Κυριακή της Σαμαρείτιδος

 Πρωτ. Φιλίππου Φιλίππου

Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα είναι παρμένο από το 11ο κεφάλαιο του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων. Το κεφάλαιο αυτό μας πληροφορεί για τη δράση των Αποστόλων οι οποίοι διασκορπίστηκαν από τα Ιεροσόλυμα μετά το λιθοβολισμό του αγίου πρωτομάρτυρος Στεφάνου και έφτασαν μέχρι την Φοινίκη, την Κύπρο και την Αντιόχεια, κηρύττοντας τον Χριστό μόνο στους Ιουδαίους. Μεταξύ τους βρίσκονταν και μερικοί Κύπριοι και Κυρηναίοι, οι οποίοι ήρθαν στην Αντιόχεια και κήρυτταν στους ελληνόφωνους Ιουδαίους, ότι ο Ιησούς είναι ο Κύριος. Με το κήρυγμά τους πολλοί πίστεψαν και δέχτηκαν το Ευαγγέλιο. Όλα αυτά ακούστηκαν στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων και έστειλαν τον Βαρνάβα να πάει στην Αντιόχεια. Όταν έφτασε εκεί ο Βαρνάβας χάρηκε βλέποντας το έργο της χάριτος του Θεού και συμβούλευε όλους να μένουν αφοσιωμένοι στον Κύριο. Ο Βαρνάβας ήταν άνθρωπος αγαθός, γεμάτος Άγιο Πνεύμα και πίστη.

Βλέπωντας την άυξηση των πιστών ο Βαρνάβας φέυγει απο την Αντιόχεια και πηγαίνει στην Ταρσό για να βρεί τον Σαύλο. Όταν τον βρίσκει έρχονται και οι δύο στην Αντιόχεια. Εκεί έμειναν εναν ολόκληρο χρόνο συμμέτεχοντας στις συνάξεις της εκκλησίας και κυρύσσοντας το Ευαγγέλιο, αυξάνοντας έτσι τους πιστούς. Εκεί στην Αντιόχεια ονομάστηκαν για πρώτη φορά Χριστιανοί, οι μαθητές του Ιησού. Τις μέρες αυτές είχαν έρθει στην Αντιόχεια προφήτες απο τα Ιεροσόλυμα. Ένας απο αυτούς ο Άγαβος, φωτισμένος απο το Άγιο Πνεύμα ανήγγειλε οτι θα έρθει μεγάλη πείνα σε όλη την οικουμένη. Αυτό έγινε όταν ήταν αυτοκράτορας ο Κλαύδιος. Οι χριστιανοί της Αντιόχειας αποφάσισαν να στείλουν βοήθεια στους αδελφούς που κατοικούσαν στην Ιουδαία. Μάζεψαν οτι μπορούσε ο καθένας και έστειλαν την βοήθεια τους με τον Βαρνάβα και τον Σαύλο στους πρεσβυτέρους των Ιεροσολύμων.

Η σημερινή αποστολική περικοπή μας δίνει σημαντικές πληροφορίες για το πως ξεκίνησε η δίαδοση του Ευαγγελίου έξω απο τα όρια της Ιουαικής Παλαιστίνης. Από την Ανάσταση του Χριστού μέχρι τώρα έχουμε την δίαδοση του Λόγου του Θεού μόνο μεταξύ των Ιουδαίων. Απο τώρα ο λόγος του Θεού άνοιγε και έξω απο τα κλειστά Ιουδαικά όρια, στους εθνικούς. Η Αντιόχεια της Συρίας ηταν μια από τις πιο ξακουστές πόλεις και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια των Ελληνιστικών, των Ρωμαικών και των Βυζαντινών χρόνων. Ηταν πλούσια και πολυπολιτισμική πόλη στην οποία κατοικούσαν Έλληνες, Σύριοι, Ιουδαίοι και πολλοί άλλοι. Είχε αναδειχθεί λόγο της τοποθεσίας της σε σημαντικό κέντρο του εμπορίου, των γραμμάτων και του πολιτισμού. Η εκεί διάδοση του Χριστιανισμού είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση της Εκκλησίας της Αντιόχειας, η οποία αναπτύχθηκε με πολύ γρήγορους ρυθμούς λαμβάνονταςσημαντική θέση μέσα στη ζωή της πρώτης Εκκλησίας. Μέσα από αυτήν προήλθαν μεγάλες εκκλησιαστικές μορφές και αντιμετωπίστηκαν μεγάλα εκκλησιαστικά ζητήματα που αφορούσαν ολόκληρη την Εκκλησία. Στις μέρες μας κατέχει την  τρίτη θέση απο τα τέσσερα πρεσβυγενή Πατριαρχεία.

Το έργο της διάδοσης του Λόγου του Θεού στους εθνικούς να ξεκινά μετά από ένα γεγονός, που συγκλόνισε τους πιστούς της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων. Το γεγονός αυτό είνε ο λιθοβολισμός και η θάνατωση του Αγίου Στεφάνου και ο διωγμός των πιστών που ακολούθησε μετά από αυτό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα αρκετοί πιστοί να φύγουν από τα Ιεροσόλυμα και να διασκορπιστούν σε διάφορα μέρη συνεχίζοντας να κυρήσσουν το λόγο του Θεού. Παρόλη την θλίψη και τις δοκιμασίες που πέρασαν δεν σταματούν να κηρύσσουν, μάλιστα τώρα δεν περιορίζονται μόνο στους Ιουδαίους όπως προηγουμένως αλλά ανοίγονται και στους εθνικούς. Η δράση τους αυτή ενισχυόταν απο τον Κύριο ο οποίος καθοδηγούσε και ευλογούσε τα βηματά τους, φωτίζοντας τους ακροατές τους να αποδεχθούν αυτά που τους έλεγαν.

Η πληροφορία της αύξιση των πιστών στην πόλη της Αντιόχειας φτάνει και στα Ιεροσόλυμα, όπου αποφασίζεται η αποστολή του Απόστολου Βαρνάβα έτσι ώστε να έχουν μια πιο προσωπική γνώση της κατάστασης που άρχισε να διαμορφώνεται εκεί. Ο Απόστολος Βαρνάβας μας είναι ήδη γνωστός απο τις Πράξεις των Αποστόλων, εξαιτίας της δράσης που είχε μέσα στην πρώτη Εκκλησία. Η πρώτη αναφορά γι’ αυτόν γίνεται στο 4ο κεφάλαιο που μας πληροφορεί ότι καταγόταν απο την Κύπρο και το αρχικό του όνομα ήταν Ιωσής. Βαρνάβας όνομαστηκε απο τους ίδιους τους αποστόλους και σημαίνει «υίος παρακλήσεως». Αυτός είχε ενα χωράφι το οποίο πούλησε και έφερε τα χρήματα που πήρε και τα έθεσε στη δίαθεση των Αποστόλων. Δεύτερη αναφόρα στον Απόστολο Βαρνάβα γίνεται στο 9ον κεφάλαιο όπου αναλαμβάνει και παίρνει τον Απόστολο Παύλο στους υπόλοιπους μαθητές του Κυρίου και τους διηγείται πώς έγινε η μεταστροφή του στον χριστιανισμό, και τον συνδέει μαζί τους. Μέσα από αυτά φαίνεται η εμπιστοσύνη που είχαν οι υπόλοιποι Απόστολοι στον Απόστολο Βαρνάβα και τον επέλεξαν για να πάει στην Αντιόχεια. Εκτός από αυτά ο Απόστολος Βαρνάβας ήταν και άνθρωπος αγαθός γεμάτος από Άγιο Πνεύμα και πίστη.

Φτάνοντας ο Απόστολος Βαρνάβας στην Αντιόχεια διαπίστωσε την αύξηση των πιστών. Βλέποντας αυτό φέυγει και πάει στην Ταρσό, όπου βρίσκει τον Απόστολο Παύλο τον οποίο φέρνει στην Αντιόχεια για να τον βοηθήσει στο έργο του ευαγγελισμού των πιστών. Εκεί έμειναν εναν ολόκληρο χρόνο κηρύσσοντας το Ευαγγέλιο. Η αύξηση των πιστών είχε ως αποτέλεσμα να ονομαστούν Χριστιανοί για να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους. Από τότε μέχρι σήμερα οι πιστοί στον Ιησού Χριστό ονομάζονται Χριστιανοί.

Η συμβουλή του Αποστόλου Βαρνάβα προς τους πιστούς να μένουν αφοσιωμένοι στον Κύριο με όλη τους την καρδιά αποτελεί και για μας σήμερα ένα σάλπισμα και ένα προσκλητήριο. Η παραμονή κοντά στον Κύριο «προσμένει τω Κυρίω» κατά τον Απόστολο Βαρνάβα σημαίνει να τον αγαπήσουμε πραγματικά, να μένουμε και «εν τη αγάπη αυτού». Και η αγάπη έχει σταυρώσιμο χαρακτήρα, είναι η αγάπη προς τον Θεόν που εκφράζεται με την πίστη και η αγάπη προς τον συνάνθρωπο που εκφράζεται με έργα αγάπης και φιλανθρωπίας.