«κήρυξον... ὅ ἐγώ ἐλάλησα πρός σέ» (Ἰων. 5, 2)

 Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Κύριος προστάζει τόν Προφήτη Ἰωνᾶ: «σήκω καί πήγαινε στή Νινευή, τή μεγάλη πόλη, καί κήρυξε τό Θεῖο Λόγό μου. Ὁ Ἰωνᾶς ὑπακούει καί ἡ πόλις σώζεται μέ τήν μετάνοια τοῦ λαοῦ». Ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ οἰκοδόμησε τό σπίτι της καί κηρύττει» (Παρ. 9, 1-3)̇ «τήν Σοφία κηρύξεις» (Παρ. 8,1) ἀναφέρουν οἱ Παροιμίες Σολομῶντος. Ὁ Προφήτης Μωυσῆς βλέποντας τήν ἀνοησία τῶν Ἰσραηλιτῶν νά φτιάξουν ἕνα χρυσό μοσχάρι καί νά τό προσκυνοῦν κηρύττει τή διόρθωσή τους (Ἐξ. 32)» Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας ἀναφωνεῖ «Πνεῦμα Κυρίου μέ ἔχρησε νά κηρύξω στούς δούλους τῆς ἁμαρτίας τήν ἄφεση» (61,1). «Κήρυττε τήν χαράν σου ὦ θυγατέρα μου Ἱερουσαλήμ, ὁ Κύριος εὑρίσκεται ἐν μέσῳ σου» διαλαλεῖ ὁ Προφήτης Σοφονίας (3,14-15).

Ὁ Ἐνσαρκωθείς Κύριος τῆς Καινῆς Διαθήκης ὑπῆρξε ὁ κατ’ ἐξοχήν διδάσκαλος τῆς ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ ̇ διδάσκαλος μοναδικός καί ἀνεπανάληπτος. Δίδασκε «ὡς ἐξουσίαν ἔχων» (Ματθ. 7,29). Καί τό κήρυγμα ὡς ἔργο καί ἀποστολή ὁ Χριστός τό ἀνέθεσε καί στούς μαθητές Του˙ «Πορευθέντες εἰς τόν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τό Εὐαγγέλιον» (Μάρκ. 16,15). Καί οἱ Ἀπόστολοι ὄχι μόνο ἀνταποκρίθηκαν οἱ ἴδιοι στή «διακονία τοῦ λόγου» (Πράξ. 6,4) ἀλλά ἀνέδειξαν καί συνεχιστές. Εἶναι οἱ ποιμένες καί διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας.

Ἄς θυμηθοῦμε τό κήρυγμα μετανοίας τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Τό κήρυγμα τῶν Μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τῶν αἱρέσεων. «Τό κήρυγμα εἶναι ἐπιβεβλημένη ἀνάγκη καί ὑποχρέωσή μου, ἀφοῦ ὁ Κύριος μέ ἐκάλεσε εἰς αὐτό» διασαλπίζει ὁ οὐρανοβάμων Παῦλος (Α΄ Κορ. 9, 16). Ὁ ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου παραμερίζει τό δικό του συμφέρον, γιά νά καλλιεργήσει τῶν ἄλλων, ὀφείλει νά εἶναι συμπαθής ὄχι μόνο γιά τούς πολλούς ἀλλά καί «ὑπέρ μιᾶς ψυχῆς πάντα ποιεῖν» σημειώνει ὁ ἱ. Χρυσόστομος.

Ὁ Κύριος στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή προτρέπει τόν ἰαθέντα ἀπό Αὐτόν δαιμονισμένο: «διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός»˙ καί ἐκεῖνος διεκήρυττε σέ ὅλη τή πόλη ὅσα θαυμαστά τοῦ ἔκαμε ὁ Ἰησοῦς.

Πόσοι ἄνθρωποι σήμερα εἶναι μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία καί πόσοι ἀπό αὐτούς χολαίνουν στήν πίστη. Καί στήν ἐποχή μας ἔχουν πληθύνει αὐτοί. Καί εἶναι πράγματι «πρόβατα ἀπολωλότα». Ὅλοι αὐτοί χρειάζονται κάποιον ἄνθρωπο νά τούς πλησιάσει νά τούς πεῖ τήν ἀλήθεια, νά τούς βγάλει ἀπό τήν πλάνη, τήν αἵρεση, τήν ἁμαρτία. Πρωτίστως ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ὡς φιλόστοργος Μητέρα, ἔχει τούς καλούς κληρικούς της, οἱ ὁποῖοι μέ τήν ἐνάρετη βιοτή τους κηρύσσουν. Τά κατηχητικά σχολεῖα, οἱ ἱεροί σύνδεσμοι, οἱ κύκλοι μελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς τῶν Ἐνοριῶν καί, γενικά, ὅλοι οἱ κήρυκες τοῦ Θείου λόγου˙ βοηθοῦν στό ἔργο της. Ἀλλά καί κάθε πιστός μπορεῖ καί πρέπει νά βοηθᾶ καί νά ἐργάζεται σέ αὐτή τή διάδοση τοῦ θείου λόγου˙ «κήρυξον τόν λόγον» παραγγέλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στόν μαθητή του Τιμόθεο (Β΄ Τιμ. 4,2). Ἀπαραίτητη προϋπόθεση σέ αὐτό τό καθῆκον μας εἶναι νά εἴμαστε πρωτίστως στερεωμένοι στήν πίστη μας. Ὅποιος πιστεύει, ἐκεῖνος ἔχει καί τή δύναμη νά μιλήσει γιά τόν Χριστό, νά βεβαιώσει τούς ἄλλους γι’ Αὐτόν, νά τούς προσκαλέσει νά Τόν πλησιάσουν, νά Τόν γνωρίσουν. Ὡραῖα σημειώνει καί πάλι ὁ χρυσός Ἐπίσκοπος ὅτι ὁ Κύριος προσκάλεσε τούς μαθητές Του καί τούς ἔστειλε, ἀφοῦ εἶχαν δεῖ τά θαύματά Του. Εἶχαν πιστεύσει ἔτσι στήν Θεότητά Του καί μέ ἐφόδιο αὐτή τήν πίστη ἀπεστάλησαν στό κήρυγμα. Ἄλλη βασική προϋπόθεση εἶναι ἡ καλλιέργεια τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς. Ἡ προσευχή μας, ὁ διαποτισμός τῆς ψυχῆς καί τῆς συμπεριφορᾶς μας μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐνίσχυση τῆς ἀρετῆς μέ τή δύναμη τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ καθημερινός μας ἀγώνας νά ἐφαρμόζουμε τό θέλημα τοῦ Κυρίου. Ὅλα αὐτά τονώνουν τήν ψυχή καί τήν συνδέουν μέ τόν Χριστό. Κάνουν τόν χριστιανό ζωντανό μέλος τῆς Ἐκκλησίας. Φυσική συνέπεια τούτου εἶναι νά τόν γεμίζουν μέ φλογερή διάθεση νά φέρει τό μήνυμα τοῦ Χριστοῦ καί σέ ἄλλους ἀνθρώπους, ὥστε νά γευθοῦν καί αὐτοί τήν σωτηρία καί τήν εὐτυχία πού δίνει ὁ Κύριος.

Ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ σημειώνει χαρακτηριστικά: Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ εἶναι πνεῦμα καί ζωή αἰώνια, πληρότητα ἀγάπης καί εὐφροσύνη οὐράνια. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἄκτιστο Θεῖο Φῶς. Ἀπευθύνεται ὄχι στό κατ’ ἐπιφάνεια λογικό, ἀλλά στή βαθειά καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Καί ἐκεῖνος πού στή συνάντησή του μέ αὐτό ἀνοίγει τήν καρδιά του μέχρι τό ἔσχατο βάθος, γιά νά ὑποδεχθεῖ ἄξια τό Θεῖο αὐτό Φῶς καί νά ἀναμειχθεῖ μαζί του σέ ἕνα, γίνεται ὅμοιος μέ τό Θεό.

Χριστιανοί μου,

τό εὐλογημένο κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου συνεχίζει νά τό ἀσκεῖ ἀδιάκοπα ἡ Ἐκκλησία μας. Οἱ ἱεροί διδάσκαλοί της ἐξακολουθοῦν νά ὑπηρετοῦν τόν ἐκκλησιαστικό ἄμβωνα ἀπτόητοι καί σθεναροί. Νά ἑρμηνεύουν τίς Γραφές. Νά διδάσκουν τούς πιστούς. Νά ἐξαγγέλουν τά «ρήματα ζωῆς αἰωνίου» (Ἰω. 6,68). Καί οἱ πιστοί, ὅπως προείπαμε, ἔχουν χρέος νά συνεισφέρουν σέ αὐτή τή ἱερή ἐξόρμηση. Οἱ ἄνθρωποι σήμερα ἔχουν κουρασθεῖ ἀπό τά ποικίλα κηρύγματα καί διψοῦν νά ἀκούσουν τόν ὀρθόδοξο λόγο τοῦ Εὐαγγελίου. Διότι πῶς θά πιστεύσουν καί θά σωθοῦν, ἐάν δέν ἀκούσουν; Καί πῶς θά ἀκούσουν, ἐάν δέν ὑπάρξει ἐκεῖνος πού θά τούς μιλήσει; (Ρωμ. 10,14). Ἰδού ἡ ἀνάγκη τῆς διάδοσης τοῦ Θείου λόγου. Ἡ ἀνάγκη τοῦ ἐπανευαγγελισμοῦ τοῦ λαοῦ μας. Σήμερα τιμοῦμε καί τήν μνήμη τῆς Ἁγίας Ματρώνας τῆς Χιοπολίτιδος, ἡ ὁποία μέ τήν ἐνάρετη βιοτή της καί τίς σεμνές διδαχές της, ἐκήρυξε καί ἐκείνη τόν θεῖο λόγο. Ἄς τήν παρακαλέσουμε νά μεσιτεύει πρός τόν Κύριο, νά ἐνισχύει τήν πίστη μας καί τήν πνευματική μας ζωή, ὥστε καί ἐμεῖς, ὁ καθένας μέ τίς δυνάμεις του, νά γίνουμε ἱεραπόστολοι στό περιβάλλον μας. Ἀπεσταλμένοι τοῦ Κυρίου γιά τήν σωτηρία τῶν συνανθρώπων μας καί πρός δόξα τοῦ Παναγίου Ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ μας. Ἀμήν!