Οἱ ἱερές προφητεῖες τῆς Βίβλου, ἀγαπητοί ἀδελφοί, πού εἰπώθηκαν 10 αἰῶνες πρό Χριστοῦ, εἶναι ἕνα διαχρονικό θαῦμα, ἀψευδής μαρτυρία περί τῆς Θεότητος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας κράζει: «ἀντλήσατε δροσερό νερό μέ χαρά ἀπό τίς σωτήριες πηγές» καί ὁ Προφήτης Ζαχαρίας βοᾷ: «καί ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐξελεύσεται ὕδωρ ζῶν ἐξ Ἱερουσαλήμ» (14,8). Σεῖς τῶν ὁποίων ἡ ψυχή διψᾶ, πηγαίνετε στό πνευματικό νερό πού τρέχει ζωντανό στή Νέα Ἱερουσαλήμ. Οἱ φωτισμένοι Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἐπισημαίνουν καί ὁραματίζονται τή μεσσιανική ἐποχή. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἀπέδιδε τήν ἐκπλήρωση τῶν προφητειῶν στόν Ἑαυτό Του. Ὁ ἠγαπημένος μαθητής ἀναφωνεῖ: «Αὐτή εἶναι ἡ αἰώνια ζωή τό νά γνωρίζουν Ἐσένα τόν μόνο ἀληθινό Θεό (τόν Πατέρα) καί τόν Ἰησοῦ Χριστό τόν ὁποῖον ἔστειλες» (Ἰω. 17,3).
Καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος διακηρύττει: «Ἐγώ καί ὁ Πατέρας εἴμαστε ἕνα» (Ἰω. 10,30). Καί «ὅποιος διψάει νά ἔρθει σ’ἐμένα, καθώς λέει ἡ Γραφή ποτάμια ζωντανό νερό θά τρέξουν. Αὐτό τό εἶπε ὁ Ἰησοῦς ἐννοῶντας τό Πνεῦμα πού θά ἔπαιρναν ὅσοι θά πίστευαν σ’Αὐτόν» (Ἰω. ζ΄ 37-39). Ποιός δέν καταπλήσσεται καί δέν συγκινεῖται ἀπό τίς σωτήριες ἐνέργειες τοῦ φιλανθρώπου Λυτρωτοῦ μας; «Δός μοι ποιεῖν». Δῶσε μου νά πιῶ, λέγει στή Σαμαρείτιδα, ἡ ὁποία ἦλθε νά ἀντλήσει νερό ἀπό τό πηγάδι.
Ὁ Κύριος διψᾶ γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς αὐτῆς τῆς γυναίκας. Καί θά τῆς πεῖ: Ὅποιος πιεῖ ἀπό τό δικό μου νερό δέν θά ξαναδιψάσει. Καί ἐκείνη θά τοῦ ἀπαντήσει:«Κύριε, δός μου νά πιῶ αὐτό τό ζωντανό νερό».
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σημειώνει: «Ἡ Σαμαρείτιδα καθώς ἄκουσε ἀπό τό Χριστό αὐτά τά ἐξαίσια καί θεοπρεπῆ λόγια, ἀναπτερωμένη, μνημονεύει τόν προσδοκώμενο καί ποθούμενο Μεσσία, τόν λεγόμενο Χριστό, πού ὅταν θά ἔρθει θά μᾶς τά διδάξει ὅλα. Βλέπετε πῶς ἦταν ἑτοιμοτάτη γιά τήν πίστη; Ἀπό ποῦ θά γνώριζε τοῦτο, ἄν δέν εἶχε μελετήσει τά προφητικά βιβλία μέ πολλή σύνεση; Ἔτσι, προλαβαίνει περί τοῦ Χριστοῦ ὅτι θά διδάξει ὅλη τήν ἀλήθεια. Μόλις τήν εἶδε ὁ Κύριος τόσο θερμή τῆς λέγει ἀπροκάλυπτα: Ἐγώ εἶμαι ὁ Χριστός πού σοῦ μιλῶ. Ἐκείνη γίνεται ἀμέσως ἐκλεκτή εὐαγγελίστρια καί ἀφήνοντας τήν ὑδρία καί τό σπίτι της τρέχει καί παρασύρει ὅλους τούς Σαμαρεῖτες πρός τόν Χριστό, καί ἀργότερα, μέ τόν ὑπόλοιπο φωτοειδῆ βίο της- ὡς Ἁγία Φωτεινή - σφραγίζει μέ τό μαρτύριό της, τήν ἀγάπη της πρός τόν Κύριο».
Ἀδελφοί μου,
ἐγώ εἶμαι ὁ Μεσσίας! Ἀναφωνεῖ σήμερα ὁ Κύριός μας στήν εὐαγγελική περικοπή. Ἀλήθεια, ὕστερα ἀπό τόν καταπληκτικό αὐτόν λόγο Του, πῶς βρέθηκαν χριστιανοί πού Τόν ἀμφισβήτησαν οἱ δειλοί, ὡς Μεσσία; Ὡς Υἱό τοῦ Θεοῦ; Τί θέλουν ἄλλο γιά νά πεισθοῦν οἱ ποικιλώνυμοι αἱρετικοί τῶν ἡμερῶν μας, ὥστε μέ πίστη νά πέσουν γονυκλινεῖς καί νά Τόν προσκυνήσουν ὡς Μεσσία καί Λυτρωτή τῶν ἀνθρώπων; Ἐάν πιστεύουν στά Εὐαγγέλια, θά πρέπει νά ντρέπονται γιά τήν ἀπιστία τους.
Ὁ Κύριος ζητᾶ ἀπό τό πλάσμα του λίγο νερό, γιά νά δώσει ἀφορμή στόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο νά ποθήσει τό οὐράνιο νερό τοῦ θείου φωτισμοῦ, τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, γιά νά τόν φέρει σέ συναίσθηση τῆς πνευματικῆς του φτώχειας καί τῆς ἠθικῆς του κατωτερότητας, γιά νά τόν κάμει νά ποθήσει τήν λύτρωση, νά διψάσει τό ὕδωρ «τό ζῶν» τῆς ἄφεσης τῶν ἁμαρτιῶν καί νά πεῖ καί αὐτός, «Κύριε, δός μοι τοῦτο τό ὕδωρ». Ἡ Σαμαρείτιδα ἀπήλαυσε «τήν δωρεάν τοῦ Θεοῦ» καί ἐπαναλαμβάνει τούς λόγους τοῦ Ψαλμῳδοῦ: «ἐπί ὕδατος ἀναπαύσεως, ἐξέθρεψέ με, τήν ψυχή μου ἐπέστρεψεν» (Ψαλμ. 22,23). Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἀναφωνεῖ: Εἶναι ἀνάγκη, λοιπόν, τό πνεῦμά μας νά ἀκολουθεῖ τό Πνεῦμα τοῦ Κυρίου, ἡ καρδιά μας νά προσκοληθεῖ σ’Αὐτόν, καί ἡ θέλησή μας νά ταυτίζεται μέ τή θέλησή Του. Ὅταν πράττουμε ἔτσι, τότε γινόμαστε στ’ ἀλήθεια ἀκόλουθοι τοῦ Χριστοῦ καί βαδίζουμε ἀπρόσκοπτα στό δρόμο τῆς ἀλήθειας, παραμένοντας ἠθικά ἐλεύθεροι. Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος σέ κήρυγμά του τή Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος τοῦ 1943 θά διδάξει: Τρία εἶναι τά αἴτια πού μᾶς ἐμποδίζουν καί δέν μᾶς ἀφήνουν νά πετάξωμεν εἰς τούς οὐρανούς: Πρῶτον, ἡ γλῶσσα̇ δεύτερον, ἡ ἀκοή̇ τρίτον, οἱ ὀφθαλμοί. Ὅταν κλείσεις αὐτές τίς πόρτες, δέν ἠμποροῦν νά εἰσχωρήσουν ἐντός σου οἱ κλέπται. Δέν ἠμποροῦν νά εἰσέλθουν τά πονηρά, οἱ κατηγορίες, τά φθονερά, τά αἰσχρά καί ὅλα τά ἄλλα γιά νά μολύνουν τήν ψυχήν σου.
Χριστιανοί μου,
ὅλοι καλούμαστε νά ἀντλήσωμε «ὕδωρ ζῶν». Ἄς πλησιάσωμε τόν Κύριο πού εἶναι ἡ ἀλήθεια καί τό φῶς τοῦ κόσμου. Ὅποιος πεινᾶ καί διψᾶ γιά τή δικαιοσύνη καί τήν ἠθική τελειότητα, ἄς ἐγκολπωθεῖ τόν Κύριο, τήν διδασκαλία Του, καί ἄς συμμορφώνεται πρός ὅσα Αὐτός συμβουλεύει καί νομοθετεῖ. «Ὅποιος διψᾶ...» γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του, γιά τήν κατάπαυση τῶν ἐλέγχων τῆς συνείδησης, ἄς πλησιάσει τόν Κύριο. «Ὅποιος διψᾶ...» γιά παρηγοριά καί θέλει ἐνίσχυση καί θάρρος στίς θλίψεις, ἄς πλησιάσει τόν Κύριο, γιά νά ἀπολαύσει τήν εἰρήνη. Ὅποιος θέλει νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τή φθορά καί τό θάνατο, ἄς πλησιάσει τόν Κύριο. Ἀντί τῆς ἀσθενείας, θά λάβει δύναμη, ἀντί τῆς διαφθορᾶς ἀνακαινισμό, ἀντί τοῦ θανάτου ζωή αἰώνια. «Ἐάν τις διψᾶ ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω» μᾶς βροντοφωνάζει σήμερα τό Δεσποτικό Στόμα.
Ἄς πίνει ἐλεύθερα, ὅσο θέλει. Ἄς ἀπολαμβάνει χωρίς περιορισμούς τίς χάριτες καί τίς εὐλογίες μαζί μου. Μακάριοι εἶναι οἱ καθαροί στήν καρδιά. Ἐμένα θά ἀντικρύσουν (Ματθ. 5,8).
Κύριε, διψασμένοι καί ἐμεῖς ὁδοιπόροι τῆς ζωῆς ζητοῦμε νά βροῦμε τήν ἀστείρευτη καί δροσερή καί ζωογόνο πηγή, ἀπό τά νάματα τῆς ὁποίας πίνοντες θά ἱκανοποιήσωμε τή δίψα τῆς ψυχῆς μας. Ἀξίωσέ μας νά ἐρχόμαστε πρός ἐσένα, ὁ ὁποῖος εἶσαι ἡ αἰώνια καί ἀθάνατη «πηγή τῆς ζωῆς». Ἀξίωσέ μας νά ἀντλοῦμε ἀπό τή Χάρη Σου φωτισμό καί δύναμη καί ἁγιότητα καί κάθε καλό, τό ὁποῖο ἀπό Ἐσένα ἐκπηγάζει. Ἀξίωσέ μας τή χαρά καί τήν εἰρήνη, πού ποθεῖ ἡ ψυχή μας, κοντά Σου νά τήν εὑρίσκουμε. Ἀμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου