Ο καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού

 Β' Τιμ. 2.1-10 

Σὺ οὖν, τέκνον μου, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, 2 καὶ ἃ ἤκουσας παρ' ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι. 3 σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ. 4 οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ. 5 ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. 6 τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν. 7 νόει ὃ λέγω· δῴη γάρ σοι ὁ Κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσι. 8 Μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυίδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου, 9 ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος· ἀλλ' ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται. 10 διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου. 

Εορτάζει σήμερα η αγία μας Εκκλησία την μνήμη του Αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου και το ανάγνωσμα από την δεύτερη προς Τιμόθεον επιστολή του αποστόλου Παύλου που ακούσαμε, περιέχει λόγους προτρεπτικούς για τους αγωνιστές του καλού αγώνα της πίστεως, σκιαγραφώντας τρόπον τινά τον χαρακτήρα του τιμώμενου Αγίου και προτρέποντας όλους εμάς να τον μιμηθούμε. Και συ παιδί μου, τού λέει, να ενδυναμώνεσαι από την χάρη του Ιησού Χριστού, ο οποίος έχει την δύναμη να υπερνικά τις θλίψεις και τις δοκιμασίες, για τις οποίες μίλησε νωρίτερα, και να μάς διαφυλάσσει σώους μέχρι τέλους. Και όσα άκουσες από εμένα να λέω ενώπιον όλων, δηλαδή την υγιή διδασκαλία, αυτά και να μεταδίδεις σε ανθρώπους πιστούς, οι οποίοι θα είναι ικανοί να διδάξουν και άλλους. Εσύ πάλι να είσαι έτοιμος και πρόθυμος να κακοπαθείς, σαν καλός στρατιώτης του Χριστού. Κανείς στρατευμένος δεν εμπλέκεται σε κοσμικές δραστηριότητες, προκειμένου να αρέσει σε αυτόν που τον στρατολόγησε. Και ο αθλητής δεν στεφανώνεται, εάν δεν αγωνιστεί με νόμιμο τρόπο. Ο γεωργός πάλι που διαρκώς κοπιάζει, πρέπει πρώτος να απολαμβάνει τους καρπούς. Έχε στο νου σου το νόημα αυτών των παρομοιώσεων που ανέφερα, και ο Κύριος να σου δίνει σύνεση σε όλα. Δεν υπάρχει μαθητής του Χριστού, δεν υπάρχει ούτε ένας χριστιανός ο οποίος να μην αντιμετώπισε θλίψεις και δυσκολίες στην ζωή του. Διότι ο Κύριος δεν μάς υποσχέθηκε ότι θα μάς απαλλάξει από τις κοινές για όλους τους ανθρώπους δυσκολίες, αλλά μάς είπε ότι παρόλο που θα έχουμε θλίψη μέσα στον κόσμο, να έχουμε θάρρος γιατί εκείνος νίκησε τον κόσμο (Ιω. 16.33). Και επιπλέον, γιατί τους ανθρώπους του Θεού συχνά τους πολεμούν τόσο οι πειρασμοί, όσο και οι άνθρωποι, προκειμένου να εγκαταλείψουν τον καλόν αγώνα της πίστεως ή την διδασκαλία, εάν πρόκειται για διδασκάλους. Γι αυτό και προτάσσει ο απόστολος Παύλος την ανάγκη να διατηρούμε απαρασάλευτη την διδασκαλία της Εκκλησίας και να αντλούμε δύναμη όχι από τον εαυτό μας, καθότι ως άνθρωποι είμαστε ανίσχυροι και αδύναμοι, αλλά από την χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, του αρχηγού της σωτηρίας ημών. Και έχοντας βεβαία πίστη μέσα μας, η οποία πηγάζει από την Ανάσταση του Χριστού και την σωτήρια παρουσία του Θεού στη ζωή όλων μας, μάς προτρέπει να είμαστε έτοιμοι να υποστούμε κακουχίες σαν καλοί στρατιώτες του Χριστού. Και ποιες είναι αυτές; είναι οι πειρασμοί, οι ύβρεις, οι συκοφαντίες, οι αδικίες, οι θλίψεις, οι στερήσεις. Αν έπαθε ο Κύριος, λογικό είναι οι εχθροί του να στραφούνε και εναντίον μας. Εξάλλου μάς το είπε ο ίδιος, ότι «εἰ ἐμέ ἐδίωξαν, καί ὑμᾶς διώξουσιν» (Ιω, 15.20). Ο καλός στρατιώτης πάλι, δεν ασχολείται με τις κοσμικές φροντίδες και μέριμνες, ομοίως και ο μαθητής του Χριστού. Στο μυστήριο του Βαπτίσματος αποκηρύξαμε τον διάβολο και τα έργα αυτού και συνταχθήκαμε με τον Χριστό, με τα έργα του φωτός. Αν είμαστε με τον Χριστό, δεν γίνεται να ασχολούμαστε με τον πλούτο, με την δόξα, με τα κοσμικά ενδιαφέροντα, με την ικανοποίηση των επιθυμιών μας, με κάθε είδους πλεονεξία και αδικία, ούτε να παραθεωρούμε την εργασία των αρετών, την δικαιοσύνη του Θεού, την αιωνιότητα. Τότε σαφώς δεν θα αρέσουμε σε αυτόν που μάς στρατολόγησε λέγοντας: «εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ' ἡμέραν, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Λοθκ. 9.23). Ελεύθερα αποδεχθήκαμε το κάλεσμα, ας μη φανούμε ανάξιοι της κλήσεως κι ας μη ασχολούμαστε με πράγματα τα οποία αποκηρύξαμε και μάς καθιστούν ασυνεπείς. Παρόμοιο είναι και το παράδειγμα του αθλητή, το οποίο σημαίνει ότι για να πετύχουμε της ουρανίου τιμής δεν αρκεί μόνο να αγωνιστούμε, αλλά οφείλουμε να αγωνιστούμε σωστά και όχι μεταχειριζόμενοι δόλιες ή αθέμιτες μεθόδους. Γιατί το καλό δεν είναι καλό, εάν δεν γίνει με καλόν τρόπο, σύμφωνα με την προσφιλή ρήση των Πατέρων της Εκκλησίας*. Και όντως, είναι αδύνατον να εργαστεί κανείς τον καλό αγώνα της πίστεως και να θέλει να γίνει μιμητής του Χριστού και των αγίων, και την ίδια στιγμή να μετέρχεται δόλο ή απάτη ή ψεύδος ή υποκρισία ή κατάκριση ή οποιοδήποτε άλλο τέχνασμα. Τέλος, με θετικό αυτή τη φορά τρόπο, προβάλλει ενώπιόν μα ςο απόστολος Παύλος το παράδειγμα του γεωργού. Εκείνος που εργάζεται διαρκώς και άοκνα να καλλιεργήσει είτε το χωράφι της ψυχής του είτε επιπροσθέτως -εάν είναι ποιμένας και διδάσκαλος- τον πνευματικό αγρό της Εκκλησίας, και στις δύο περιπτώσεις απολαμβάνει πρώτος τους καρπούς των κόπων του και μαζί με εκείνον τρέφονται και ευφραίνονται πνευματικά και όλοι οι άλλοι άνθρωποι. Τέτοιο ήταν το παράδειγμα των αποστόλων, τέτοιο ήταν το παράδειγμα των αγίων, των μαρτύρων, των οσίων και όλων εκείνων των γνωστών και αγνώστων εν Χριστώ αδελφών μας, οι οποίοι αρνήθηκαν τον κόσμο, ακολούθησαν τον Χριστό, άφησαν πίσω τους κάθε κοσμική και κάθε αμαρτωλή φροντίδα και μέριμνα, καλλιέργησαν τις αρετές, υπέμειναν κάθε θλίψη, κάθε πειρασμό και κάθε δοκιμασία, πολλοί μάλιστα από αυτούς βασανίστηκαν και θανατώθηκαν για την αγάπη του Χριστού, δίδαξαν την οικουμένη με λόγους και διδαχές πνευματικές αλλά πρωτίστως με την ακράδαντη πίστη τους και με το παράδειγμά τους, γέμισαν με πνευματικούς καρπούς την καρδιά τους και την Εκκλησία ολόκληρη και αξιώθηκαν του επουρανίου στεφάνου και της αιωνίου ζωής. Ας γίνουμε λοιπόν κι εμείς μιμητές των αγίων, σύμφωνα με όσα λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Οι εορτές των μαρτύρων δεν τελούνται μόνο σε συγκεκριμένες ημέρες, αλλά και με την διάνοια εκείνων που τις επιτελούν. Ιδού τι εννοώ: μιμήθηκες μάρτυρα; ζήλεψες την αρετή του; ακόμη και αν δεν είναι ημέρα μνήμης μάρτυρος, ετέλεσες εορτή μάρτυρος. Διότι τιμή μάρτυρος είναι η μίμηση του μάρτυρος. Κι όπως λοιπόν εκείνοι που πράττουν τις κακίες ακόμα και στις εορτές παραμένουν ανέορτοι, έτσι και εκείνοι που μετέρχονται την αρετή, ακόμα κι αν δεν είναι πανήγυρις, εορτή επιτελούν. Γιατί η εορτή χαρακτηρίζεται από την καθαρή συνείδηση»**. Αμήν.