὰ ἀναζητήσει τὸν Σαῦλο. ῞Οταν τὸν βρῆκε, τὸν ἔφερε στὴν ᾿Αντιόχεια. ᾿Εκεῖ συμμετεῖχαν στὶς συνάξεις τῆς ἐκκλησίας γιὰ ἕναν ὁλόκληρο χρόνο καὶ δίδαξαν πολὺ κόσμο. ᾿Επίσης στὴν ᾿Αντιόχεια γιὰ πρώτη φορὰ ὀνομάστηκαν οἱ μαθητὲς τοῦ ᾿Ιησοῦ «χριστιανοί». ᾿Εκεῖνες τὶς μέρες κατέβηκαν ἀπὸ τὰ ῾Ιεροσόλυμα προφῆτες στὴν ᾿Αντιόχεια. ῞Ενας ἀπ’ αὐτούς, ποὺ τὸν ἔλεγαν ῎Αγαβο, προανάγγειλε μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ὅτι θὰ πέσει σ’ ὅλη τὴν οἰκουμένη μεγάλη πείνα, πράγμα ποὺ ἔγινε ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Κλαύδιος. Οἱ χριστιανοὶ στὴν ᾿Αντιόχεια ἀποφάσισαν νὰ στείλουν βοήθεια στοὺς ἀδελφοὺς ποὺ κατοικοῦσαν στὴν ᾿Ιουδαία, ὅ,τι μποροῦσε ὁ καθένας. Αὐτὸ κι ἔκαναν· ἔστειλαν τὴ βοήθειά τους μὲ τὸν Βαρνάβα καὶ τὸν Σαῦλο στοὺς πρεσβυτέρους τῶν ῾Ιεροσολύμων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου