«Και έσεσθε υιοί του Υψίστου»

Κυριακή δευτέρα του Λουκά η σημερινή, για την Εκκλησία μας, και μελετώντας την Ευαγγελική περικοπή η πρώτη διαπίστωση που κάνουμε είναι ότι οι άνθρωποι είναι πλάσματα του Θεού, δηλαδή δημιουργήματα της αγάπης Του. Αυτή η έκφραση της αγάπης Του είναι το μεγάλο δώρο που μας έδωσε, αλλά και ο υψηλός σκοπός που έθεσε μέσα στην ζωή μας.

Το δώρο είναι ότι μας έπλασε «κατ’ εικόνα» δική Του. Όντα λογικά και ελεύθερα με αθάνατη ψυχή. Ο μέγας σκοπός που έθεσε στην ζωή μας είναι το «καθ’ ομοίωσιν». Να μπορούμε δηλαδή με την καλή χρήση της ελευθερίας μας, με τον προσωπικό μας αγώνα να προχωράμε στην αρετή, να φτάσουμε στην τελειότητα, να μοιάσουμε στον ίδιο τον Θεό.

Όμως ο άνθρωπος έπεσε. Αμαύρωσε μέσα του την εικόνα του Θεού. Διέφθειρε την πατρική δωρεά και πλανήθηκε στη χώρα της αποστασίας και της αμαρτίας. Από την πτώση αυτή μας ανέστησε ο Ιησούς Χριστός. Άνοιξε την κεκλεισμένη πύλη της Βασιλείας Του. Μας προσκάλεσε στο δρόμο της τελειότητας χαρίζοντάς μας τη δυνατότητα να γίνουμε παιδιά του Θεού, ζώντας κατά το θέλημά Του, τηρώντας τις ζωηφόρες εντολές Του.

Αυτό τον υψηλό σκοπό που έχουμε στην ζωή μας υπενθυμίζει στο σημερινό Ευαγγέλιο ο Κύριος. «Και έσεσθε υιοί του Υψίστου» λέει. Θα γίνεται παιδιά του Θεού. Πώς όμως άραγε; Με ποιο τρόπο; Η ίδια περικοπή μας υποδεικνύει και τους τρόπους.

Κλιμακωτή μας παρουσιάζει ο Χριστός την ανάβαση προς την τελειότητα. Είναι γεγονός ότι τα ύψη τα κατακτά κανείς αρχίζοντας από χαμηλά. Με αγώνα, ζήλο και υπομονή φτάνει ψηλά.

Το ίδιο ισχύει και για το πνευματικό ανέβασμα. Η κατάκτηση της αρετής μοιάζει με ανάβαση σε ψηλό βουνό. Η χριστιανική ζωή είναι μια πνευματική κλίμακα που καλείται να ανέβει ο χριστιανός. Αυτής της πνευματικής κλίμακας ο Ιησούς σήμερα μας παρουσιάζει τρεις βαθμίδες.

Πρώτη βαθμίδα η Δικαιοσύνη. «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως», δηλαδή όπως θέλετε να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι σε σας και σεις να κάνετε σ’ αυτούς τα ίδια. Λόγια αθάνατα! Χρυσό κανόνα της Καινής Διαθήκης τα ονόμασαν οι ερμηνευτές. Εκφράζουν τον ασίγαστο πόθο κάθε ψυχής να βασιλεύσει γύρω μας δικαιοσύνη.

Δεύτερη βαθμίδα είναι η ανεξικακία και η αγάπη. Μια αγάπη που θα πρέπει να αγκαλιάζει και τους εχθρούς μας. Εδώ βρίσκεται το μεγαλείο του χριστιανισμού και η μεγάλη διαφορά που έχει η χριστιανική αρετή από εκείνη του κόσμου. Ο χριστιανός οφείλει να κάνει το καθήκον χωρίς καμιά σκοπιμότητα και υστεροβουλία. Να είναι άνθρωπος της αγάπης, μιας αγάπης χωρίς όρους και όρια. Την αγάπη αυτή δεν την έχουμε ως κήρυγμα, ως εντολή μόνο. Την έχουμε ζωντανή, ενσαρκωμένη στο θεανθρώπινο πρόσωπο και αγνό παράδειγμα του Κυρίου.

Τρίτη βαθμίδα είναι το έλεος και οι οικτιρμοί. «Γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί». Τι είναι το έλεος; Μια συνεχής και έντονη αγάπη. Και τι είναι οι οικτιρμοί; Η συμπάθεια και η ευσπλαχνία. Ο πόνος για τον άλλο, τον πονεμένο αδελφό του Χριστού, που είναι και δικός μας αδελφός.

Αγαπητέ αναγνώστη,

Ζούμε σε μια εποχή με κραυγαλέες αντιφάσεις και οικοδομούμε έναν πολιτισμό που είναι ολοφάνερα ανάπηρος. Η απληστία μας παραμερίζει κάθε έννοια ισότητας και δικαιοσύνης. Η φιλαυτία μας σκοτώνει την αγάπη. Ο ατομισμός μας, μας καθιστά σκληρούς και ανάλγητους μπροστά στον πόνο και την δυστυχία των άλλων.

Τι χρειαζόμαστε λοιπόν; Ένα γενναίο αναπροσανατολισμό. Ν’ ανακαλύψουμε τον θεμελιώδη σκοπό της ζωής. Αυτό ακριβώς που μας διαμηνύει ο λόγος του Κυρίου που θα ακούσουμε σήμερα στις Εκκλησιές μας: «Και έσεσθε υιοί του Υψίστου». Αμήν.