Μέ αὐτά τά λόγια, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Κύριος στή Παλαιά Διαθήκη ἀπευθύνεται στόν Προφήτη Μωυσή καί τοῦ λέγει: Θά ἁπλώσω τό χέρι μου καί μέ τή δύναμή μου θά ἐλευθερώσω τόν λαό μου». Στόν Προφήτη Ζαχαρία λέγει «ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων ὁ Παντοκράτωρ - ἐπιστρέψατε μέ μετάνοια πρός Ἐμένα» (Ζαχ. 1,3). «Ζεῖ Κύριος ὁ Θεός τῶν δυνάμεων», ἀναφωνεῖ ὁ Προφήτης Ἠλίας (Γ΄ Βασ. 17,1). Στό τρίτο βιβλίο τῶν Μακκαβαίων διαβάζουμε: «Ὁ Ὕψιστος Θεός, ὁ ὁποῖος κυριαρχεῖ σέ ὅλες τίς δυνάμεις τοῦ κόσμου» (7,9).
Ὁ Κύριος, στήν Καινή Διαθήκη, πῆρε τή σάρκα μας καί περπάτησε σάν ἄνθρωπος ἀνάμεσά μας, ἔτσι πῆρε καί τήν ἐκφραστική μας ἱκανότητα καί μᾶς μετέδωσε τούς θησαυρούς τῆς ἀληθινῆς γνώσεως. Τί εἶπε στούς μαθητές Του, ὅταν ἐκείνη ἡ δυστυχής αἱμορροοῦσα γυναῖκα ἀκούμπησε, μέ ἄκρα εὐλάβεια, τήν ἄκρη τοῦ ἱματίου Του; «Μή μοῦ λέτε ὅτι μέ σπρώχνει ὁ ὄχλος. Κάποιος μέ ἀκούμπησε. Διότι ἐγώ κατάλαβα νά βγαίνει δύναμη ἀπό ἐμένα.- Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας σημειώνει ὅτι «ἡ ἐνέργεια αὐτή τοῦ Κυρίου ἀποβλέπει στήν ὠφέλεια αὐτῶν πού ἐπικαλοῦνται τήν Θεία Χάρη μέσῳ τῆς πίστεως. Ἄρα πολλούς θά ἔβλαπτε τό θαῦμα μένοντας ἄγνωστο, μέ τό νά γίνει ὅμως γνωστό ὠφέλησε». Ναί, εἶναι ὁ δυνατός Θεός, ἔχοντας ἀκόμη τήν ἱκανότητα «καί ἐκ νεκρῶν ἐγείρειν» (Ἑβρ. 11,19). Ὄχι μόνον νά σταματᾶ τήν αἱμορραγία στό ἄρρωστο σῶμα, ἀλλά νά ἀνασταίνει καί νεκρούς μέσα ἀπό τό μνῆμα. Καί αὐτή ἡ δύναμη τοῦ Κυρίου μας εἶναι ἀνεξάντλητη. Μποροῦμε νά τήν ἀπολαμβάνουμε καί ἐμεῖς. Ἡ δύναμη τοῦ Κυρίου μας μεταδίδεται μέ τρόπο ἁπλό, μέ ὑλικά μέσα, ταπεινά κάι συνηθισμένα. Ἡ ἄρρωστη γυναῖκα τοῦ Εὐαγγελίου πῆρε τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ ἁπλῶς ἀκουμπώντας εὐλαβικά τήν ἄκρη, τό κράσπεδο τοῦ πανάγιου ἐνδύματός Του. Καί σέ μᾶς, τή δύναμή Του τήν ἐπουράνια, ὁ Κύριός μας τήν στέλνει μέσῳ τῶν ἱερῶν Μυστηρίων, μέ τίς ἐπικλήσεις τῶν ἱερέων μας. Μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα μᾶς καθιστᾶ μέλη τίμια τῆς Ἐκκλησίας Του. Τό νερό τῆς κολυμβήθρας μέ τή θεία δύναμή Του γίνεται «ὕδωρ ἁγιασμοῦ, ὕδωρ ἀπολυτρώσεως, ὕδωρ σωτήριον» μέ τήν δωρεά τῆς Θείας Χάριτος. Πῶς ὁ Κύριος καθαρίζει τήν ψυχή τῶν βαπτισμένων δούλων Του, ὅταν ὡς ἄνθρωποι μολυνθοῦν ἀπό τήν ἁμαρτία; Ἄς θυμηθοῦμε ἐκείνη τή φοβερή στιγμή πού ὁ Προφήτης Ἠσαΐας τήν διηγεῖται στό ὁμώνυμο βιβλίο του: «Καί ἀπεστάλει πρός ἐμένα ἀπό τόν Κύριο ἕνα ἀπό τά Σεραφείμ καί εἶχε στό χέρι του άναμμένο ἄνθρακα, τόν ὁποῖο μέ λαβίδα ἔλαβε ἀπ΄τό θυσιαστήριο καί ἤγγισε τό στόμα μου καί εἶπε: ἰδού αὐτό ἤγγισε τά χείλη σου καί θά ἀφαιρέσει τίς ἀνομίες σου καί θά ἀπαλείψει τίς ἁμαρτίες σου» (6,6-7). Τήν θεραπευτική Του δύναμη τήν στέλνει ὁ Κύριος καί λυτρώνει τήν ψυχή τοῦ χριστιανοῦ μέ τόν ἱερέα Του. Στήν ἐξαγόρευση τῶν ἁμαρτιῶν μέ τήν συγχωρητική εὐχή πού διαβάζει ὁ ἱερέας κατέρχεται ἡ Θεία Χάρις στόν μετανοοῦντα χριστιανό. Ὦ τῆς Θείας Πανσοφίας! Αὐτό δέν συμβαίνει μόνο στό Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, ἀλλά καί σέ ὅλα τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν τούς ἀόρατους μυστικούς ἀγωγούς, πού συνδέουν γῆ καί οὐρανό καί διοχετεύουν τή Θεία Χάρη. Μέ ἕνα μικρό τεμάχιο ἄρτου καί ἐλάχιστη ποσότητα κρασιοῦ, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, τί θαῦμα ἐπιτελεῖται! Φοβερόν εἰπεῖν!
Ὁ Ἱ. Χρυσόστομος παρατηρεῖ: Ἡ αἱμορροοῦσα γυναῖκα δέν ἐσταμάτησε τόν Κύριο, δέν τόν ἐκράτησε˙ μόνο μέ τά ἄκρα τῶν δακτύλων της Τόν ἄγγιξε καί ἔφυγε θεραπευμένη. Ἄν καί ἦταν δεμένη μέ τά δεσμά τοῦ πάθους της, τῆς εἶχε ὅμως ἀναπτερώσει τό ἠθικόν ἡ πίστις. Καί πρόσεξε πῶς τήν παρηγορεῖ ὁ Κύριος μέ τά θεϊκά Του λόγια: «ἡ πίστις σου σέσωκέ σε» καί μαζί μέ τήν ὑγεία τῆς ἔδωσε καί ἄλλα ἐφόδια λέγοντας «πορεύου ἐν εἰρήνῃ».
Ὁ Μέγας Βασίλειος γράφει: Κάθε καλό πού θά ἔφθανε σέ ἐμᾶς καί θά μᾶς δινόταν ἀπό τή θεία δύναμη, εἶναι ἐνέργεια καί πράξη τῆς Θείας Χάριτος πού ἐνεργεῖ σέ ὅλους ὅλα τά ἀγαθά καί σωτήρια. Θεία Χάρις εἶναι ἡ δωρεά τῆς ἀγάπης καί τῆς βοήθειας τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος κηρύττει: Στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας κρύβεται ὄχι μόνο ἡ θεότητα ἀλλά καί ἡ ἀνθρωπότητα τοῦ Χριστοῦ. Μέ τό Μυστήριο αὐτό ὁ Θεός ἔδειξε σέ ἐμᾶς, ὡς δυνατός τό μέγιστο κράτος τῆς Θείας Παντοδυναμίας Του.
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος διδάσκει:«Κύριε τῶν δυνάμεων μεθ΄ἡμῶν γενοῦ». Ἔλα Ἐσύ, πού εἶσαι ὁ ἐξουσιαστής ὅλων τῶν δυνάμεων, Ἐσύ πού εἶσαι Κύριος πάντων, ἔλα μεθ’ ἡμῶν. Τί νά κάμης; Νά γίνης παρήγορός μας, συνήγορός μας, διδάσκαλος καί ἰατρός μας. Ἐσύ πού ἐξουσιάζεις τό πᾶν μεθ’ ἡμῶν γενοῦ.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀνακεφαλαιώνει: Ἡ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό εἶναι μιά συνεχής μυστική προσευχή πού φέρνει ἀθόρυβα τίς δυνάμεις τοῦ Θεοῦ ἐκεῖ πού χρειάζονται. Δέν εἶναι τίποτα δύσκολο γιά τόν Θεό, οὔτε γιά ἕναν Ἅγιο. Τό ἐμπόδιο σέ ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους εἶναι ἡ ὀλιγοπιστία μας, μέ τήν ὁποία ἐμποδίζουμε τίς μεγάλες δυνάμεις νά μᾶς πλησιάσουν. Οἱ θεῖες δυνάμεις εἶναι παντοδύναμες, αὐτές ξεπερνοῦν ὅλου τοῦ κόσμου τίς ἀνθρώπινες δυνάμεις.
Χριστιανοί μου,
ἐκεῖνο πού ζητεῖται ἀπό ἐμᾶς τούς ταπεινούς δούλους τοῦ Θεοῦ γιά νά ἀπολαμβάνουμε τίς ὕψιστες Δωρεές Του εἶναι ἡ ἀκράδαντη πίστη μας. Ἀρκεῖ νά ἔχουμε καί ἐμεῖς τήν πίστη τῆς αἱμορροούσης τοῦ Εὐαγγελίου γιά νά ἀκοῦμε πάντοτε βαθειά στήν ψυχή μας τόν παρήγορο λόγο τοῦ Κυρίου μας: «Θάρσει, τέκνον. Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. Πορεύου εἰς εἰρήνην».
Ἀδελφοί μου,
αὐτή τήν πίστη εἶχαν στήν καθαρή καρδιά τους καί οἱ ἔνδοξοι ἥρωες τοῦ ἔπους τοῦ ’40. Ἕνα μικρό ἔθνος, σχεδόν ἄοπλο, μέ μόνα ἐφόδια τήν πίστη στόν Δυνατό καί Δίκαιο Θεό καί στήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, νίκησε ἕνα ἀσεβῆ γίγαντα, σέ ἕναν ἀγῶνα τιτάνιο, πού ἄφησε κατάπληκτο ὅλον τόν κόσμο. Ἀλλά καί τώρα, γιά νά ὁδηγηθεῖ τό Ἔθνος μας σέ δρόμους δόξας, προόδου καί ἀληθινοῦ πολιτισμοῦ, εἶναι ἀπαραίτητες οἱ μέ ζωντανή πίστη, προσευχές, ὅλων μας. Μόνον ἔτσι ἡ Πατρίδα μας θά εἶναι πάντα εἰρηνική καί ἀναστημένη. ΑΜΗΝ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου