ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

 Αγαπητοί μου αδελφοί, η σημερινή περικοπή από το κατά Λουκά Ευαγγέλιο μας διηγείται την παραβολή για τον άφρονα πλούσιο. Χρειάζεται με πολλή προσοχή να εμβαθύνουμε την ερμηνεία αυτής της σύντομης μεν παραβολικής διήγησης, αλλά μεστής δε από θεολογικά νοήματα για την πνευματική οικοδομή και την εν Χριστώ τελείωσή μας. Εκ πρώτης όψεως μπορεί εσφαλμένα να θεωρήσουμε ότι η στάση του ανόητου, στα μάτια του Θεού, πρωταγωνιστή της διήγησης για την εξασφάλιση μιας άνετης επίγειας ζωής με τη συσσώρευση πολλών υλικών αγαθών δεν έχει σχέση με τη δική μας πνευματική κατάσταση. Ίσως να νομίζουμε ότι δεν μας επηρεάζουν τα υλικά κινητά και ακίνητα μέσα που διαθέτουμε στη συμπεριφορά μας προς τον πλησίον και την κοινωνία μας με το Θεό.

Αυτό ακριβώς, λοιπόν, έρχεται να μας επισημάνει ο Κύριος και η διδασκαλία της Εκκλησίας, ότι δηλαδή είναι πολύ εύκολο να παρασυρθούμε σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό από το πάθος της πλεονεξίας. Εξάλλου, αφορμή για τη διήγηση αυτής της παραβολής ήταν η ενόχληση που εκφράστηκε προς τον Χριστό, κατά την ιεραποστολική Του δράση. από κάποιο άνθρωπο από το πλήθος, ο οποίος του ζήτησε να μεσολαβήσει για τη διευθέτηση της περιουσίας του με τον αδελφό του. Ο Ιησούς κατηγορηματικά του απάντησε ότι αποστολή Του είναι η διάδοση του Λόγου του Θεού, ο Οποίος δεν προέρχεται από αυτόν τον κόσμο και δεν πρέπει να αναμιγνύεται με κοσμικές έριδες, οι οποίες μας απομακρύνουν από κοντά Του.

Διαχρονικά και ιδιαίτερα στη σύγχρονη εποχή, τείνει να αποτελεί σχεδόν καθολικό το φαινόμενο να υποφέρουμε από το άγχος να εξασφαλίσουμε περισσότερα αγαθά με τη προσδοκία ανετότερης διαβίωσης στο μέλλον. Με αυτόν τον τρόπο εγκλωβιζόμαστε σε μια αέναη προσπάθεια απόκτησής τους, με αποτέλεσμα πολλές φορές ασυνείδητα να αδιαφορούμε για τις ανάγκες των πασχόντων συνανθρώπων μας. Συγχρόνως, νιώθοντας κουρασμένοι, αμελούμε και  για τα λατρευτικά μας καθήκοντα, τα οποία είναι απαραίτητα για την κατά Θεό πνευματική αναζωογόνησή μας. Αυτή η στρεβλή θεώρηση για τον προορισμό που έχουμε στην παρούσα ζωή δεν αρμόζει για ένα πιστό μέλος της Εκκλησίας που αγωνίζεται να κάνει βίωμα του τους λόγους και το παράδειγμα του Ιησού Χριστού. Σύμφωνα με την ορθόδοξη θεολογία, καθημερινό μέλημά μας πρέπει να είναι, εκτός από την εξασφάλιση των απαραίτητων αγαθών προς το δικό μας πορισμό και τη παροχή βοήθειας προς τον πάσχοντα αδελφό μας, η αδιάκοπη προσευχή, η εντατική μελέτη της Αγίας Γραφής και άλλων πατερικών κειμένων. Κάθε μέρα για τον πιστό χριστιανό είναι μια ευκαιρία για να μετανοήσει ειλικρινά. Να πολεμήσει, με τη βοήθεια των θείων χαρισμάτων που χορηγεί το Άγιο Πνεύμα με τα μυστήρια του βαπτίσματος και του χρίσματος, για την εξάλειψη των αμαρτωλών παθών του. Καθώς και με την συνειδητή μετοχή στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, να οδηγηθεί στην κάθαρση από την αμαρτία, με τελικό σκοπό να αποκτήσει στην αιώνιο ζωή την κατά χάρη θέωσή του.

Όλα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν για το φρόνημα που οφείλει να μας διέπει ως ενεργά και πραγματικά μέλη της Εκκλησίας με κεφαλή το Χριστό συνδέονται άρρηκτα με το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα από την προς Γαλάτας επιστολή του αποστόλου Παύλου. Η φράση του αποστόλου των εθνών με την οποία τελείωσε η ανάγνωση του Αποστόλου αυτής της Κυριακής αναφέρει ότι έχει πεθάνει συσταυρομένος με το Χριστό. Δηλαδή στο πρόσωπό του ζει πλέον ο ίδιος ο Κύριος. Ο απόστολος καταλήγει με τη συγκλονιστική φράση, ότι όλη η ύπαρξή του, όλη του η ζωή έχει βασιστεί στην πίστη του στον Υιό του Θεού, ο Οποίος από αγάπη προς τα απολωλότα παιδιά Του θυσιάστηκε με τη θέληση Του με το σταυρικό θάνατο. Όπως και εμείς οφείλουμε να έχουμε ως πρωτεύον μέλημά μας, από τη βάπτισή μας με την οποία εντασσόμαστε στο Σώμα της Εκκλησίας, μέχρι την στιγμή που θα απέλθουμε από τον κόσμο τούτο για την αιώνιο ζωή, τα παραπάνω λόγια, δηλαδή, πώς θα ενστερνισθούμε στην πράξη να δώσουμε όλο μας το είναι, σώματι και ψυχή, να ομοιάσουμε στο θυσιαστικό φρόνημα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, παραμερίζοντας το σαρκικό θέλημά μας που μας παρασύρει στην φιλαυτία, αδιαφορώντας για τον πλησίον μας. Παράλληλα, να πορευόμαστε μετανοώντας για τις αμαρτίες μας, απαλλαγμένοι  δια του μυστηρίου της ιεράς εξομολόγησης από αυτές κοινωνώντας αξίως το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου δια του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Τότε θα λιγοστεύσουν οι φοβίες και η αποκλειστική ασχολία μας με την εξασφάλιση των υλικών μέσων και θα ανεχόμαστε ευκολότερα τις τυχόν αδικίες εις βάρος μας, υποφέροντας για το όνομα του Χριστού.

Κλείνοντας, να επισημάνουμε ότι καθώς εισήλθαμε πριν από δύο μέρες στο σημαντικό πνευματικό στάδιο της Τεσσαρακονθήμερης νηστείας για την εορτή των Χριστουγέννων, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και δια των ευχών των Αγίων πατέρων καλούμαστε να ασκηθούμε στα όσα αναφέρθησαν παραπάνω. Καλούμαστε, επίσης, να εορτάσουμε το αληθινό νόημα της μεγάλης εορτής της  χριστιανοσύνης, με την γαλήνη και την άνωθεν ειρήνη να επικρατούν στους εαυτούς μας και στην ευρύτερη κοινωνία, σε μια ταραγμένη εποχή που έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη το παράδειγμα των πραγματικών χριστιανών για ανιδιοτελή προσφορά, η οποία απευθύνεται σε όλο τον κόσμο αδιακρίτως. Έτσι, ώστε να γίνουν πραγματικότητα τα λόγια που ψάλλουμε στην Δοξολογία «Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».