Τιμῆς ἕνεκεν πρὸς τοὺς δύο μεγάλους ἀποστόλους Πέτρο καὶ Παῦλο ἂς ξεδιαλύνουμε κάποιες παρεξηγήσεις τοῦ παπισμοῦ γύρω ἀπὸ τὸν Πέτρο, καθὼς ὁ ἐκτροχιασμός του ἔκτοτε τὸν ἔχει ρίξει στὸ λάκκο τῆς αἱρέσεως.
Στὴν Καισάρεια τοῦ Φιλίππου, λέει ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς μνήμης τους, ρώτησε ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητάς του·
– Γιὰ ποιόν μὲ περνοῦν οἱ ἄνθρωποι;
Κι ἐκεῖνοι τοῦ ἀπάντησαν ὅτι ἄλλοι τὸν περνοῦν γιὰ τὸν Ἰωάννη τὸ βαπτιστὴ ἄλλοι γιὰ τὸν Ἠλία ἄλλοι γιὰ τὸν ᾿Ιερεμία καὶ ἄλλοι γιὰ ἕναν ἀπὸ τοὺς προφῆτες. Τότε ὁ Κύριος τοὺς λέει·
– Ἐσεῖς τί λέτε; Ποιός εἶμαι;
Ἀπάντησε ὁ Πέτρος καὶ εἶπε·
– Σὺ εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ (15-16).
Τοῦ λέει ὁ Ἰησοῦς·
– Εἶσαι μακάριος, Πέτρε, γιὲ τοῦ Ἰωνᾶ, διότι αὐτὸ ποὺ εἶπες δὲν σοῦ τὸ φανέρωσε κανένας ἄνθρωπος, ἀλλὰ ὁ οὐράνιος Πατέρας μου. Γι’ αὐτὸ κι ἐγὼ τώρα μὲ τὴ σειρά μου σοῦ φανερώνω ὅτι σὺ εἶσαι ὁ Πέτρος (ἐδῶ ὁ Ἰησοῦς κάνει λογοπαίγνιο μὲ τὶς λέξεις Πέτρος-πέτρα) καὶ πάνω σ’ αὐτὸ ποὺ εἶπες, ποὺ εἶναι μία ὁμολογία στερεὴ σὰν τὴν πέτρα, θὰ οἰκοδομήσω τὴν ἀήττητη καὶ ἀθάνατη ἐκκλησία μου. Καὶ θὰ σοῦ δώσω τὰ κλειδιὰ τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Τὸ ἁμάρτημα ποὺ θὰ τὸ κρίνεις ἀσυγχώρητο στὴ γῆ, θὰ εἶναι ἀσυγχώρητο καὶ στὸν οὐρανό· τὸ ἁμάρτημα ποὺ θὰ τὸ συγχωρεῖς ἐσὺ στὴ γῆ, θὰ εἶναι συγχωρημένο καὶ στὸν οὐρανό» (ἐννοεῖται ἐφ’ ὅσον ὁ ἄνθρωπος θὰ παραμείνει θετικὸς δέκτης τῶν μηνυμάτων καὶ τῶν ἀποκαλύψεων τοῦ Πατρός).
Καὶ τοὺς ἐπέστησε τὴν προσοχὴ νὰ μὴν ποῦν σὲ κανέναν ὅτι εἶναι ὁ Χριστός (17-20).
Ποιά εἶναι αὐτὴ ἡ πέτρα, πάνω στὴν ὁποία ἐννοοῦσε ὁ Ἰησοῦς ὅτι θὰ οἰκοδομήσει τὴν ἐκκλησία του; Ὁ Ἰησοῦς, σύμφωνα μὲ τὴν ὀρθὴ ἑρμηνεία, κτίζει τὴν ἐκκλησία του πάνω στὴν ἀλήθεια ποὺ μόλις διεκήρυξε ὁ Πέτρος, ὅτι εἶναι ὄχι ἕνας κοινὸς ἄνθρωπος, ἀλλ’ ὁ Γιὸς τοῦ ἑνὸς καὶ ζωντανοῦ καὶ αἰώνιου Θεοῦ. Εἶναι ὁ Μεσσίας, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου. Ὁ Ἰησοῦς κτίζει τὴν ἐκκλησία του πάνω στὴν πίστη στὴ θεότητά του. Χωρὶς τὴν πίστη αὐτὴ ἐκκλησία δὲν ὑπάρχει. Καὶ σωτηρία δὲν ὑπάρχει.
Αὐτὴ τὴν ἑρμηνεία προσφέρουν οἱ ἑρμηνευταὶ τῆς ἐκκλησίας. Σημειώνονται κάποιοι ἐνδεικτικῶς. «Ἐφ’ ἧς πέτρας ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος οἰκοδομήσειν αὐτοῦ τὴν ἐκκλησίαν… Πέτρα δὲ ἡ ὑψηλὴ ψυχὴ (= τὸ φρόνημα, ἡ πίστη) τοῦ μακαρίου Πέτρου ὠνόμασται»·Βασίλειος Καισαρείας, Εἰς τὸν Ἠσαΐαν 2,66· PG 30,233. «᾿Εφ᾿ ᾗ πέτρᾳ (= ὁμολογίᾳ)ᾠκοδόμητο ἡ ἐκκλησία κατὰ πάντα τρόπον»· Ἐπιφάνιος Κύπρου, Κατὰ αἱρέσεων 2,1,59· PG 41,1029. «Τῇ πίστει τῆς ὁμολογίας»· Ἰωάννης χρυσόστομος, ῾Ομ. εἰς Μθ 54,2· PG 58,534.«Αὕτη ἡ ὁμολογία ἣν ὠμολόγησας, θεμέλιον μέλλει εἶναι τῶν πιστευόντων»· Θεοφύλακτος, Εἰς Μθ 16,17· PG 123,320. «Ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ ἡ ἐκκλησία ἐστήρικται»· Ἰωάννης Δαμασκηνός, Περὶ ὀρθοῦ φρονήματος, 4· PG 94,1429.
Οἱ παπικοὶ λένε ὅτι πέτρα εἶναι ὁ Πέτρος. Τὸ λογοπαίγνιο τοῦ Χριστοῦ Πέτρος-πέτρα τὸ παρεξηγοῦν σοβαρά. Καὶ τοὺς βολεύει βέβαια. Καὶ κάνουν στὴ συνέχεια ὁλόκληρη συρραφὴ παραλογισμῶν. α) Ἄρα ὁ Πέτρος εἶναι ὁ ἀποκλειστικὸς διάδοχος καὶ ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ. β) Κι ἀφοῦ ὁ Πέτρος ὑπῆρξε κατ’ αὐτοὺς ὁ ἱδρυτὴς τῆς ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, ἄρα ὁ πάπας, ὁ κάθε πάπας, σὰν «διάδοχος» τοῦ Πέτρου, κληρονομεῖ ὅλα τὰ δικαιώματα τοῦ Πέτρου πάνω στὴν ἐκκλησία, γίνεται τοποτηρητὴς τοῦ Χριστοῦ πάνω στὴ γῆ (vicarius), ὁρατὴ κεφαλὴ τῆς στρατευομένης καὶ θριαμβευούσης ἐκκλησίας, ἀρχηγὸς ὁλοκλήρου τοῦ χριστιανικοῦ καὶ πολιτικοῦ κόσμου, μπροστὰ στὸν ὁποῖο πρέπει νὰ κάμπτεται κάθε γόνυ! γ) Ἐφ’ ὅσον ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ἦταν ὁ πρῶτος μεταξὺ τῶν δώδεκα, καὶ ἐφ’ ὅσον ὁ πάπας ἐπίσκοπος Ρώμης εἶναι διάδοχος τοῦ Πέτρου, ἄρα ὁ πάπας κατέχει τὸ πρωτεῖο μεταξὺ τῶν ἄλλων ἐπισκόπων! Ἡ κακοδοξία αὐτὴ ἡ γνωστὴ ὡς παπικὸ πρωτεῖο ἔφτασε στὸ ἀποκορύφωμά της μόλις πρὶν ἀπὸ 150 χρόνια μὲ τὴ λεγομένη ἀπὸ αὐτοὺς Α΄ σύνοδο τοῦ Βατικανοῦ (1870), στὴν ὁποία δόθηκε στὸ πρωτεῖο δογματικὸς χαρακτῆρας, παρὰ τὶς ἀντιδράσεις τῶν παλαιοκαθολικῶν καὶ ὅλου τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου.
Εἶναι λυπηρὸ νὰ γίνεται τέτοια βάναυση κακοποίηση τῶν λόγων τοῦ Χριστοῦ, καὶ νὰ κατασκευάζεται ὁλόκληρη ἁλυσίδα παραλογισμῶν, προκειμένου νὰ ντυθεῖ ὁ πάπας τὴν πολιτικοεκκλησιαστικὴ ἐξουσία ποὺ ὀνειρεύεται. Εἶναι δυνατὸν πάνω σὲ πρόσωπο, σὲ ἄνθρωπο, ὅποιος κι ἂν εἶναι αὐτός, νὰ κτίσει ὁ Χριστὸς τὴν ἐκκλησία του; Ὁ ἀπόστολος Πέτρος δὲν εἶχε τέτοια συνείδηση ὅτι πάνω του οἰκοδομήθηκε ἡ ἐκκλησία, οὔτε ὅτι εἶναι ὁ μόνος ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλ’ ὅτι εἶναι ἴσος μὲ τοὺς ἄλλους ἀποστόλους. Ὁ ἴδιος γράφει στὴν Ἐπιστολή του ὅτι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τῆς ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός. «Ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον ἀκρογωνιαῖον, ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας» (Α΄ Πέ 2,6· ᾿Ησ 28,16). Εἶχε δὲ καὶ τὴ συνείδηση τοῦ ἀνθρώπου ποὺ διέπραξε σοβαρὰ σφάλματα. Εἶναι περιττὸ νὰ ποῦμε ὅτι καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει ρητῶς ὅτι κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός (Ἐφ 5,23· 4,15· 1,22).
Ἐξ ἄλλου ὁ ἀπόστολος Πέτρος δὲν ὅρισε κανέναν ἄμεσο ἢ ἔμμεσο διάδοχό του, τὸ δὲ πολίτευμα τῆς ἐκκλησίας ἐξ ἀρχῆς εἶναι συνοδικὸ καὶ σὰν τέτοιο δὲν δικαιολογεῖ πρωτεῖο σὲ κανέναν. Ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι, σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ τὰ στοιχεῖα ποὺ μᾶς παρέχει ἡ ἐκκλησία τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων, εἶναι μεταξύ τους ἴσοι. Ὑπ’ ὄψιν ὅτι ὁ 28ος κανὼν τῆς Δ΄ οἰκουμενικῆς συνόδου (451) δὲν ἀναγνωρίζει πρεσβεῖα στὸν ἐπίσκοπο Ρώμης, ἀλλὰ παραχωρεῖ ἴσα πρεσβεῖα καὶ στὸν Κωνσταντινουπόλεως. Ὁ 83ος ἀποστολικὸς κανὼν καθαιρεῖ τὸν κληρικό, ἐπίσκοπο ἢ πρεσβύτερο, ὁ ὁποῖος κατέχει καὶ τὴν κοσμικὴ ἐξουσία, προφανῶς ὑπαινισσόμενος τὸν πάπα καὶ τὴν παποκαισαρικὴ τάση του, ποὺ εἶχε δείξει ἀπὸ τότε.
Ἐκ τῶν πραγμάτων πρέπει νὰ συμπεράνουμε ὅτι ὁ πάπας εἶναι ἀνταγωνιστὴς καὶ ἀντιποιητὴς τοῦ Χριστοῦ, ἀντίχριστος. Ἔτσι τὸν ἀποκάλεσε νεότερος ἅγιος καὶ μάρτυρας τῆς πίστεως, ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, καὶ συνέστησε· «Τὸν πάπαν νὰ καταρᾶσθε…» (Α. Καντιώτου, Κοσμᾶς Αἰτωλός, σ. 286· 348).
Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης
(δημοσίευσις· 29 ἰουνίου 2013)
Στὴν Καισάρεια τοῦ Φιλίππου, λέει ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς μνήμης τους, ρώτησε ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητάς του·
– Γιὰ ποιόν μὲ περνοῦν οἱ ἄνθρωποι;
Κι ἐκεῖνοι τοῦ ἀπάντησαν ὅτι ἄλλοι τὸν περνοῦν γιὰ τὸν Ἰωάννη τὸ βαπτιστὴ ἄλλοι γιὰ τὸν Ἠλία ἄλλοι γιὰ τὸν ᾿Ιερεμία καὶ ἄλλοι γιὰ ἕναν ἀπὸ τοὺς προφῆτες. Τότε ὁ Κύριος τοὺς λέει·
– Ἐσεῖς τί λέτε; Ποιός εἶμαι;
Ἀπάντησε ὁ Πέτρος καὶ εἶπε·
– Σὺ εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ (15-16).
Τοῦ λέει ὁ Ἰησοῦς·
– Εἶσαι μακάριος, Πέτρε, γιὲ τοῦ Ἰωνᾶ, διότι αὐτὸ ποὺ εἶπες δὲν σοῦ τὸ φανέρωσε κανένας ἄνθρωπος, ἀλλὰ ὁ οὐράνιος Πατέρας μου. Γι’ αὐτὸ κι ἐγὼ τώρα μὲ τὴ σειρά μου σοῦ φανερώνω ὅτι σὺ εἶσαι ὁ Πέτρος (ἐδῶ ὁ Ἰησοῦς κάνει λογοπαίγνιο μὲ τὶς λέξεις Πέτρος-πέτρα) καὶ πάνω σ’ αὐτὸ ποὺ εἶπες, ποὺ εἶναι μία ὁμολογία στερεὴ σὰν τὴν πέτρα, θὰ οἰκοδομήσω τὴν ἀήττητη καὶ ἀθάνατη ἐκκλησία μου. Καὶ θὰ σοῦ δώσω τὰ κλειδιὰ τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Τὸ ἁμάρτημα ποὺ θὰ τὸ κρίνεις ἀσυγχώρητο στὴ γῆ, θὰ εἶναι ἀσυγχώρητο καὶ στὸν οὐρανό· τὸ ἁμάρτημα ποὺ θὰ τὸ συγχωρεῖς ἐσὺ στὴ γῆ, θὰ εἶναι συγχωρημένο καὶ στὸν οὐρανό» (ἐννοεῖται ἐφ’ ὅσον ὁ ἄνθρωπος θὰ παραμείνει θετικὸς δέκτης τῶν μηνυμάτων καὶ τῶν ἀποκαλύψεων τοῦ Πατρός).
Καὶ τοὺς ἐπέστησε τὴν προσοχὴ νὰ μὴν ποῦν σὲ κανέναν ὅτι εἶναι ὁ Χριστός (17-20).
Ποιά εἶναι αὐτὴ ἡ πέτρα, πάνω στὴν ὁποία ἐννοοῦσε ὁ Ἰησοῦς ὅτι θὰ οἰκοδομήσει τὴν ἐκκλησία του; Ὁ Ἰησοῦς, σύμφωνα μὲ τὴν ὀρθὴ ἑρμηνεία, κτίζει τὴν ἐκκλησία του πάνω στὴν ἀλήθεια ποὺ μόλις διεκήρυξε ὁ Πέτρος, ὅτι εἶναι ὄχι ἕνας κοινὸς ἄνθρωπος, ἀλλ’ ὁ Γιὸς τοῦ ἑνὸς καὶ ζωντανοῦ καὶ αἰώνιου Θεοῦ. Εἶναι ὁ Μεσσίας, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου. Ὁ Ἰησοῦς κτίζει τὴν ἐκκλησία του πάνω στὴν πίστη στὴ θεότητά του. Χωρὶς τὴν πίστη αὐτὴ ἐκκλησία δὲν ὑπάρχει. Καὶ σωτηρία δὲν ὑπάρχει.
Αὐτὴ τὴν ἑρμηνεία προσφέρουν οἱ ἑρμηνευταὶ τῆς ἐκκλησίας. Σημειώνονται κάποιοι ἐνδεικτικῶς. «Ἐφ’ ἧς πέτρας ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος οἰκοδομήσειν αὐτοῦ τὴν ἐκκλησίαν… Πέτρα δὲ ἡ ὑψηλὴ ψυχὴ (= τὸ φρόνημα, ἡ πίστη) τοῦ μακαρίου Πέτρου ὠνόμασται»·Βασίλειος Καισαρείας, Εἰς τὸν Ἠσαΐαν 2,66· PG 30,233. «᾿Εφ᾿ ᾗ πέτρᾳ (= ὁμολογίᾳ)ᾠκοδόμητο ἡ ἐκκλησία κατὰ πάντα τρόπον»· Ἐπιφάνιος Κύπρου, Κατὰ αἱρέσεων 2,1,59· PG 41,1029. «Τῇ πίστει τῆς ὁμολογίας»· Ἰωάννης χρυσόστομος, ῾Ομ. εἰς Μθ 54,2· PG 58,534.«Αὕτη ἡ ὁμολογία ἣν ὠμολόγησας, θεμέλιον μέλλει εἶναι τῶν πιστευόντων»· Θεοφύλακτος, Εἰς Μθ 16,17· PG 123,320. «Ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ ἡ ἐκκλησία ἐστήρικται»· Ἰωάννης Δαμασκηνός, Περὶ ὀρθοῦ φρονήματος, 4· PG 94,1429.
Οἱ παπικοὶ λένε ὅτι πέτρα εἶναι ὁ Πέτρος. Τὸ λογοπαίγνιο τοῦ Χριστοῦ Πέτρος-πέτρα τὸ παρεξηγοῦν σοβαρά. Καὶ τοὺς βολεύει βέβαια. Καὶ κάνουν στὴ συνέχεια ὁλόκληρη συρραφὴ παραλογισμῶν. α) Ἄρα ὁ Πέτρος εἶναι ὁ ἀποκλειστικὸς διάδοχος καὶ ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ. β) Κι ἀφοῦ ὁ Πέτρος ὑπῆρξε κατ’ αὐτοὺς ὁ ἱδρυτὴς τῆς ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, ἄρα ὁ πάπας, ὁ κάθε πάπας, σὰν «διάδοχος» τοῦ Πέτρου, κληρονομεῖ ὅλα τὰ δικαιώματα τοῦ Πέτρου πάνω στὴν ἐκκλησία, γίνεται τοποτηρητὴς τοῦ Χριστοῦ πάνω στὴ γῆ (vicarius), ὁρατὴ κεφαλὴ τῆς στρατευομένης καὶ θριαμβευούσης ἐκκλησίας, ἀρχηγὸς ὁλοκλήρου τοῦ χριστιανικοῦ καὶ πολιτικοῦ κόσμου, μπροστὰ στὸν ὁποῖο πρέπει νὰ κάμπτεται κάθε γόνυ! γ) Ἐφ’ ὅσον ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ἦταν ὁ πρῶτος μεταξὺ τῶν δώδεκα, καὶ ἐφ’ ὅσον ὁ πάπας ἐπίσκοπος Ρώμης εἶναι διάδοχος τοῦ Πέτρου, ἄρα ὁ πάπας κατέχει τὸ πρωτεῖο μεταξὺ τῶν ἄλλων ἐπισκόπων! Ἡ κακοδοξία αὐτὴ ἡ γνωστὴ ὡς παπικὸ πρωτεῖο ἔφτασε στὸ ἀποκορύφωμά της μόλις πρὶν ἀπὸ 150 χρόνια μὲ τὴ λεγομένη ἀπὸ αὐτοὺς Α΄ σύνοδο τοῦ Βατικανοῦ (1870), στὴν ὁποία δόθηκε στὸ πρωτεῖο δογματικὸς χαρακτῆρας, παρὰ τὶς ἀντιδράσεις τῶν παλαιοκαθολικῶν καὶ ὅλου τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου.
Εἶναι λυπηρὸ νὰ γίνεται τέτοια βάναυση κακοποίηση τῶν λόγων τοῦ Χριστοῦ, καὶ νὰ κατασκευάζεται ὁλόκληρη ἁλυσίδα παραλογισμῶν, προκειμένου νὰ ντυθεῖ ὁ πάπας τὴν πολιτικοεκκλησιαστικὴ ἐξουσία ποὺ ὀνειρεύεται. Εἶναι δυνατὸν πάνω σὲ πρόσωπο, σὲ ἄνθρωπο, ὅποιος κι ἂν εἶναι αὐτός, νὰ κτίσει ὁ Χριστὸς τὴν ἐκκλησία του; Ὁ ἀπόστολος Πέτρος δὲν εἶχε τέτοια συνείδηση ὅτι πάνω του οἰκοδομήθηκε ἡ ἐκκλησία, οὔτε ὅτι εἶναι ὁ μόνος ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλ’ ὅτι εἶναι ἴσος μὲ τοὺς ἄλλους ἀποστόλους. Ὁ ἴδιος γράφει στὴν Ἐπιστολή του ὅτι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τῆς ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός. «Ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον ἀκρογωνιαῖον, ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας» (Α΄ Πέ 2,6· ᾿Ησ 28,16). Εἶχε δὲ καὶ τὴ συνείδηση τοῦ ἀνθρώπου ποὺ διέπραξε σοβαρὰ σφάλματα. Εἶναι περιττὸ νὰ ποῦμε ὅτι καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει ρητῶς ὅτι κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός (Ἐφ 5,23· 4,15· 1,22).
Ἐξ ἄλλου ὁ ἀπόστολος Πέτρος δὲν ὅρισε κανέναν ἄμεσο ἢ ἔμμεσο διάδοχό του, τὸ δὲ πολίτευμα τῆς ἐκκλησίας ἐξ ἀρχῆς εἶναι συνοδικὸ καὶ σὰν τέτοιο δὲν δικαιολογεῖ πρωτεῖο σὲ κανέναν. Ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι, σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ τὰ στοιχεῖα ποὺ μᾶς παρέχει ἡ ἐκκλησία τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων, εἶναι μεταξύ τους ἴσοι. Ὑπ’ ὄψιν ὅτι ὁ 28ος κανὼν τῆς Δ΄ οἰκουμενικῆς συνόδου (451) δὲν ἀναγνωρίζει πρεσβεῖα στὸν ἐπίσκοπο Ρώμης, ἀλλὰ παραχωρεῖ ἴσα πρεσβεῖα καὶ στὸν Κωνσταντινουπόλεως. Ὁ 83ος ἀποστολικὸς κανὼν καθαιρεῖ τὸν κληρικό, ἐπίσκοπο ἢ πρεσβύτερο, ὁ ὁποῖος κατέχει καὶ τὴν κοσμικὴ ἐξουσία, προφανῶς ὑπαινισσόμενος τὸν πάπα καὶ τὴν παποκαισαρικὴ τάση του, ποὺ εἶχε δείξει ἀπὸ τότε.
Ἐκ τῶν πραγμάτων πρέπει νὰ συμπεράνουμε ὅτι ὁ πάπας εἶναι ἀνταγωνιστὴς καὶ ἀντιποιητὴς τοῦ Χριστοῦ, ἀντίχριστος. Ἔτσι τὸν ἀποκάλεσε νεότερος ἅγιος καὶ μάρτυρας τῆς πίστεως, ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, καὶ συνέστησε· «Τὸν πάπαν νὰ καταρᾶσθε…» (Α. Καντιώτου, Κοσμᾶς Αἰτωλός, σ. 286· 348).
Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης
(δημοσίευσις· 29 ἰουνίου 2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου