Ὁ εὐλαβέστατος Ρῶσος συγγραφέας καὶ περιηγητὴς Μερεσλούκιν σὲ μιὰ ἐπίσκεψή του στὸ Ἅγιον Ὅρος ἄκουσε καὶ κατέγραψε μιὰ ὀπτασία τῆς Παναγίας «Πορταΐτισας» τῶν Ἰβήρων. Γι’ αὐτὴ τὴν ὀπτασία ἀναφέρει τὰ ἑξῆς:
Ἡ ἱστορία μᾶς πληροβορεῖ πὼς στὸ Ἅγιον Ὅρος πολλὲς φορὲς ἔγιναν διάφοροι λιμοί. Ὅμως τὸ 1954 ὁ λιμὸς ἦταν γενικὸς καὶ εἶχε ξαπλωθεῖ σ’ ὅλο το ἁγιώνυμο Ὅρος. Οἱ μοναχοὶ πεινοῦσαν καὶ δὲν ὑπῆρχε πουθενὰ ψωμί, νὰ διασκεδάσει τὸ αἴσθημα τῆς πείνας τους. Γιὰ ν’ ἀποφύγουν τὸ θάνατο, ὅλο καὶ ἐγκατέλειπαν τὸ Ὅρος οἱ ἀσκητὲς καὶ γίνονταν «ἀναχωρητές!» ἄλλου κόσμου. Ἀπὸ τὶς 40 χιλιάδες τῶν μοναχῶν ἔμειναν περίπου 1000, καὶ πάλι πολλοὶ ἀπ’ αὐτούς, ζητοῦσαν εὐκαιρία νὰ φύγουν σ’ ἄλλους μακρινοὺς τόπους.
Τότε παρουσιάσθηκε ἡ «Πορταΐτισσα» σ’ ἕναν εὐλαβέστατο μοναχὸ ἀπὸ τοὺς ἐναπομείναντες καὶ τοῦ εἶπε μὲ παράπονο στὴ φωνὴ γι’ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν πίστη στὴν πρόνοιά Της καὶ στὶς ὑποσχέσεις καὶ διαβεβαιώσης Της:
«Γιατί φοβηθήκατε τὴ λίγη πείνα; Μήπως ὁ Υἱός Μου δὲν ἐξέθρεψε 40 χρόνια τὸν πεινώντα λαὸν τοῦ Ἰσραὴλ ἐν τῇ ἐρήμω; Δὲν ἔστειλε τροφὴν εἰς τὸν διωκόμενον ὑπὸ τῆς Ἰεζάβελ καὶ διαμένοντα ἐν σπηλαίω Ἠλίαν; Δὲν ἐτάισεν τὸν πατριάρχην Ἰακὼβ ἐν Αἰγύπτω τὴν περίοδον τῶν ἰσχνῶν ἀγελάδων; Μόνον ὁ ἄρτος ἐνδυναμώνει τὸν ἄνθρωπον οὐχὶ ἡ ἐμπιστοσύνη εἰς τὴν ἰδικήν Μου πρόνοιαν διὰ τὸ «Περιβόλιν» Μου; Εἴπατε τοῖς πατράσι, ὅτι μεθ’ ὑμῶν εἰμί. Ἐμβλέψατε εἰς τὴν σεπτὴν εἰκόνα Μου τῆς «Πορταΐτισας», ἡ ὁποία παραμένει πλησίον σας προστάτης καὶ τροφός».
Μετὰ τὴν ὀπτασία αὐτὴ τελείωσε ὁ λιμὸς καὶ οἱ μοναχοὶ ἐπέστρεψαν καὶ πάλι στὸ Ὅρος.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Γεροντικό της Παναγίας»
Ἄρχ. Θεοφύλακτος Μαρινάκης
Ἡ ἱστορία μᾶς πληροβορεῖ πὼς στὸ Ἅγιον Ὅρος πολλὲς φορὲς ἔγιναν διάφοροι λιμοί. Ὅμως τὸ 1954 ὁ λιμὸς ἦταν γενικὸς καὶ εἶχε ξαπλωθεῖ σ’ ὅλο το ἁγιώνυμο Ὅρος. Οἱ μοναχοὶ πεινοῦσαν καὶ δὲν ὑπῆρχε πουθενὰ ψωμί, νὰ διασκεδάσει τὸ αἴσθημα τῆς πείνας τους. Γιὰ ν’ ἀποφύγουν τὸ θάνατο, ὅλο καὶ ἐγκατέλειπαν τὸ Ὅρος οἱ ἀσκητὲς καὶ γίνονταν «ἀναχωρητές!» ἄλλου κόσμου. Ἀπὸ τὶς 40 χιλιάδες τῶν μοναχῶν ἔμειναν περίπου 1000, καὶ πάλι πολλοὶ ἀπ’ αὐτούς, ζητοῦσαν εὐκαιρία νὰ φύγουν σ’ ἄλλους μακρινοὺς τόπους.
Τότε παρουσιάσθηκε ἡ «Πορταΐτισσα» σ’ ἕναν εὐλαβέστατο μοναχὸ ἀπὸ τοὺς ἐναπομείναντες καὶ τοῦ εἶπε μὲ παράπονο στὴ φωνὴ γι’ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν πίστη στὴν πρόνοιά Της καὶ στὶς ὑποσχέσεις καὶ διαβεβαιώσης Της:
«Γιατί φοβηθήκατε τὴ λίγη πείνα; Μήπως ὁ Υἱός Μου δὲν ἐξέθρεψε 40 χρόνια τὸν πεινώντα λαὸν τοῦ Ἰσραὴλ ἐν τῇ ἐρήμω; Δὲν ἔστειλε τροφὴν εἰς τὸν διωκόμενον ὑπὸ τῆς Ἰεζάβελ καὶ διαμένοντα ἐν σπηλαίω Ἠλίαν; Δὲν ἐτάισεν τὸν πατριάρχην Ἰακὼβ ἐν Αἰγύπτω τὴν περίοδον τῶν ἰσχνῶν ἀγελάδων; Μόνον ὁ ἄρτος ἐνδυναμώνει τὸν ἄνθρωπον οὐχὶ ἡ ἐμπιστοσύνη εἰς τὴν ἰδικήν Μου πρόνοιαν διὰ τὸ «Περιβόλιν» Μου; Εἴπατε τοῖς πατράσι, ὅτι μεθ’ ὑμῶν εἰμί. Ἐμβλέψατε εἰς τὴν σεπτὴν εἰκόνα Μου τῆς «Πορταΐτισας», ἡ ὁποία παραμένει πλησίον σας προστάτης καὶ τροφός».
Μετὰ τὴν ὀπτασία αὐτὴ τελείωσε ὁ λιμὸς καὶ οἱ μοναχοὶ ἐπέστρεψαν καὶ πάλι στὸ Ὅρος.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Γεροντικό της Παναγίας»
Ἄρχ. Θεοφύλακτος Μαρινάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου