Ο Άγιος Ιερομάρτυς Βασίλειος (Μπογκογιαβλένσϊυ) γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1867 μ.Χ, στο Ταμπώφ. Ήταν γόνος ιερατικής οικογένειας και ανατράφηκε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Το 1888 μ.Χ. τελείωσε τη σχολή του Ταμπώφ και σε νεαρή ηλικία, το ίδιο έτος, χειροτονήθηκε διάκονος. Δύο έτη αργότερα, στις 11 Μαρτίου 1890 μ.Χ., χειροτονήθηκε ιερέας, για να καλύψει τίς λειτουργικές ανάγκες του χωριού Οβσυάνκι της επαρχίας Ταμπώφ.
Όμως το σχέδιο του Θεού για το νεαρό ιερέα ήταν άλλο. Μετά από ανίατη ασθένεια η πρεσβυτέρα του κοιμήθηκε. Έτσι ο πρεσβύτερος Βασίλειος εγκαταβιώνει στη Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκϊυ και στις 14 Αυγούστου του έτους 1908 μ.Χ. κείρεται μοναχός. Στις 15 Οκτωβρίου του ιδίου έτους, διορίζεται διευθυντής της θεολογικής σχολής του Τσέρνιγκωφ και χειροθετείται αρχιμανδρίτης. Τον επόμενο χρόνο, στις 26 Ιουλίου, εκλέγεται Επίσκοπος Σούμσκ της επαρχίας Χάρκωβ και το 1911 μ.Χ., μετατίθεται στο Νόβγκοροντ - Σεβέρσκ της επισκοπής Τσέρνιγκωφ. Εδώ εργάζεται ως αληθινός ποιμένας και διακρίνεται για τα έργα φιλανθρωπίας και ευποιίας. Στις 5 Οκτωβρίου 1916 μ.Χ., σε αναγνώριση της θεοφιλούς διακονίας του, ανυψώνεται σε Αρχιεπίσκοπο Τσέρνιγκωφ και Νεζχίν. Παραιτείται, όμως, το 1917 μ.Χ., και αποσύρεται στη μονή Ζαϊκονοσπάσσκϊυ της Μόσχας.
Όταν, το 1918 μ.Χ., δολοφονείται ο Άγιος Ιερομάρτυς Ανδρόνικος Αρχιεπίσκοπος Περμίας , ο Άγιος Βασίλειος καλείται να ερευνήσει από το Συμβούλιο Εκκλησιών της Μόσχας τα γεγονότα της δολοφονίας. Αλλά η δραστηριότητα της εξεταστικής επιτροπής εξόργισε τους ένοχους, που προσπαθούσαν να κρυφθούν, για να μην ανακαλυφθούν.
Έτσι, το 1919 μ.Χ., μεταξύ των πόλεων Περμίας και Βιάτκα, ο Αρχιεπίσκοπος Βασίλειος, ο αρχιμανδρίτης Ματθαίος, διευθυντής της σχολής της Περμίας, και ένας λαϊκός δολοφονήθηκαν από Μπολσεβίκους και τα σώματά τους ερρίφθησαν στο νερό της γέφυρας Κάμα. Οι Χριστιανοί πήραν τα τίμια λείψανά τους και κρυφά τα ενταφίασαν. Σύντομα ο τόπος του ενταφιασμού τους έγινε προσκύνημα και τόπος αγιασμού και θαυμάτων. Για το λόγο αυτό οι επαναστάτες κατέστρεψαν το μνημείο του ενταφιασμού και έκαψαν τα ιερά λείψανα.
Όμως το σχέδιο του Θεού για το νεαρό ιερέα ήταν άλλο. Μετά από ανίατη ασθένεια η πρεσβυτέρα του κοιμήθηκε. Έτσι ο πρεσβύτερος Βασίλειος εγκαταβιώνει στη Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκϊυ και στις 14 Αυγούστου του έτους 1908 μ.Χ. κείρεται μοναχός. Στις 15 Οκτωβρίου του ιδίου έτους, διορίζεται διευθυντής της θεολογικής σχολής του Τσέρνιγκωφ και χειροθετείται αρχιμανδρίτης. Τον επόμενο χρόνο, στις 26 Ιουλίου, εκλέγεται Επίσκοπος Σούμσκ της επαρχίας Χάρκωβ και το 1911 μ.Χ., μετατίθεται στο Νόβγκοροντ - Σεβέρσκ της επισκοπής Τσέρνιγκωφ. Εδώ εργάζεται ως αληθινός ποιμένας και διακρίνεται για τα έργα φιλανθρωπίας και ευποιίας. Στις 5 Οκτωβρίου 1916 μ.Χ., σε αναγνώριση της θεοφιλούς διακονίας του, ανυψώνεται σε Αρχιεπίσκοπο Τσέρνιγκωφ και Νεζχίν. Παραιτείται, όμως, το 1917 μ.Χ., και αποσύρεται στη μονή Ζαϊκονοσπάσσκϊυ της Μόσχας.
Όταν, το 1918 μ.Χ., δολοφονείται ο Άγιος Ιερομάρτυς Ανδρόνικος Αρχιεπίσκοπος Περμίας , ο Άγιος Βασίλειος καλείται να ερευνήσει από το Συμβούλιο Εκκλησιών της Μόσχας τα γεγονότα της δολοφονίας. Αλλά η δραστηριότητα της εξεταστικής επιτροπής εξόργισε τους ένοχους, που προσπαθούσαν να κρυφθούν, για να μην ανακαλυφθούν.
Έτσι, το 1919 μ.Χ., μεταξύ των πόλεων Περμίας και Βιάτκα, ο Αρχιεπίσκοπος Βασίλειος, ο αρχιμανδρίτης Ματθαίος, διευθυντής της σχολής της Περμίας, και ένας λαϊκός δολοφονήθηκαν από Μπολσεβίκους και τα σώματά τους ερρίφθησαν στο νερό της γέφυρας Κάμα. Οι Χριστιανοί πήραν τα τίμια λείψανά τους και κρυφά τα ενταφίασαν. Σύντομα ο τόπος του ενταφιασμού τους έγινε προσκύνημα και τόπος αγιασμού και θαυμάτων. Για το λόγο αυτό οι επαναστάτες κατέστρεψαν το μνημείο του ενταφιασμού και έκαψαν τα ιερά λείψανα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου